Berlijn heeft een ontzettend veelzijdige en rijke straatmuziekcultuur. Hoevaak ik al niet een uur ben blijven hangen op de Warschauer Brücke, op metrostation Alexanderplatz of op Boxhagener Platz onderweg naar huis omdat iemand zulke mooie muziek stond te maken. Niet meer op een paar handen te tellen! Naast dat ik er zelf erg van kan genieten, draagt het ook enorm bij aan de creatieve en vrije sfeer in Berlijn. Straatmuziek is zo typerend voor Berlijn, dat er sinds 2015 zelfs een jaarlijks festival gewijd wordt aan en met Berlijnse straatmuzikanten. Gratis entree, veelzijdige muziek en een goede sfeer in het East Side Park achter de East Side Gallery. Dat zijn de East Side Music Days. Een aanrader! (meer…)
2015 gaat de boeken in als het jaar dat Lollapalooza voor het eerst naar Europa kwam. Dit rondreizende Amerikaanse festival heeft ook al succesvolle festivals opgezet in Chili, Brazilië en Argentinië, en streek afgelopen weekend neer op het Berlijnse Tempelhof. Een betere locatie voor hun Europapremiere hadden ze niet kunnen uitkiezen! Toen ik hoorde dat de programmering o.a. bestond uit toffe Duitse namen (Beatsteaks, Seeed) en internationale toppers (Muse, James Bay) wist ik het helemaal zeker… Daar moest ik heen! (meer…)
Abby is een in 2009 opgerichte Duitse alternatieve band uit Berlijn. Hun muzikale stijl wordt vooral beïnvloed door de jaren ’70, de hedendaagse electronische muziek en klassieke muziek. Hun nummers gaan over het leven van een jonge vrouw genaamd Abby, een vriendin van een van de bandleden.
Hun nieuwste album “Friends & Enemies” ligt alweer een tijdje in de verkoop maar ik ben voor het eerst met deze band in aanraking gekomen via de onlangs uitgebrachte single “Monsters”. Het nummer vertelt het verhaal van Abby, een geïsoleerd meisje die is ondergedompeld in de wereld van haar eigen onrust en paranoia, waar de lijn tussen realiteit en nachtmerrie steeds vager wordt. Een mooi nummer met een misschien nog wel mooiere videoclip:
Smaakt naar meer? Dan kunnen jullie Abby live zien op 30 april in de Volksbühne in Berlijn. Helaas zijn er momenteel geen concerten in Nederland gepland.
Benieuwd naar meer muziek uit Berlijn? Check dan mijn playlist op Spotify.
Zanger David Bowie brengt in maart het album “The Next Day” uit, zijn eerste plaat in tien jaar na het laatste album Reality (2003). Bowie heeft sinds 2006 niet meer live opgetreden en verschijnt nauwelijks nog in het openbaar. De nieuwste single “Where Are We Now?” is sinds vandaag, tevens zijn 66ste verjaardag, te koop op iTunes. Het nummer, en de clip, lijkt een terugblik te zijn op de periode dat David Bowie in Berlijn woonde en werkte.
David Bowie en zijn relatie met Berlijn
Na het uitkomen van zijn album “Station To Station” verhuisde David Bowie naar Berlijn (Hauptstraße in Schöneberg, waar ook Iggy Pop woonde), deels uit interesse voor de Duitse muziekscene, deels om hier van zijn drugsverslaving af te komen. Het worden succesvolle jaren voor Bowie, volgens vele de meest succesvolle tijd uit zijn carriere. In deze tijd produceert hij een album van Iggy Pop maar brengt hij zelf de albums Low (1977), Heroes (1977) en Lodger (1979) uit die ook wel bekend zijn onder de naam “Berlijn triologie”. Het was vooral de stad Berlijn, en de koude oorlog die toen gaande was, die Bowie inspiratie gaf voor zijn muziek.
