”Zoveel Turken in Kreuzberg die amper kunnen bestaan,” horen we in Over de Muur van Klein Orkest. Volgens een Turkse collega van me is dat niet helemaal waar. Zijn vader vertelt hem altijd dat ze voor de val van de muur niet zoveel te klagen hadden. De Ossi’s waren goedkoper dan de Turken. Niemand weet precies hoe de situatie was, maar feit is dat er hard gewerkt is en dat dit vruchten heeft opgeleverd. Een van die vruchten is de döner. Ja, de döner, die schöner döner. Dat doet je toch even naar een hapje verlangen.
Daarnet kwam ik thuis met een in folie zorgvuldig ingepakte döner. ‘Salat alles, knoblauch und ein bisschen scharf.’ – Zo heb ik hem graag. Uitpakken in de keuken en op een bordje leggen, dat geeft je take away die huiselijke touch. Na de eerste hap begreep ik meteen weer waarom ik niet zo’n fan ben van Restaurant Bagdad, een van de döner toko’s bij Schleschises Tor. Hij smaakt zowaar een beetje bedorven. Egal, eten wat de pot schaft.
Het was Kadir Nurman die in 1972 zijn toevoeging op de fastfood trend introduceerde. Een Turks brood gevuld met kalfsgehakt, een handjevol sla en gesneden ui. Zo maakte Bahnhof Zoo kennis met de döner. In 2011 kreeg Nurman voor zijn uitvinding erkenning van de Vereniging van Turkse Dönerfabrikanten. Afgelopen oktober overleed Nurman op 80-jarige leeftijd. Zijn levenswerk wordt iedere dag onbewust gevierd door miljoenen Duitsers.
Goed, Restaurant Bagdad bakt niet zoveel van de döner. Er zijn betere tenten, een hele hoop zelfs. Liever een volwassen plofkip dan een lammetje of een kalfje, al is het alleen al vanwege de smaak. Kippenvlees doet het voor mij goed in een döner. Dan hoor ik je meteen Mustafa’s Gemüsekebab suggereren. Ja doei, ik ga niet een half uur in de rij staan voor een dönertje. Hoewel ik weet dat het wachten het waard is, voel ik me dan toch een beetje alsof ik in de rij voor een gaarkeuken sta.
Halverwege mijn Bagdad döner denk ik met warm verlangen aan mijn vrienden van de Gneisenaustraße. Als je daar de trap omhoog loopt, hoef je je maar een slag om te draaien om de beste gemüsekebab van Berlijn te vinden. Een klein zwart hokje met daarop in sierlijke letters Chicken Gemüsekebab geschreven. Wat nou, marketing? Volgens de eigenaar is de knoflooksaus zo goed omdat er een vleugje hasj in verwerkt is. Gebakken aardappeltjes, paprika, uien, mals kippenvlees en een beetje kaas er bovenop. Na mijn laatste slok ayran neem ik me voor om de volgende keer toch echt weer een half uur te reizen voor die ene döner, die schöner döner.
Wel apart dat je even tussen neus en lip de armoede en de sociale verdeling van de Berlijnse muur afwimpelt om door te “musen” over je take-away.
Döner macht schöner!
Aan Warschauerstraße ligt ook een Mustafa’s Gemüsedöner. Geen idee of het van dezelfde keten is, maar de döners smaken prima!
Naast het standaard groente en vlees ook voorzien van gebakken groente en gebakken aardappel.
Henk, bij ‘die Dicke Wirtin’ op de Savignyplatz kun je oa zalig gutbürgerlich eten .. :-)
Hallo sierd echt leuk ik ga ook eens naar berlijn lekker eten maar liever niet van die gekke buitenlandse dingen doe mij maar gewoon aardapelen, kartofelen zoals dat heet, en dan met jus. kan je me daar nog tips over geven waar ik dan heen moet in berlijn?
Hallo Henk, ik raad je aan om naar ‘Domke’ te gaan. Dit is een Fleischerei (slagerij) aan Warschauerstraße in Friedrichshain.
Prima Duitse kost krijg je hier, en gulle porties. De aardappelen met rode kool en goulash zijn een aanrader!
Leuke tip, die ga ik zeker eens proberen! Ik ben een keer bij Mustafa’s Gemüsekebap geweest op een doordeweekse januariavond rond de klok van 5 (geloof ik) en er was helemaal niemand! (Het regende/sneeuwde/hagelde niet eens!). Maar ergens is het natuurlijk ook wel extra lekker als je er zo lang op moet wachten :)