Het Labyrinth Peristal Signum; het mysterieuze kunstige labyrinth

Het Labyrinth Peristal Signum; het mysterieuze kunstige labyrinth

De theatrale bar en club Zur wilden Renate heeft een goed bewaard geheim: in het gebouwencomplex zit een labyrint verstopt. Vraag bij binnenkomst ernaar en je zult even later geblinddoekt naar de ingang van het Peristal Signum, zoals het doolhof heet, begeleid worden. Peristal Signum is een project van een kleine groep kunstenaars. Eerder hadden ze een doolhof in Neukölln (voor de kenners: in Karmanoia). Met hun kunstwerken wil deze groep de zintuigen van hun bezoekers prikkelen en de mens een geheel nieuwe ervaring bieden.

Dat is bij mij in ieder geval gelukt. In het labyrint waande ik me even Alice in Wonderland.

De reis door het doolhof is een intense ervaring, waarbij je gemoedstoestand constant bewerkt wordt met licht, geluid en ander materiaal. Kruipend door smalle gangetjes moet je op zoek naar de uitgang. Soms moet je door pikdonkere kelders heen, andere keren reis je een stukje met een glijbaan. Over dit doolhof zou ik eindelijk kunnen vertellen. Maar meer verklappen zou zonde zijn. Ga dit prachtige kunstwerk zien!


Belangrijk: houd er wel rekening mee dat de gangen in het doolhof vaak nauw zijn. Mensen met claustrofobie kunnen dit doolhof beter overslaan!

In de volgende film zijn kort beelden te zien uit het Peristal Signum:

OV: S-Bhf Ostkreuz of Treptower Park
Entree: 10 euro
Openingstijden: woensdag tot en met zaterdag (18.00 uur – 22.00 uur)
Meer (raadselachtige) info:


View Larger Map

Ben jij al eens in het Labyrinth Peristal Signum geweest? En wat vond je ervan? Deel je ervaringen bij de reacties!

Scheinbar – Duitse comedy in Berlijn

Zoals in bijna elke grote stad zijn er in Berlijn, naast het grote commerciële geweld van toneelzalen zoals Friedrichstadtpalast, ook piepkleine theaters te vinden. Het beste voorbeeld daarvan is voor mij tot nu toe Scheinbar, een variététheater in Schöneberg. Hier wordt, zoals de eigenaar beschrijft, een paar keer per week op een open podium ‘Amüsement, Gehirnfutter, Augenlust und Ohrenschmaus’ aangeboden. Op zo’n avond kan iedereen zich gedurende de dag een eigen act aanmelden, die zonder enige vorm van auditie wordt ingepland. De enige persoon die die avond vastligt is de moderator, die alle acts aan elkaar praat. Met moeite kunnen er enkele tientallen mensen in de zaal gepropt worden, de kleine zaal blijkt bijna altijd uitverkocht. En dat is niet voor niets.

‘Scheinbar bedeutet, dass etwas nur den Eindruck macht, aber tatsächlich nicht so ist, wie es scheint.’

Als toerist moet je de Duitse taal wel goed beheersen om de grappen te begrijpen en vaak raakt de humor typische Berlijnse aspecten. Maar niets is leuker om uiteindelijk met de Berlijners mee te kunnen lachen om grappen over de verschillen tussen Ossi’s en Wessi’s of Oostenrijkers. Natuurlijk passeren ook enkele rare mensen de revue, die denken dat ze kunnen zingen of grappig zijn. Maar de gemoedelijke sfeer zorgt ervoor dat het nooit écht genant wordt. Elke act duurt slechts zeven minuten, dus je hoeft bij een slechte prestatie maar even te wachten op het volgende ontroerende lied, mooie gedicht of spannende mentalistenact.

Scheinbar, kleinste theater van Berlijn.

De entree is voor een niet-commercieel theater in Berlijn niet goedkoop, namelijk 8,50 euro. Maar het is de enige manier waarop dit geweldige initatief kan voortbestaan. Je vindt Scheinbar in de Monumentenstrasse op nummer 9 (U-bhf Kleistpark)


Grotere kaart weergeven

SS-Kameradschaftssiedlung aan de Krumme Lanke

De bekendste nog bestaande nazi-bouwwerken in Berlijn zijn toch wel monumentale gebouwen als het vliegveld Tempelhof en het Reichsluftfahrtministerium, dat tegenwoordig het Ministerie van Financiën herbergt. Minder bekend is de SS-Kameradschaftssiedlung, een buurt met zo’n 600 huizen in Zehlendorf.

De huizen werd tussen 1937 en 1939 voor SS’ers gebouwd in opdracht van Heinrich Himmler. De woningbouw en stadsplanning had betrekking op de ideeën over hoe een ‘völkische Elite’ gevormd moesten worden. De gezinnen moesten in idyllische huizen wonen met puntdaken (platte daken waren te modern) in de vrije natuur. De huizen zagen er uniform uit en ook de tuintjes moesten aan strenge regels voldoen. De straatnamen mochten de bewoners zelf kiezen, maar straten als ‘Siegstraße’ en ‘Ahnenzeile’ kregen na de oorlog een andere naam. Aan het einde van het Derde Rijk was zo’n 90 procent van de bewoners lid van de SS of familie van een SS-er. Na de oorlog werden er slachtoffers van de nazi’s in de huizen ondergebracht, al zou de woonwijk nog tot in de vroege jaren vijftig de naam ‘SS-Siedlung’ dragen.

Toen deelgemeente Steglitz-Zehlendorf in 2009 bij de ingang van de buurt borden met informatie wilden plaatsen, protesteerden de huidige bewoners. Zij willen er liever niet aan herinnerd worden dat de buurt in de context van de SS is ontstaan: de buurt staat er volgens hen intussen al zeventig jaar, waarvan slechts zeven jaar onder het regime van de nazi’s. Ook waren sommigen bang dat de woonwijk neo-nazi’s zou aantrekken. Uiteindelijk bleek die angst ongegrond.

