Ga je Berlijn niet missen?

Ga je Berlijn niet missen?

Het is de vraag die ik misschien wel het meest gesteld kreeg en de vraag waar ik nu, een paar weken na de aankondiging van onze wereldreis, ineens heel bewust over nadenk. Ik reageerde steeds weer met: “ja, tuurlijk ga ik Berlijn missen, maar ik ben maar een paar maanden weg, die zijn voorbij voor ik er erg in heb!” maar nu, ik sta in de U-Bahn en ben onderweg naar mijn laatste werkdag, ben ik me ineens van alles heel bewust. Het is weer even alsof ik Berlijn voor de eerste keer beleef. Ik bewonder station Alexanderplatz met zijn turquoise tegeltjes, blijf even stilstaan om te luisteren naar een straatmuzikant die accordeon speelt en geniet van alle lichtjes die de decembertijd in Berlijn met zich meebrengt. Ik besef me dat ik Berlijn écht ga missen.

Op wereldreis dus?

Mijn verlangen om nieuwe plekken en culturen te leren kennen heb ik denk ik altijd al gehad. Zo ben ik tenslotte ook ooit in Berlijn beland! Volgens mij heb ik ik die ontdekkingsdrang een beetje van mijn moeder. Ze werkt bij een reisbureau en nam vroeger altijd catalogi mee naar huis en na terugkomst van haar studiereizen kregen we de mooiste foto’s te zien. Zelf ga ik ook graag op reis, maar langer dan twee weken ging helaas meestal niet i.v.m werk. Als vrienden, familie of bekenden dan aankondigden voor een langere periode te gaan reizen, bewonderde ik dat altijd enorm. Het trekt me enorm om meer van de wereld te zien zonder te haasten. Gewoon wel zien wat er op je pad komt. Je niet laten leiden door je agenda maar je gevoel en tips van medereizigers en locals, die je onderweg tegenkomt, volgen. Tegelijkertijd bedacht ik me, dat dat niets voor mij was. Wil mijn leuke baan niet opzeggen, ben juist zo gelukkig in Berlijn en twee vakanties per jaar zijn ook al hartstikke luxe. En hey, moet ik niet eigenlijk wat verstandigs doen met mijn spaargeld?

Toch bleef het idee knagen. Hoe gaaf zou het zijn, om even een pauze te nemen van de alledaagse routines? Hoezeer ik ook van Berlijn hou, ik werd meegesleurd door de alledaagse hectiek. De afgelopen twee jaar heb ik heel veel gewerkt, waar ik heel veel van hou en wat ik met heel veel plezier heb gedaan, maar waardoor er niet veel tijd en energie overbleef voor bloggen, fotograferen en voor Kai. Langzaam veranderden we onze gedachten van “nee, een paar maanden op reis, dat kan echt niet” naar “hmm, laten we eens kijken of het mogelijk is en wat we dan allemaal moeten regelen”. Het lijstje met redenen vóór groeide terwijl het lijstje met redenen tegen korter werd. Er was niet één moment waarop we zeiden “wij gaan dit doen”. Het is, zoals eigenlijk met alle beslissingen in mijn leven, vrijwel vanzelf gegaan. Het voelt als een goed besluit.

Inmiddels zijn we een aantal maanden verder, hebben we onze baan opgezegd en naderen onze laatste dagen in Berlijn. Nog steeds kan ik het eigenlijk amper bevatten dat we voor een jaar gaan reizen! Als ik over onze reisplannen praat, heb ik nog steeds niet het idee dat het over onszelf gaat. Maar we kijken er ontzettend naar uit te gaan reizen, naar minimalistisch leven en naar het dagelijks bezig zijn met fotograferen. Naar meer tijd met elkaar kunnen doorbrengen, naar alle onverwachte dingen die ongetwijfeld op ons pad zullen komen en naar het leren van nieuwe culturen, landschappen en vaardigheden. Maar ook naar het gewoon ‘zijn’ zonder ver verwachtingen en verplichtingen.

Ga ik Berlijn missen?

Tijdens mijn laatste dagen in Berlijn beleef ik Berlijn weer even net als de eerste dagen. Heel bewust. Ik heb er veel over nagedacht en ik denk dat het vooral de dingen zijn, die zo vanzelfsprekend geworden zijn, die ik zal missen. Een warme Gözleme of andere snack halen op de weekmarkt op Boxhagener Platz, een koffie en croissant halen bij mijn lievelingscafé op zondagochtend, ’s ochtends over de Karl-Marx-Allee fietsen met zicht op de Fersehturm, de eerste bloesems van het jaar fotograferen, een wandeling maken over het Tempelhofer Feld, nieuwe street art ontdekken in verstopte portiekjes, een praatje maken met de Spätiverkoper of Italiaanse barman om de hoek. Dat ga ik allemaal missen. Had je me een paar jaar geleden gezegd dat ik vrijwillig voor langere tijd uit Berlijn weg zou gaan, had ik het denk ik niet geloofd. Waarom zou ik tenslotte weg willen uit mijn lievelingsstad?

