Na een vorig heel onberlijns fotodagboek heb ik vandaag weer een fotodagboek bomvol Berlijnse lenteplaatjes voor jullie. Wat dit fotodagboek gemeen heeft met de vorige editie? Nóg een boekpresentatie! Dit keer in mijn eigen leefomgeving, gewoon lekker in Berlijn. Ook rondom de boekpresentatie waren het weer twee heerlijke weken waarin ik volop heb genoten van het lenteweer, nieuwe restaurantjes heb uitgeprobeerd en toffe nieuwe street art heb ontdekt. Het begint bijna vaste traditie te worden! En daar mag ik zeker niet over klagen. Kijk je mee?
Wat een prachtige avondzon op het terras bij Umami. Wat ziet het er gezellig uit he, zo met die lampionnetjes? Dit Aziatische restaurant in Prenzlauer Berg stond al een tijdje op mijn lijstje en twee weken geleden ging ik er eindelijk eens eten!
Ik had afgesproken met Martijn, Jennifer en Emma. Het was helaas iets te fris om buiten te zitten maar het plekje in het huiselijke deel van het restaurant dat we hadden veroverd was ook zeker niet slecht. Schoenen uit en met een kussentje op de grond zitten. Zo knus!
Naast dat het ontzettend gezellig was om bij te kletsen, kwamen we natuurlijk ook voor het eten. We gingen voor het familiemenu vegetarisch, en het familiemenu met vlees. En dit is wat er op tafel werd getoverd, een grote selectie aan allerlei lekkere hapjes. In het menu zaten o.a. loempiaatjes, tempeh, wantansoep en lekkere groentecurry. En lékker dat het was! Hiervoor betaal je dus maar een tientje per persoon. Eigenlijk bizar dat dat kan he? Ik hou van Berlijn! Al is het alleen al om het lekkere eten overal.
Umami
Adres: Knaackstrasse 16-18
OV: U2 Senefelder Platz
Ik spotte een nieuwe Little Lucy van El Bocho. Die Lucy gaat gewoon weer met d’r kat aan de haal. Brutale chick! Het leuke van deze serie is dat ik nog lang niet alle exemplaren heb gevonden. Het blijft een ontdekkingstocht!
Mei is de maand van de feestdagen. Dat begint op 1 mei alvast uitstekend met Tag der Arbeit, een vrije dag die met een hoop muziek, cocktails en gezelligheid wordt gevierd in en rondom de Oranienstraße in Kreuzberg.
De Tag der Arbeit mag dan wel bekend staan om agressie en relletjes, daar hebben wij in Kreuzberg helemaal niets van meegekregen. Elk jaar wordt het MyFest georganiseerd in SO36, het deel van Kreuzberg rondom de Oranienstraße. Door de hele wijk hangt dan een uitbundige festivalsfeer. Erg gezellig!
Eva, Kees, Emma en een portie Moscow Mules waren ook van de partij. Pro(o)st!
Overal worden lekkere hapjes verkocht…
… en er schalt muziek uit iedere hoek van de straat.
Zo’n straatfestival is altijd de uitgelezen mogelijkheid om lekker te oefenen met straatfotografie. Met mijn Lumix heb ik er lekker op los geschoten en het resultaat kun je in deze fotoserie bekijken.
Kleurrijk Kreuzberg 1.
Kleurrijk Kreuzberg 2. Zo leuk hoe veel Berlijners een tuintje maken in de straat. Fleurt de hele buurt op!
Zomaar op een parkeerplaats in Kreuzberg, vlakbij Ritter Butzke, ontdekten we deze toffe mural van Jimmy C (James Cochran). Zijn tekenstijl is met de vele stippen erg herkenbaar, misschien ken je zijn werk van Anne Frank in het Haus Schwarzenberg wel. Toen ik wat over hem aan het opzoeken was, kwam ik dit artikel tegen met foto’s van de totstandkoming van deze Afrikaanse schone. Zo gaaf gemaakt!