De kleine, schattige huisjes tussen de dennenbomen deden mij een beetje denken aan het Sprookjesbos. Iets minder sprookjesachtig is dat er tegenwoordig een flink bedrag neer worden betaald om er te kunnen wonen, terwijl de huizen toch vrij klein zijn. Het voelt een beetje aan als een elitaire buurt. De bewoners kijken in ieder geval niet bepaald blij als ze de zoveelste groep nieuwsgierigen voorbij zien trekken, dus houd daar rekening mee bij je bezoek.

Om de SS-Siedlung te bezoeken kan je het beste uitstappen bij Krumme Lanke (U3). Aanrader is om meteen even door te lopen naar de woonwijk bij Onkel Toms Hütte, dat juist het toonbeeld is van moderne architectuur uit de Weimarrepubliek. Het U-Bahnhof Onkel Toms Hütte is verder één van de eerste in Europa dat reizen en winkelen combineerde, iets wat tegenwoordig als de normaalste zaak van de wereld wordt beschouwd.


Grotere kaart weergeven

Dachkammer, kleine huiskamertjes in één bar

Voor barretjes, goedkoop eten en aparte winkeltjes moet je in Friedrichshain in de straten rondom de Simon-Dach-Straße zijn. De sfeer van deze straat zelf heeft de laatste tijd helaas wel te lijden onder jonge Engelse toeristen, die vooral op deze plek overnachten en uitgaan. Er komen steeds meer café’s die alleen de illusie creëren “echt Berlijns” te zijn. Het eten is er smerig en de drankjes meestal te duur.

Midden tussen dit toeristisch geweld is er echter de Dachkammer, een op het eerste gezicht niet zo’n bijzondere kroeg. Wat dit café echter zo geweldig maakt is de bovenverdieping, die bestaat uit een grote etage met allerlei kleine huiskamertjes. De naam “Dachkammer” betekent dan ook letterlijk “zolderkamer”. De toeristen in de straat hebben er geen weet van of zitten beneden, terwijl boven vaak een gezellige en intieme sfeer is. De stoelen en sofa’s uit de jaren zestig en zeventig en oude posters aan de muur waren er waarschijnlijk al in de DDR. De opzet van de kroeg is uitermate geschikt voor groepen: als je met zijn allen in één huiskamertje gaat zitten is de kroeg als het ware van jou. Verder zijn vooral de cocktails een aanrader.

Dachkammer, met het typische Berliner Hauszimmer Gefühl!

Een historische gebeurtenis was het min of meer spontane optreden van Jason Mraz in 2007. Helaas staan er verder zelden concerten op de agenda, laat staan van grote Amerikaanse sterren. Check de video hieronder voor een een sfeerimpressie van Mraz:

Dachkammer:
Simon-Dach-Straße 39
10245 Berlin-Friedrichshain
0302961673
Openbaar Vervoer: S + U-Bahnhof Warschauer Strasse of U-Bahnhof Samariter Strasse.


Größere Kartenansicht

Tilsiter Lichtspiele, oudste bioscoop van Berlijn

Verstopt tussen Prenzlauer Berg en Friedrichshain zit de oudste nog in gebruik zijnde bioscoop van Berlijn: de Tilsiter Lichtspiele. Een goed bewaard geheim is het zeker, want druk is het er eigenlijk nooit. En dat is zonde, aangezien deze bioscoop een van de weinige is die goede arthouse-films draait en nasynchronisering achterwege laat.

Geschiedenis:

Een familie besloot in 1908 op de begane grond van een oud woonhuis de kleine bioscoop en kroeg te bouwen. Het filmtheater dankt zijn naam aan de toenmalige straat: de Tilsiter Straße. Helaas werd in 1961, na de komst van de Kino Kosmos op de naburige Karl-Marx-Allee, de Tilsiter Lichtspiele gedwongen de deuren te sluiten. Het kleine theater met 66 stoelen kon onmogelijk opboksen tegen de nieuw en modern ingerichte DDR-premièrebioscoop, met plek voor meer dan 1000 toeschouwers. Na de Wende besloten een paar jonge filmmakers en kunstenaars het pand te huren en het gebouw zijn oude functie terug te geven. In 1994 werd de Tilsiter Lichtspiele officieel weer in ere hersteld.

Goede sfeer:

Naast het goede programma is het vooral de sfeer die deze bioscoop zo leuk maakt. De drempel is laag, de medewerkers zijn relaxt en vooral de heerlijk liggende banken in de bioscoopzaal zelf zijn een groot pluspunt. En dat je na de film niet meer op zoek hoeft naar een leuke kroeg is natuurlijk mooi meegenomen. Van de beeld- en geluidskwaliteit in de zaal moet daarentegen weinig verwacht worden: het is meerdere malen voorgekomen dat de film opeens uitviel, of dat er een piep door het geluid heen zat. Maar dat neem je voor lief als je naar de toegangsprijs kijkt: je betaalt 4,50 euro toegang en elke derde film bezoek je gratis. Dat betekent dus dat je bij meerdere bezoeken slechts 3 euro per film kwijt bent.
Helaas heeft de Tilsiter Lichtspiele het nog steeds moeilijk. Niet alleen de inkomsten, maar ook het huurcontract zorgen voor problemen. Het is daarom te hopen dat het theater de crisis overleeft, zodat dit monument voor iedereen toegankelijk kan blijven.

Meer informatie: www.tilsiter-lichtspiele.de
Adres: Richard-Sorge-Str. 25a

Grotere kaart weergeven

Pin It on Pinterest