Terwijl ik mijn foto’s van de afgelopen twee weken zit door te scrollen, bedenk ik me dat het weer twee heerlijke weken zijn geweest. Deze stonden voor mij vooral in het teken van de Berlin Art Week, een weekendje Dresden en mijn ver *kuch* jaar *kuch* dag. Ik liet me verrassen en overweldigen door de Berlijnse kunstwereld (die voor mij, zo bleek, toch nog behoorlijk onbekend is), wandelde door het historische oude stadscentrum van Dresden en ging heerlijk dineren om mijn 29e levensjaar in te luiden. En dat allemaal onder het genot van een prikkelend herfstzonnetje. Heerlijk!

Maak je klaar voor weer een flinke stapel Berlijnfoto’s en een paar persoonlijke snapshots. Viel Spaß!

Wochenende! Juhu! De dag hiervoor was mijn fiets gestolen (je kon het nog net in mijn vorige fotodagboek lezen *huilt*) en dus ging ik gelijk maar op pad voor een nieuw exemplaar. Want Marjolein zonder fiets, nee, dat gaat natuurlijk niet. Ik wandelde door mijn oude straat naar Stadler, een van de grootste fietswinkels van Berlijn. Altijd weer genieten als ik door de Bänschstraße wandel trouwens, ik vind het nog altijd een van de mooiste straten van Friedrichshain.

En als ik zeg groot, dan bedoel ik ook gróót. Stadler bevindt zich op het terrein van een voormalig slachtcomplex en ik vind die stalen constructies altijd waanzinnig interessant om te zien. Van de verkoopster mocht ik geen foto maken maar ik deed het stiekem toch. Alles voor de blog!

Stadler
Adres: August-Lindemann-Straße 9
OV: S Storkower Straße

Tussen alle honderden fietsen vond ik een favoriet. Is het geen schatje? Ik moest nog wel even geduldig zijn want er was geen 28″ exemplaar meer op voorraad en deze moet uit een ander filiaal besteld worden. Gelukkig mocht ik hem na een week komen ophalen. Samen met een tweetal dikke sloten want ik laat het niet nog een keer gebeuren dat mijn fiets wordt gestolen.

De voetgangersbrug naar het S-Bahnstation verbond het station vroeger al met het slachtcomplex.

Ik nam de S-Bahn op mijn oude station: Storkower Straße. Wat een hoop groen op dit station! Je zou bijna niet zeggen dat je midden in de stad staat.

Station Prenzlauer Allee.

Genieten van het zonnetje in de tram.

Sinds een paar weken kom ik deze gekleurde ananassen echt overal tegen. Op bruggen, energiekasten en vuilnisbakken. Ik vind ze wel vrolijk!

Op naar Prenzlauer Berg!

Even wat snacks scoren op de markt op de Kollwitzplatz. Deze markt ademt echt Prenzlauer Berg: veel biologische groente, handgemaakte accessoires en lekkere snacks. Als ik in een vreemde stad ben vind ik het altijd leuk om een markt te bezoeken omdat je zo op een hele andere manier de stad (of wijk) leert kennen. Daarover schreef ik deze week een blog.

Voor het eerst in mijn leven maakte ik een échte HDR-foto (staat voor high dynamic range). Je maakt drie foto’s met verschillende belichtingsinstellingen: een foto onderbelicht, een foto normaal belicht en een foto overbelicht. Als je deze drie foto’s op elkaar legt dan zul je zien dat er veel detail zit in de schaduwen en highlights, de vlakken die anders onderbelicht of overbelicht zouden zijn. Daardoor kunnen HDR-foto’s vaak een beetje onnatuurlijk overkomen en dat vind ik niet altijd mooi. Voor deze foto vond ik het echter wel geslaagd! De mooie street art van El Bocho, maar ook de Plattenbaudetails in de zon zijn goed zichtbaar. Leuk om mee te experimenteren in ieder geval!

Griekenland? Nee joh, Prenzlauer Berg! Deze stralende witte muur en hemelsblauwe deur riepen echter wel Griekenlandassociaties bij me op.

