Een jongetje van amper drie kijkt naar twee meisjes die net iets ouder zijn dan hij. De meisjes beklimmen de trap van de glijbaan zonder aarzeling. Fluitje van een cent. Het jongetje wil dat ook. Vastberaden stapt hij van tree naar tree. Het duurt even, en de meisjes halen hem zelfs een glijronde in, maar uiteindelijk is de kleine baas boven. Hij heeft het gehaald. Een glimlach verraadt zijn overwinningsgevoel. Vanaf nu wordt het klimmen alleen maar makkelijker. Vrijheid.
Voor die vrijheid kun je hier op veel plekken terecht. Met meer dan 2500 openbare parken wordt Berlijn wel eens de groenste stad van Europa genoemd. Ja, dan heb je wel wat om te befietsen. Dat terzijde, want wat me hier raakt is de reden van al die gekke strookjes groen. Die Berlijnse muur heeft bijvoorbeeld veel grasveldjes opgeleverd, het voordeel na het verdrietige nadeel. Interessanter vind ik echter de perfect aangelegen speeltuin tussen twee gladgestreken muren. Daar waar vroeger duidelijk een appartementblok stond, kun je tegenwoordig zomaar eens een speeltuin vinden.
Het is nog niet zo heel erg lang geleden dat de bommen op Berlijn vielen. Na de bommen kwam de artillerie, en na de artillerie volgde de bestorming. De stad heeft enorm geleden. Net als Dresden, Berlijn, Warschau, Londen, Kiev, Brest en ga zo maar door. Op veel muren kun je nog altijd de kogelgaten tellen. Het wordt misschien wel eens vergeten door mijn leeftijdsgenoten en ik die tussen een bezoekje aan de Warschauer Straße en de Berghain alleen nog tijd hebben voor een biertje van de Späti.
Dat is niet erg, integendeel. Het is juist fantastisch om te zien hoe er gedanst kan worden in een stad die zoveel te lijden heeft gehad. Zie het eens als een speeltuin voor volwassenen. Drie jaar geleden zag ik in Damascus dat een marktkoopman zijn koopwaar uitstelde op de overblijfselen van een Byzantijnse tempel. Mooi, want we hoeven niet alles dat we niet mogen vergeten in een museum te stoppen. Nee, want dan had je net zo goed de muur weer kunnen bouwen en van Oost-Berlijn een groot openluchtmuseum kunnen maken. Met paspoortstempels en boze douaniers enzo. Net echt.
Die speeltuintjes, dat vind ik rare plekken. Het doet me vaak even stil staan. Er is een hele hoge prijs voor die kleine geluksparkjes betaald. Ongewild. Het is een straat met een behoorlijk gat erin. Er is een schommel, er staat een glijbaan en je kunt klimmen. Daar op die plek sloeg een bom in. Daar op die plek verloren kinderen hun leven en probeerden verslagen ouders de laatste spullen bij elkaar te vinden. Daar op die plek slaakt de kleine jongen een zucht van geluk. Hij glijdt. Hij heeft geen idee. Vrij.
Heel mooi geschreven! Berlijn blijft een bijzondere stad.
Hier een interessant artikel over de luchtaanvallen op Berlijn: http://einestages.spiegel.de/s/tb/25687/zweiter-weltkrieg-luftangriffe-auf-berlin.html (in het duits).
Ik krijg zelf een raar gevoel als ik bij Teltow over de mauerweg fiets. Daar hebben de mensen de hekken van de voormalige Totesstreifen (de grens tussen West-Berlijn en de DDR) gebruikt als tuinhek. Verderop kom je dan weer een bordje tegen over iemand die daar geprobeerd heeft diezelfde grens over te steken en werd neergeschoten.
Het verbaast mij vaak dat die plekken nog leeg zijn, projectontwikkelaars zetten hier vast maar al te graag een appartmentencomplex neer, maar de ruimte wordt aan het publiek gegund.
Stadsvernieuwing is noodzakelijk maar deze houding van de stad Berlijn bevalt me zeer.
Vergis ik me nu of is er daadwerkelijk een cynisch ondertoontje in je verhaal. Je hebt natuurlijk gelijk, waar nu de speeltuintjes zijn, vonden een hele tijd geleden vreselijke dingen plaats. Maar wat moet er nu dan gebeuren in plaats van speeltuintjes? Moeten er dan gewoon gebouwen neer gezet worden? zodat we er zonder er bij na te denken voor bij lopen?
Die speeltuintjes zijn mijns inziens juist het perfecte voorbeeld van doorgaan. Het zijn geen monumenten, en dat is goed zo.
In één woord: wauw. Ik woon nu bijna 5 maanden in Berlijn en ik heb nog nooit op die manier stilgestaan bij de speeltuintjes. Ook ik zie de lege plekken en de typerende vierkante grasvelden, soms met hekken daaromheen, de oorlog is nog typerend zichtbaar elke dag, maar op deze manier had ik het ook nog niet bekeken, de leeftijd van 21 heeft hier zeker mee te maken maar dat is geen getal meer om zich af te sluiten voor het verleden. Niet minder belangrijk is het de gruwelen en de ironie ook ergens op die manier te blijven herinneren. Vanaf vandaag de dag zal ik niet meer langs de gaten slenteren, sterker nog, als ik hier straks de deur uitloop vanaf de PL-üfer, zal ik zekerweten met grote ogen de eerste de beste vierkante speeltuin met grote ogen. een ingehouden adem en een hoofd vol gedachten aanschouwen.
Ik werd emotioneel bij het lezen van je bericht. Wij komen vaak in Berlijn omdat onze kleinkinderen er wonen en hebben al veel speelplaatsen bezocht. En het is waar ze liggen vaak op bijzondere plekken en zijn eigenlijk allemaal leuk en vrolijk ingericht.
Bedankt voor je opmerkzame geest foto’s en je leuke manier van schrijven
Wow!!! Dit is voor mij zo gaaf en herkenbaar om te lezen, je voelt gewoon op die speelplaatsjes dat het bizondere plekkies zijn…..
Blijf dit soort geweldige stukjes schrijven svp :-)
groetjes Olga