Nu denk ik dat Berlijn even missen niet erg is. Even een pauze zal goed zijn om alles weer extra te waarderen, om Berlijn na een aantal maanden weer met een frisse blik en nieuwe pespectieven te herontdekken. Want terugkomen naar Berlijn, dat gaan we sowieso! Ik blijf tenslotte een Wahlberlinerin

Onze plannen

Naast Berlijn is er nog zoveel ander moois en interessants om te ontdekken. Op 1 januari zullen we van Amsterdam naar Bangkok vliegen. De eerste paar nachten zijn geboekt maar verder is alles nog open. Ik ben heel benieuwd hoe het ons – je kunt best zeggen dat we twee planfreaks zijn – zal vergaan tijdens het spontane reizen! We zijn allebei nog nooit in Azië geweest dus Thailand leek ons, vanwege de infrastructuur en backpackerscultuur, een uitstekend land om te starten. Daarna is het plan om naar Laos, Vietnam en Cambodja te reizen. Daarna wellicht Maleisië, de Filipijnen of misschien wel Australië of Taiwan. We gaan het zien! Tips (die niet in de Lonely Planet staan, die hebben we al!) zijn altijd van harte welkom.

Op ons reisblog On A Travel Mission heb ik geschreven over de voorbereidingen voor onze wereldreis en de redenen waarom we op wereldreis gaan. Daar en op onze Instagram @OnATravelMission zal ik ook tijdens onze reis blijven berichten over onze ervaringen en belevenissen tijdens mijn Berlijnpauze. Als je het leuk vindt, ben je van harte welkom om onze ervaringen en belevenissen daar te volgen! Daarna zal ik als vanouds natuurlijk weer berichten vanuit Berlijn.

Bis später Berlin, bis später ihr Lieben!

Spreewald: het Venetië (of Giethoorn) van Duitsland

Spreewald: het Venetië (of Giethoorn) van Duitsland

Op slechts een uur treinen bij Berlijn vandaan ligt het prachtige natuurgebied Spreewald, dat bekend staat om schattige dorpjes, idyllische waterwegen en goddelijke Spreewalder augurken. Geen wonder dat het waterrijke moeras- en veenweidenlandschap één van de meest geliefde vakantiebestemmingen in de deelstaat Brandenburg is. Deze zomer had ik een week vrij in Berlijn en leek me het perfecte moment om eindelijk het Spreewald eens van mijn bucketlist te strepen en zelf te ontdekken wat er zo mooi is aan dit natuurgebied. Dat lukte, en ik hield er nog een ultiem vakantiegevoel aan over ook! (meer…)

FDJ Kaderschule – Vergane DDR-glorie aan de Bogensee

FDJ Kaderschule – Vergane DDR-glorie aan de Bogensee

Veel groter kon het verschil in dagelijks leven tussen de gewone DDR-burgers en de hoge partijleden niet zijn. Terwijl DDR-burgers amper aan verse levensmiddelen konden komen en kolen moesten slepen voor wat warmte tijdens de gure winters, woonden veel DDR-bazen in een afgeschermde luxestad ten noorden van Berlijn. Wandlitz bood een vorm van comfort die enkel voor Walter Ulbricht, Erich Honecker en andere hoge partijleden beschikbaar was. Tijdens een fietstocht afgelopen zomer dwaalde ik langs de overblijfselen van deze stad en stootte ik o.a. op een verlaten internaat uit DDR-tijden maar ook op de villa van Goebbels uit Duitslands nazi-verleden. Een interessante en bijzondere gewaarwording om de overblijfselen van twee beruchte etappes Duitse geschiedenis zo naast elkaar te zien staan… (meer…)

Heeresbekleidungsamt – waar de nazi’s ooit hun uniformen maakten

Heeresbekleidungsamt – waar de nazi’s ooit hun uniformen maakten

Hoge maar wijd openstaande hekken verschaften ons toegang tot het terrein van het verlaten Heeresbekleidungsamt. Dat was nog eens een warm welkom. Urbexen was nog nooit zo eenvoudig! We hadden niet alleen mazzel met de openstaande deuren, maar ook met de aanwezige investeerders, die ons een kleine rondleiding gaven door de voormalige fabriek voor militaire uniformen uit de Tweede Wereldoorlog. Overal kwam de grootheidswaanzin uit die tijd ons tegemoet. Een interessant en indrukwekkend bezoek aan een enorm areaal waar verschillende etappes Duitse geschiedenis samenkomen. (meer…)

De leegstaande militaire spookstad Wünsdorf

De leegstaande militaire spookstad Wünsdorf

Tijdens de Koude Oorlog was Wünsdorf de ‘Verbotene Stadt‘. Wat de Sovjetsoldaten uitspookten op de verstopte militaire basis in de Brandenburgse bossen ten zuiden van Berlijn? Strikt geheim. En eigenlijk is deze verlaten stad – onder streng toezicht van standbeeld Lenin – nog altijd een beetje verboden. Hoge hekken beveiligen het enorme gebied dat al tijdens de Keizertijd dienst deed als militair oefenterrein. En dat woord verboden he? Dat wekt mijn nieuwsgierigheid! Tijd om de stad – compleet met verlaten zwembad, theater en kantoren – eens nader te onderzoeken. Samen met Go2Know, camera’s en statief gingen we op pad. (meer…)

Pin It on Pinterest