Hoe meer ik de veerboothalte Spreewiese nader, hoe sneller ik begin te fietsen. Ik wil tenslotte niet het risico lopen het veerbootje te missen. De F24 vaart volgens de officiële dienstregeling namelijk maar één keer per uur en voor een ongeduldig stadjesmens (en verduitste Hollandse) als ik is een uur wachten nog best lang. Gelukkig ligt Paule III braaf in de haven als ik bij de halte aankom. Ik mag nog mee! Het werd het kortste, maar ook een van de leukste boottochtjes die ik maakte in Berlijn. Liefde voor de F24!
Mijn tocht met de F24
Al sinds mijn allereerste tocht met de F10 over de Wannsee naar Kladow hebben ponten en veerboten in Berlijn mijn hart gestolen. Heerlijk vind ik het om Berlijn vanaf het water te bewonderen. Je ziet Berlijn niet alleen op een hele andere manier, het zorgt ook nog eens voor het ultieme vakantiegevoel. Al bij het zien van de halte Spreewiese en de boot Paule III kon ik mijn geluk niet op. Ik zie een minuscule aanlegplaats en nog kleinere veerboot. Hoe schattig is dit? Ik ben op slag verliefd.
Een kaartjesautomaat? In geen velden of wegen te bekennen. Ook heb ik mijn twijfels bij het aanschaffen van een digitaal vervoersbewijs. In de wijk waar ik sta is voor mijn gevoel een discman al hypermodern en ik weet niet of ze hier bekend zijn met de superhandige mobiele BVG app. Gelukkig kan ik een ticket kopen bij de kapitein. Hij pauzeert zijn speeluur met zijn kleinkinderen en verdwijnt in een kantoortje om even later met een Kurzstrecke terug te komen. Voor € 1,60 mag ik aan boord en voor € 1,20 extra mag mijn fiets nog mee ook. Wat een Schnäppchen!
Ik word gecommandeerd mijn fiets los te laten en met een ferme zwaai gooit hij mijn Drahtesel op de boot. Och, wat een stoere man. Op mijn vraag of ik wat foto’s mag maken krijg ik een nors “wenn deine Kamera das verträgt” (als je camera dat aankan) als antwoord, zonder daarbij ook maar één spier in zijn gezicht te verrekken. Berliner Schnauze – zoals de norse communicatie van (voornamelijk oud-)Berlijners vaak wordt genoemd – altijd weer vernuchterend. Onder het mom van ‘geen woorden maar daden’ zet hij de boot direct in beweging. Door te roeien welteverstaan. Dat zoiets nog bestaat he? Op alle vlakken voel ik me even héél ver bij Berlijn vandaan maar geografisch gezien bevind ik me nog steeds binnen de stadsgrenzen.
Vol verwondering geniet ik van de ervaring en van de pittoreske omgeving. Binnen enkele minuten sta ik aan de overkant en heb ik het kortste traject van de BVG afgelegd: 36 meter. 12 keer moest hij roeien om naar de overkant van de Müggelspree te varen. Roeiman Roni Kebelmann (60 jaar) doet dit al 10 jaar en heeft in de afgelopen aan zo’n 12.000 passagiers per jaar zijn diensten bewezen. “Vielen Dank” roep ik hem nog na en bedenk me hoe tof het is dat ik steeds weer zulke verrassende ervaringen opdoe in Berlijn. Bij de Biergarten met traditionele visrokerij aan de overkant kun je nog even nagenieten van de relaxte dorpse sfeer en toekijken hoe Kebelmann geroutineerd heen en weer vaart.
De F24 toen
Diep in het oosten van Berlijn vaart al meer dan 100 jaar één van de weinige overgebleven roeiveerboten van Duitsland. Toentertijd was Rahnsdorf, tegenwoordig een van de meest oostelijke wijken in Berlijn, nog een zelfstandige plaats. In 1911 werd de veerbootverbinding in het leven geroepen door Richard Hilliges. Echte Berlijnse kult dus!
Sindsdien is de verbinding geliefd bij omwonenden en bezoekers. Er zijn namelijk weinig andere manieren om snel het water over te komen, via de meest dichtstbijzijnde brug is het 8 kilometer om. Er kwam dus veel protest toen de BVG in 2013 stopte met het faciliteren van de F24. Het bespaarde ze op jaarbasis € 60.000,- en de verbinding tussen Spreewiese en Kruggasse kon een verlenging worden van de veel grotere veerboot F23. Daarmee zou er echter wel een unieke Berlijnse traditie verloren gaan. Gelukkig heeft de petitie die omwonenden zijn gestart zijn vruchten afgeworpen: 18.000 handtekeningen haalden ze op en de F24 is helemaal terug van weggeweest.