De eigenlijke reden dat ik naar Prenzlauer Berg ging: lunchen bij Zula Hummus Café. Dit keer ging ik voor spinaziefalafel en humus met groentesticks. Als je hummus lekker vindt dan moet je echt eens naar dit café, de kikkererwtenpuree staat werkelijk in alle soorten en maten op de kaart. Yummie!

Zula Hummus Café
Adres: Husemannstraße 10
OV: U2 Eberswalder Straße

De prachtige Husemannstraße in Prenzlauer Berg. Stiekem is het een droom van me om hier, of direct aan het Landwehrkanal, te wonen.

Vanuit Prenzlauer Berg ging ik in mijn eentje verder op pad. Als de zon schijnt vind ik het heerlijk om op de tram te wachten. Bijna jammer als de M10 dan al zo snel binnen komt binnen denderen. Ik had natuurlijk gewoon kunnen blijven zitten om te wachten op de volgende, maar er stond een leuk festival op de planning dus snel weiter!

Wat staan er toch waanzinnig mooie gebouwen in Berlijn. Het lijkt wel een klein paleisje!

Overstappen op de U.

U bent aangekomen op plaats van bestemming: Lollapalooza Festival! Dit rondreizende Amerikaanse festival streek voor twee dagen neer op de voormalige luchthaven Tempelhof. Een betere locatie hadden ze niet uit kunnen zoeken. Een beter weekend trouwens ook niet want het was precies dat weekend stralend mooi weer. Heerlijk!

Er was genoeg ruimte om te relaxen.

Het voordeel van een festival in de stad? Je kunt de dag erna gewoon lekker ergens in de stad ontbijten. Ik wilde naar een van mijn favoriete ontbijtplekjes in Neukölln maar Roamers zat helaas helemaal vol. Volgende keer beter!

We besloten dus maar eens spontaan iets nieuws uit te proberen en belandden zo bij Barettino. Het gebeurt eigenlijk zelden dat ik spontaan ergens naar binnen loop omdat ik altijd wel een lijstje van locaties heb die ik n.a.v. een review nog eens wil testen. Meestal ga ik dus recht op mijn doel af. Toch werd ik uitermate positief verrast door een spontaan bezoek aan Barettio en dat begon al met een vrolijke barista achter de toonbank en een prachtige knusse inrichting.

Maar het bleef niet bij die stralende glimlach, ook de focaccia’s wisten ons te bekoren. Helemaal zelfgemaakt naar authentiek familierecept. Ik heb zelden zulke lekkere focaccia’s gegeten! Ik at deze met geitenkaas en walnoten maar er waren nog veel andere combinaties mogelijk.

En dan was de menukaart ook nog zo geweldig geschreven. Ja, dit is een café waar we vast nog vaak gaan terugkomen. Ik zag een huisgemaakte lasagne en pasta bolognese op de kaart staan voor slechts een paar Euro dus die wil ik sowieso nog eens gaan testen. Ook de vele concerten die ze organiseren klinken me (letterlijk) als muziek in de oren. Neukölln zit nog vol pareltjes en ik ben blij er weer eentje ontdekt te hebben!

Barettino
Adres: Reuterstraße 59
OV: U7 en U8 Hermannplatz

 

Bovendien is Neukölln hartstikke kleurrijk! Als op zondag de winkels dicht zijn kun je de rolluiken vol graffiti bewonderen.

Als je hier geen gute Laune (goed humeur) van krijgt, dan weet ik het niet meer. Wat een bonte beestenboel!

Perfect paars.

Hallo herfst! Fijn dat je er bent!

Op Hermannplatz vond een fietsdemonstratie plaats om aandacht te vragen voor de vluchtelingenopvang in Berlijn. Ik vind het altijd mooi om te zien dat Berlijners heel betrokken zijn bij de maatschappij en op een vredige manier aandacht vragen voor belangrijke kwesties.

U-Bahnhof Hermannplatz.