Daarna speciaal nog even naar de Bornholmer Straße gereden om te genieten van alle bloesempracht. Dit stuk Berliner Mauerweg tussen de Bornholmer Straße en Wollankstraße is als een tunnel van sakura’s, prachtig om even te wandelen.
Een Japanse TV-zender schonk een groot aantal bloesems aan Berlijn na de val van de muur als deel van de Sakura-Kampagne. Nu sieren deze bloemen elke lente grote delen Berliner Mauerweg. Vorig jaar bezocht ik de bloesems op veel plekken in de stad en schreef ik een uitgebreid artikel over de Japanse campagne. Jammer dat de bloesems altijd zo snel zijn uitgebloeid! De roze bloemenpracht is helaas alweer grotendeels voorbij.
De bloesems kleuren prima bij de graffititags. Hoewel ik eerlijk moet zeggen dat ik tags niet echt begrijp. Ik ben grote fan van street art (joh!?) maar wat mij betreft mogen deze kunstenaars wel wat meer moeite doen dan simpelweg hun naam op de muur schrijven. Wat vinden jullie eigenlijk van street art? En van graffititags?
De Bösebrücke is de plek waar op 9 november 1989 voor het eerst de grenzen opengingen. Oost-Berlijners stroomden op deze plek in groten getale naar het westen, naar de vrijheid. Een paar jaar zijn geleden zijn er informatieborden geplaatst op deze plek waar je meer te weten kunt komen over dit bijzondere keerpunt in de geschiedenis. Het viel me trouwens op dat dit deel Hinterlandmauer is voorzien van nieuwe graffiti.
In de Bornholmer Straße wilden we de tram pakken naar Weißensee. Met de nadruk op wilden. Deze ‘Berlijnkenner’ stapte achteloos de verkeerde tram in en kwam daar zes haltes later pas achter. Zo zie je nog eens een nieuw deel van de stad. Extra Berlijnkennerpunten trouwens voor de mensen die herkennen waar dit is!
Uiteindelijk zijn we toch nog op plek van bestemming aangekomen. Samen met Eva besloot ik nog even een kijkje te nemen bij NGORONGORO, een verzameltentoonstelling van vele verschillende moderne kunstenaars.
De locatie was echt geweldig! Een voormalige energiecentrale is uitgebreid met verschillende atelierruimtes en een zwembad. Hoe gaaf is dat?
Eens per jaar is het Gallery Weekend en dan zijn er overal in de stad gave tentoonstellingen te bezoeken. Het leuke vind ik altijd dat ik op die manier vaak op plekken kom in de stad die ik nog helemaal niet kende. Berlijn blijft me verrassen. En dat is een van de redenen waarom ik zo van deze stad hou! Je raakt hier gewoon nooit uitgekeken. Tenminste, met de regelmaat dat ik nieuwe dingen ontdek, kan me dat niet voorstellen.
Grote kunsthallen.
Optimistic.
Toen er licht werd geprojecteerd op de hoopjes afval, verschenen er prompt twee gezichten op de muur. Dit vond ik een van de gaafste kunstwerken. Je moet er maar opkomen!
Hoewel ik dit draadwerk ook wel heel erg gaaf vond om te zien! De draden trilden en lieten de plastic ringetjes van links naar rechts over het ijzerdraad dansen. Iets waar ik minutenlang gefascineerd naar kan staan kijken.
Vette kunstdingen. Ik ben absoluut geen kunstkenner maar ik kijk graag naar mooie dingen.
Een voormalige energiecentrale als tentoonstellingsruimte. Daar kan zelfs het Hamburger Bahnhof niet aan tippen! Ik vind het geweldig dat ruimtes in Berlijn worden hergebruikt voor zulke doeleinden.
Gallery weekend.