Bezoek de F24, de kleinste veerboot van Berlijn
De F24 – ook wel bekend als Paule III – is Berlijns kleinste veerboot, die het kortste traject van de BVG aflegt en tevens de enige pont in Berlijn is waarbij met de hand wordt geroeid. Meer dan 100 jaar is de veerboot op de Müggelspree al in gebruik en is daarmee ware Berlijnse kult.
Locatie: aan de Müggelspree ten oosten van de Müggelsee (link naar Google Maps)
Haltes en OV:
– Spreewiese in Müggelheim, S3 Köpenick en dan bus X69 naar halte Odernheimer Straße
– Kruggasse in Rahnsdorf, S3 Rahnsdorf en dan bus 161 naar halte Grünheider Weg
Kosten: regulier OV-ticket (enkele reis kost met het Kurzstreckentarif € 1,60)
Dienstregeling: tijdens het seizoen (begin mei tot begin oktober) op zaterdag, zondag en feestdagen tussen 11:00 en 19:00. Volgens de dienstregeling vaart de F24 een keer per uur maar als er passagiers aan de kade staan wordt er gewoon een extra rit ingezet.
Als je dat kleine bootje met zijn trouwe kapitein ziet liggen, kun je toch niet anders dan er spontaan van gaan houden? Ik ben in ieder geval gek op dat kneuterige gevoel en de vakantiekriebels die ik ervan krijg. Ben jij al eens meegeweest op een Berlijnse veerboot?
Berlijn is niet heel Duitsland… Sinds 1891 vaart de Baaber Ruderbootfähre op Rügen tussen Sellin en Moritzdorf. In juni 2016 nog mee overgevaren, inclusief fiets (50 cent extra voor een e-bike).
Daar heb je helemaal gelijk in Romy! Echter wist ik niet van het bestaan van de roeiveerboot op Rügen af en heb ik op de informatie van de Tagesspiegel vertrouwd die de F24 de enige roeiveerboot van Duitsland noemde. Mijn fout! Excuses daarvoor. Zal het gelijk even in het artikel aanpassen. Bedankt voor je reactie! Nu heb ik gelijk zin om de Ostsee weer eens te bezoeken :-).
Oh, die herrliche Berliner Schauze….“wenn deine Kamera das verträgt”
Blijft toch een bijzonder volkje af en toe. Maar ergens vond ik het ook wel heel schattig. Die man doet dit dus al gewoon 10 jaar. Echt bewonderenswaardig!
De F10 nam ik dit jaar voor het eerst begin maart dit jaar. Veel te warm gekleed in winterjas en muts (volle zon!) bedacht ik me na een bezoek aan Glienicke Brücke dat ik via Kladow naar Rathaus Spandau kon reizen met de bus. Dus ik wachtte bij Wannsee aan de oever op het veer, benieuwd hoe eruit zou zien. En verwonderd over de hoeveelheid mensen die zich verzamelde om de oversteek te maken. De vaart was een puur genot. Vanuit de boot heb je een geweldig uitzicht. Het water was kalm, de zon schitterde in de gladde spiegel. Aan de andere kant vond ik een totaal ander (gedeelte van) Berlijn. De oever is een groen vakantieoord, de straatjes meanderen omhoog, sfeervolle biergartens. Ook al heb je geen bestemming in Kladow, de trip alleen is de moeite al waard. Extra pluspunt (vond ik in ieder geval): station Rathaus Spandau is prachtig!
Ik verwonderde me ook flink de eerste keer. Er gaan echt héél veel mensen op die veerboot! En dan het uitzicht over de Wannsee: puur genieten! Kladow is inderdaad ook erg mooi en leuk om in combinatie te verkennen. Vanuit historisch oogpunt is dat ook wel interessant want tijdens de Koude Oorlog lag Kladow heel dicht bij de Berlijnse Muur. Maar nu is Kladow vooral heel dorps met veel leuke biergartens zoals je ze van de provincie kent. Hoogste tijd om daar ook eens een blog over te schrijven!