Al vanaf 1967 is David Bowie bezig in de media-industrie maar in 1981 wordt hij internationaal bekend omdat hij het nummer “Station To Station”, van het gelijknamige album “Station To Station” (1976), in de prachtige film Kinder vom Bahnhof Zoo (1981) vertolkt. Wir Kinder vom Bahnhof Zoo is een echte Berlijnse filmklassieker en vertelt het autobiografische verhaal van Christiane F, een tienermeisje die aan de drugs raakte en veel rondom station Zoologischer Garten rondhing om met prostitutie geld voor haar verslaving te verdienen.
Bowies ode aan Berlijn
In 1980 kwam er een eind aan de Berlijnse jaren van Bowie maar hij bleef muziek produceren waar zijn periode in Berlijn veel invloed op heeft gehad. Inmiddels is het alweer een decennium geleden dat er een album van hem uitkwam. Maar vandaag, op zijn 66e verjaardag, brengt Bowie een prachtige single uit die de internationale muziekscene even wakker schudt uit de speculaties of en wanneer we nog wat zouden gaan horen van Bowie.
“Where are we now” lijkt Bowies ode aan Berlijn. Terwijl hij “Had to get the train from Potsdamer Platz” zingt zien we een afgebrokkeld stuk Berlijnse Muur, de Fernsehturm, de Reichstag en de Potsdamer Platz voorbijschieten. Ook de bezoekers die geen Bowie-fan zijn raad ik aan de clip te kijken, er komen een paar mooie beelden van Berlijn in voorbij.
De clip is op YouTube te zien en te beluisteren:
Voor iedereen die meer wilt weten over Bowies tijd in Berlijn kan Gidsy in de gaten houden, daar wordt namelijk een Bowie-tour door Berlijn aangeboden.
De burgerlijke vrijheid in de DDR was zeer beperkt, ook op muzikaal gebeid. De politieke 40/60 regel schreef voor dat minstens 40% van de muziek die op de radio of bij optredens ten gehore werd gebracht, van “socialistische bodem” moest komen, maar in de praktijk kwam hier weinig van terecht. De jeugd viel niet voor “socialistisch verantwoorde” muziek, maar voor westerse, dus kapitalistische, bands als de Beatles en de Rolling Stones. En aangezien dit in strijd was met de voorgeschreven regels ging dit niet zonder risico gepaard.
Geruchten over Stones in West-Berlijn
In de jaren tachtig was er een gerucht in de DDR dat de Rolling Stones in West-Berlijn zouden optreden, vlakbij de Berlijnse Muur. Na het befaamde dakconcert van de Beatles zouden nu de Rolling Stones een spontaan concert geven op het dak van het Axel Springer gebouw welke direct langs de Berlijnse Muur lag gelegen. Duizenden Oost-Berlijnse jongeren trokken daarop naar de locatie in Oost-Berlijn waar het allemaal te zien en te horen zou zijn om een glimp op te kunnen vangen of minstens wat klanken te kunnen horen. 7. Oktober 1969 – de dag dat de DDR haar twintigste verjaardag vierde – bleek vervolgens iets anders te lopen dan vele jongeren hadden kunnen voorzien.
De DDR was natuurlijk fel tegen de toestroom jongeren richting de Spittelmarkt – van waar het concert te horen en te zien zou zijn – en ondervroeg alle mogelijke bezoekers. De arrestanten ontkenden vervolgens stelselmatig dat ze voor de Stones waren gekomen. Ze beweerden allemaal voor iets anders daar aanwezig te zijn geweest of toevallig langs te zijn gelopen. Het was immers gevaarlijk om tegen de Volkspolizei te zeggen dat je naar een westerse rockband wilde komen luisteren. Voor velen werkte dat excuus maar voor ongeveer 120 bezoekers leidde dit – in deze tijden – onschuldige bezoek tot een arrestatie.
Sfeer, historie en veelzijdigheid. Deze combinatie maakt Berlijn voor mij zo'n fascinerende stad. Al 10 jaar. Mijn onuitputtelijke liefde voor Berlijn wil ik via BerlijnBlog met jou delen.
Leuk dat je er bent!
In mijn persoonlijke reisgids Mijn Berlijn neem ik je mee door het Berlijn waar ik zo van hou. Veel achtergrondverhalen, foto's en natuurlijk mijn favoriete tips verzameld op één plek.