Ondertussen kreeg ik een WhatsApp-berichtje van mijn moeder dat Mijn Berlijn bij de lokale Bruna is gespot. Whoohoo! Heb jij mijn boek al ergens in de winkel gezien? Tag dan even een foto op Twitter, Facebook of Instagram met de hashtag #mijnberlijn. Ik vind het superleuk om te horen bij welke winkels mijn boek allemaal te koop is! Omdat elke boekenwinkel zelf kan beslissen of ze het boek inkopen of niet, weet ik namelijk zelf niet precies waar Mijn Berlijn allemaal in de schappen ligt.
Een van de laatste huizen in Friedrichshain die nog niet gerestaureerd is. Hier is na de oorlog weinig meer aan gebeurd…
Met de S-Bahn op pad! Als de Deutsche Bahn eens niet staakt moet je daar gelijk maar gebruik van maken. Tegenwoordig lijkt het meer regel dan uitzondering dat de machinisten niet komen opdagen.
Vanaf station Jungfernheide is het slechts een paar minuutjes wandelen naar de achterkant van de paleistuinen van Charlottenburg. Een prachtig park dat schreeuwt naar een mooie lentewandeling!
Berlijn bloeit.
Het Belvedere in de paleistuin. Ooit was dit het theehuisje van Sophie Charlotte, de eerste Koningin van Pruisen. Bij het zien van dit mooie onderkomen stel ik me helemaal voor hoe tof het moet zijn geweest om hier lekker aan een kop thee te lurken. Die Sophie heeft het vast goed gehad!
Een klassiek Berlijnplaatje.
Wat mij betreft zijn de paleistuinen van Charlottenburg een van de meest romantische plekjes van Berlijn.
Als ik moet kiezen zou ik zeggen dat de lente mijn favoriete Berlijnse seizoen is. Alles groeit en bloeit. De tuinen, parken maar ook de mensen. Berlijn straalt aan alle kanten!
Na een wandeling door de tuin plofte ik nog even neer op het netjes gemaaide grasveld voor het paleis. Das Leben ist gut!
De Currywurst is een echte Berlijnse uitvinding. Op deze plek, vlak achter station Charlottenburg, kwam Herta Heuwer op het recept voor de perfecte currysaus. Zonder haar was de Currywurst nooit zo populair geworden! Dit kleine bordje herinnert daar aan.
Mijn Spaanse collega was helemaal blij toen ze onlangs Mitte Meer had ontdekt, een supermarkt voor mediterrane producten. Omdat ik groot fan ben van de Spaanse keuken, besloot ik ook maar eens een kijkje te nemen. Ik verliet de winkel met fuet en manchego. Que rico!
De Kantstraße is het walhalla voor liefhebbers van de Aziatische keuken. De beste noodles, curries en ramen haal je in deze straat. De dichtheid Aziatische restaurants is nergens anders in de stad zó groot en de kwaliteit zó goed. De Aziatische bevolking is grotendeels in Charlottenburg neergestreken en dat uit zich in het grote horecaaanbod. Ik besloot eens een nieuw adresje uit te proberen en zwichtte voor de prachtige aanblik van Lon-Men’s Noodle House. Oké, ik mag dan wel sarcastisch doen over het uiterlijk van dit Taiwanese restaurant…
… maar het eten is za-lig! Geweldige dim-sum, smaakvolle wan-tans en loempiaatjes om op te vreten. Yummie! Ook hier betaalde ik maar €12 voor. Niet te geloven! Ik zit er sterk aan te denken om eens een artikel te schrijven met Berlijnse budgettips. Budgettip nummer 1: ga Aziatisch eten. Het is (als je een paar fijne adresjes opzoekt) goed én spotgoedkoop!
Lon-Men’s Noodle House
Adres: Kantstraße 33
OV: S Savignyplatz
Volle buik. Moeie voetjes. Tijd om de S-Bahn terug naar huis te nemen!
De mooiste straat van Friedrichshain. De Bänschstraße met breed wandelpad en uitzicht op de Samariterkirche (1894).
