Een jongetje van amper drie kijkt naar twee meisjes die net iets ouder zijn dan hij. De meisjes beklimmen de trap van de glijbaan zonder aarzeling. Fluitje van een cent. Het jongetje wil dat ook. Vastberaden stapt hij van tree naar tree. Het duurt even, en de meisjes halen hem zelfs een glijronde in, maar uiteindelijk is de kleine baas boven. Hij heeft het gehaald. Een glimlach verraadt zijn overwinningsgevoel. Vanaf nu wordt het klimmen alleen maar makkelijker. Vrijheid.

Voor die vrijheid kun je hier op veel plekken terecht. Met meer dan 2500 openbare parken wordt Berlijn wel eens de groenste stad van Europa genoemd. Ja, dan heb je wel wat om te befietsen. Dat terzijde, want wat me hier raakt is de reden van al die gekke strookjes groen. Die Berlijnse muur heeft bijvoorbeeld veel grasveldjes opgeleverd, het voordeel na het verdrietige nadeel. Interessanter vind ik echter de perfect aangelegen speeltuin tussen twee gladgestreken muren. Daar waar vroeger duidelijk een appartementblok stond, kun je tegenwoordig zomaar eens een speeltuin vinden.

speelplaats prenzlauer berg

Het is nog niet zo heel erg lang geleden dat de bommen op Berlijn vielen. Na de bommen kwam de artillerie, en na de artillerie volgde de bestorming. De stad heeft enorm geleden. Net als Dresden, Berlijn, Warschau, Londen, Kiev, Brest en ga zo maar door. Op veel muren kun je nog altijd de kogelgaten tellen. Het wordt misschien wel eens vergeten door mijn leeftijdsgenoten en ik die tussen een bezoekje aan de Warschauer Straße en de Berghain alleen nog tijd hebben voor een biertje van de Späti.

Dat is niet erg, integendeel. Het is juist fantastisch om te zien hoe er gedanst kan worden in een stad die zoveel te lijden heeft gehad. Zie het eens als een speeltuin voor volwassenen. Drie jaar geleden zag ik in Damascus dat een marktkoopman zijn koopwaar uitstelde op de overblijfselen van een Byzantijnse tempel. Mooi, want we hoeven niet alles dat we niet mogen vergeten in een museum te stoppen. Nee, want dan had je net zo goed de muur weer kunnen bouwen en van Oost-Berlijn een groot openluchtmuseum kunnen maken. Met paspoortstempels en boze douaniers enzo. Net echt.

Die speeltuintjes, dat vind ik rare plekken. Het doet me vaak even stil staan. Er is een hele hoge prijs voor die kleine geluksparkjes betaald. Ongewild. Het is een straat met een behoorlijk gat erin. Er is een schommel, er staat een glijbaan en je kunt klimmen. Daar op die plek sloeg een bom in. Daar op die plek verloren kinderen hun leven en probeerden verslagen ouders de laatste spullen bij elkaar te vinden. Daar op die plek slaakt de kleine jongen een zucht van geluk. Hij glijdt. Hij heeft geen idee. Vrij.

_MG_9280-2

Sierd is wereldreiziger en loopt sinds een paar maanden rondjes door Berlijn. Hier werkt hij in de marketingbranche en schrijft hij over alles wat hij in de stad tegen komt. Op het blog Asfalt en een Slaapzak vind je zijn reisverhalen en via @sierrrd volg je hem op Twitter.
Nieuwsbrief

Nieuwsbrief

Meld je aan voor mijn maandelijkse nieuwsbrief en onvang de laatste updates en exclusieve Berlijntips gratis in je inbox.

Je hebt je nu aangemeld voor de BerlijnBlog nieuwsbrief. Dank je wel!

Pin It on Pinterest

Share This