Vandaag 22 jaar geleden vond er, als apotheose van de burgerprotesten in de DDR, een enorme volksdemonstratie plaats op en rond de Alexanderplatz in Oost-Berlijn. Omdat ik toch in de stad was, besloot ik daar een kijkje te gaan nemen. Grensstation S-Bhf Friedrichstrasse bleek een onneembare vesting omdat de daar aanwezige grenstroepen niet van plan waren de inreisprocedure te versnellen en er een onganse hoeveelheid mensen stond te dringen voor de paspoortcontrole. Daar had ik geen trek in, dus keerde ik weerom naar West-Berlijn om het aan de grens bij Checkpoint Charlie te proberen. Ik werd nog wel staande gehouden door een verbaasde grensbeambte die in de gaten had dat ik rechtsomkeert maakte zonder in de DDR te zijn geweest en daar een verklaring voor verlangde… Eenmaal bij Checkpoint Charlie bleek de wachtrij nóg langer, maar hier had men de te nemen route door het grenslabyrinth enigsinds ingekort. Wederom had ik geen zin om achter in de rij aan te sluiten en na wat rondkijken merkte ik op dat de gewone route, zoals hier beschreven, niet gebruikt werd. Ik besloot om eens te kijken of ik via die gebruikelijke route de rij wachtenden kon omzeilen. En inderdaad; alle deuren bleken open te staan, van paspoortcontrole was geen sprake, ik werd nergens tegengehouden, zodat ik via deze route doodleuk Oost-Berlijn kon binnenwandelen…
Eenmaal op de Alexanderplatz heb ik temidden van de enorme mensenmenigte wat foto’s gemaakt en over één ervan wil ik iets vertellen. Het is de foto hierboven, die hierrr in hoge resolutie is te bekijken. Het is de menigte op Alexanderplatz, op de rug gezien, met de voor Oost-Berlijn typerende socialistische neubauten in de achtergrond. Maar ergens links van het midden, in het derde kwadrant zeg maar, staat een man me aan te kijken. Hij staat rustig een sigaretje te roken en te zien aan de ruimte om hem heen, ga ik ervan uit dat hij daar in z’n eentje aanwezig is. Ik was tijdens het maken van de foto te druk om de gebouwen in de achtergrond recht op de prent te krijgen, dus merkte ik de man pas op toen ik de zojuist ontwikkelde foto met een knijper aan de drooglijn hing. Sindsdien heb ik me wel eens afgevraagd wie die man kon zijn. Stasi wellicht? Zou kunnen, want in zo’n demonstrerende massa in de hoofdstad van een land in ontbinding lopen natuurlijk ook heel wat types van de Staatssicherheit rond. Op een of andere manier vond ik het wel mooi, zo’n man die tegendraads z’n rug naar de demonstrerende massa keert…
De foto heeft jaren opgeborgen gezeten in een kartonnen doos, tot er opeens zoiets als internet kwam aanwaaien en ik deze, en nog vele andere foto’s, op Flickr heb gezet. En toen was daar opeens een emailtje van een kunstenares uit Berlijn-Wedding die de man als een vriend van haar meende te herkennen en me vroeg of ik haar het bestand in een hoge resolutie wilde toezenden, zodat ze er een afdruk voor aan de muur van kon maken. Natuurlijk heb ik dat gedaan, waarbij ik tevens naar de naam van de man heb gevraagd. Welnu; het blijkt de West-Berlijnse schilder Lothar Böhme te zijn…
Dat vind ík nou leuk… :-)
Glijend de metro in op Alexanderplatz
18
Mooie foto’s. Vooral omdat het zwart wit is. De eerste keer dat ik oost berlijn bezocht was begin jaren tachtig. Vanuit het gekleurde west berlijn met alles er op en er aan naar het grauwe oost berlijn. Echt een compleet andere wereld. Berlijn is er sinds de wende alleen maar op vooruit gegaan maar soms mis ik die tijd nog wel eens (of ben ik nou de enige?)
…nee, je bent niet de enige… ;-)
…ohja…en vijf dagen later viel De muur…