Een paar jaar geleden woonde ik nog in deze mooie straat. Altijd goede herinneringen aan als ik hier weer langs wandel. Wat een prachtige deur he? Als ik er een mooie woning zou vinden, zou ik zo weer naar de Bänschstraße verkassen!
Jaaawoooohl! Het aspergeseizoen is weer aangebroken! Duitsers zijn absoluut gek op asperges en in Berlijn struikel je er bijna over. Op bijna elke menukaart staan de geliefde (bij voorkeur Beelitzer) Spargel. Het liefst worden ze gegeten met aardappels, schnitzel en hollandaisesaus of Braune Butter. Bij mijn geliefde stamrestaurant Leander staan er elke lente weer asperges in alle soorten en maten op de kaart. Het toffe vond ik dat ik bij Leander ineens werd herkend! Er waren bezoekers van mijn blog naar Leander gekomen om asperges te eten. ‘Ben jij Marjolein?’, hoorde ik opeens. Ik stond helemaal perplex! Maar wat leuk om herkend te worden!
Leander
Adres: Jungstraße 29
OV: U5 Samariterstraße
Rosenthaler Platz.
Het park am Weinberg in het prachtige avondlicht. Wat is het heerlijk om na werktijd nog even in het park neer te ploffen met wat vrienden en een biertje. Of bij Nola’s am Weinberg, een Zwitsers restaurant met uitzicht over het park. Ook bij Nola’s staan trouwens heerlijke Spargel op de kaart. Helaas voor jullie heb ik bij hoge uitzondering mijn eten eens niet gefotografeerd… Whoops!
Nola’s am Weinberg
Adres: Veteranenstraße 9
OV: U8 Rosenthaler Platz
Tschussi bloesem. Tot volgend jaar!
Het blauwe uur zorgt voor misschien wel het mooiste licht van de dag. Ik besloot er even van te genieten en een snelle foto te maken met een lange sluitertijd. Zorgt toch altijd wel weer voor een tof effect!
Ik hou ervan om ’s avonds over de imponerende Karl-Marx-Allee te fietsen. Op een of andere manier vind ik de socialistische architectuur dan nóg indrukwekkender en voel ik me als mens nóg kleiner.
Bij de Urban Spree op het RAW-Gelände gebeurt altijd wel iets. Kunstenaars zijn aan het werk of er wordt weer een nieuwe mural gezet. Deze grote smiley werd op dat moment op de muur geschilderd. Maar voor hoelang?
Ook deze vogel wist me te verrassen. Spot jij de fiets?
Tegenwoordig staan deze leuke kisten ook op het terrein. Je kunt er terecht voor een snelle hap. Met hun vrolijke kleurtjes passen ze prima bij het bonte terrein. En die burrito’s… Mjam!
Afgelopen weekend was er weer een spannende dag aangebroken. Na de officiële boekpresentatie van Mijn Berlijn in Amsterdam, zou ik mijn boek ook nog voor Nederlandse Berlijners presenteren bij de Dutch Art & Design Gallery in Mitte. Dit is een toffe winkel voor Nederlandse kunst en design in Mitte en de perfecte plek voor een Berlijns feestje met een Nederlands tintje.
Het was echt ontzettend tof dat er zoveel mensen zijn gekomen om mijn boek te kopen. En weet je wat ik misschien nog wel leuker vond? Om zoveel toffe lezers van mijn blog en Nederlandse Berlijnfans te ontmoeten! Iedereen heeft een grote gedeelde liefde: Berlijn.
Het was een ontzettend gezellige middag waar ik onwijs van heb genoten. Zelf heb ik er helemaal niet aan gedacht om foto’s te maken maar gelukkig was daar mijn lieve Kai die de hele dag perfect in beeld heeft vastgelegd. Een sfeerimpressie van de boekpresentatie kun je in dit artikel zien.
Mijn Berlijn heeft ook een mooi plekje gekregen in het boekenhoekje bij DAD. Zo leuk! Daar moet je dus wezen als je mijn boek in Berlijn wilt kopen.
Deze prachtige tekening ontving ik van een BerlijnBlog-lezer via mijn Facebookpagina. Ik was echt onder de indruk en zwaar vereerd. Ik dacht dat mensen alleen beroemde mensen tekenden? Bovendien vind ik het een prachtige tekening en lijkt het ook nog eens erg goed! Ik vind de tekening zo gaaf dat ik zelf overweeg om mijn profielfoto en misschien zelfs wel mijn logo aan te passen. Ik ben er echt zo blij mee! Bedankt Rick!
Bloemen groeien in Berlijn overal. Zelfs door de kapotte ramen van een verlaten huis.
Een avondje chillen op Boxi als afsluiter van de week. Van die dingen waar ik nooit genoeg van krijg.
De kersenbloesems mogen dan wel uitgebloeid zijn, gelukkig bloeit er nog veel meer moois. Genieten!
Ik hoop dat jullie het leuk vonden om weer door mijn Berlijnse lenteplaatjes te scrollen! Bis später ihr Lieben!
Berlijn is in een koud najaar door ons bezocht. Veel gezien.
Geweldige stad. Fijn dat we telkens uw BerlijnBlog mogen inzien
Hoi Marjolein, heerlijk zo als jij schrijft dan geniet ik weer!
Dus wert heimwee naar Berlijn…
En dus maar weer snel boeken!
Groetjes Nick
De liefde voor Berlijn spat er van af. Prachtig!
Dank je Menno! Ik was eerder deze maand op vakantie en toen heb ik Berlijn ook echt gemist. Dat je kunt houden van een stad… Bizar eigenlijk he?
de osram höfe in wedding.
Het zijn weer mooie foto s en het is weer een leuke leesvoer blog!
En heel erg leuk dat je mijn tekening er zelfs een plaatsje voor heb gegeven! Super tof! Maar je bent toch ook een beetje beroemd? :D
Neee joh.. Twee weken geleden alweer?? Nu al?! Maar, wat een plaatje is de stad nu alles in bloei staat en het zonnetje schijnt zeg! Lentekriebels! Hier in Kleve worden we trouwens ook mega gebombardeerd met het aspergeseizoen. Mij hoor je in ieder geval niet klagen! En Kreuzberg! Kreuzberg blijft één van mijn favoriete stukjes Berlijn, vervelen zul je, je er nooit! :)
Hallo Marjolein,
Heb je boek op 1 mei bij de Bruna in Stadskanaal (provincie Groningen) gekocht. Op 2 mei met mijn zoon met de trein naar Berlijn (+/- voor de 40e keer) vertrokken en je boek uitgebreid gelezen. Super! Eens wat anders. De dodenherdenking in het voormalig kamp Sachsenhausen bijgewoond met een voormalig Nederlandse verzetsstrijder, de burgemeester van Oranienburg, de ambassadrice van Nederland en een minister van het Duitse parlement als sprekers. Erg indrukwekkend. En na afloop gezamenlijk koffiedrinken en napraten in de expositieruimte.
Haha, tijdens mijn vakantie dacht ik ook dat je soms niet veel geld nodig hebt om een leuke dag te beleven! ;-)
Een beetje verrast ben ik dat jij niets over de openlucht-tentoonstelling “Frühling in Berlin 1945” schrijft. Ben jij de Litfaßsäulen met de indrukwekkende foto’s niet tegengekomen? Ik vond dit een enorm interessante tentoonstelling – gelukkig kon ik bij Dussmann nog een exemplaar van het bijbehorende boek te pakken krijgen. Het is zeker ook iets voor jou, denk ik.
Mooie foto’s weer! Je blijft wel lekker Nederlands door te zeuren op de DB haha.
Haha, het is vooral de vakbond die ik niet helemaal begrijp. Gelukkig reis ik zelf weinig met de S-Bahn dus heb ik er persoonlijk vrijwel geen last van maar ik kan me heel goed voorstellen dat het bij veel mensen voor frustratie zorgt…