Achtung! Zug fährt ein! #50tintengeel

Dag 2 van Lollapalooza brak aan! Er zitten echt veel voordelen aan een festival in de stad: je hoeft ’s nachts niet te zoeken naar je klamme tent, je kunt lekker wat gaan eten in de stad en je kunt gewoon de metro pakken naar het festivalterrein.

Een van mijn muzikale hoogtepunten was het concert van de Berlijnse Beatsteaks. Er is volgens mij geen Duitser die deze punk rock band niet kent en ook ik ben al jarenlang fan van deze Berlijnse rockers. Superleuk om ze nu eens in hun eigen stad live te zien. Ze maakten er een flink feestje van en wij dansten vrolijk mee!

Gezellig was het met o.a. Eva, Joppe en Marlon!

Lollapalooza, je was großartig! Ik hoop dat de line-up volgend jaar weer zo goed is want nog zo’n gezellig feestje op Tempelhof sla ik zeker niet af. Hou je wel van een gokje? Dan kun je nu vast early bird tickets kopen voor het festival op 10 en 11 september 2016.

Hee! Een van mijn vaste lunchadresjes Geschmackssache heeft nieuwe kunst aan de muur hangen. Leuk!

Onderweg naar de sportschool werd ik nog even getrakteerd op een mooie zonsondergang. Mooi gedaan Berlijn!

Naar recept van een Berlijnse collega maakte ik ‘braune Butter’, een klassieke Duitse botersaus die ik nog nooit eerder had gegeten. Het was lekker maar ik geloof dat ik wel een beetje teveel had gemaakt want het was erg vettig, haha!

Dit uitzicht vanaf de Warschauer Brücke verveelt nooit.

Mijn standaard adresje voor een snelle lunch is Goodies. Dit veganistische café heeft echt onwijs lekkere salades en (dagelijks wisselende) soepen. Ik ga standaard voor de salade met aardappel, sellerie, champignons en wasabi. Echt, wasabi in salades is zó lekker! Bedankt Goodies voor deze geweldige openbaring.

Goodies
Adres: Warschauer Straße 33
OV: S+U Warschauer Straße

 

De leukste weetjes kom je soms heel old school tegen via plakkaten. Zo kwam ik erachter dat er een nieuw filiaal van Goodies is geopend in de historische Marheineke Markthalle. Goed nieuws voor alle vegans en vegetariërs in Moabit!

September stond voor mij helemaal in het teken van bijzondere evenementen. Ik bezocht 9 musea tijdens de Museumnacht, ik danste op het tweedaagse Lollapalooza Festival en ik dompelde me onder in kunst en cultuur tijdens de Berlin Art Week. De Berlin Art Week trapte ik af op de Gallery Night, een avond waarop veel galerieën met speciale exposities waren geopend.

De Nederlandse kunsthistorica Laureline organiseerde een speciale rondleiding tijdens de Gallery Night en die bracht ons langs verschillende galerieën. We spraken af vlakbij Checkpoint Charlie en ik was eigenlijk wel heel benieuwd naar de galerieën hier, zoals jullie misschien weten heb ik dit stukje Berlijn niet zo hoog zitten, en ik was benieuwd of ik tijdens de tour een ander gezicht van de wijk zou leren kennen.

Haar tour werd afgetrapt bij de Galerie Thomas Schulte waar we een bijzonder staaltje performance art kregen te zien. De act ‘Zweite kleine Probe für Nietzsches Geburtstagsparty 2313’ bestond uit een aantal mensen die in trance leken te zijn en elkaar in het fijne zand bijna naakt masseerden. Een bijzonder stukje bewegende kunst waar je als bezoeker in op wordt gezogen. Iets waar ik zonder Laurelien waarschijnlijk niet was beland. Een bijzondere ervaring was het!

Alexander Levy was de tweede galerie die we bezochten en daar werd het project ‘Delethe’ getoond. De kunstenaar wilde je hiermee aan het denken zetten over je social media kanalen en vooral wat daarmee gebeurt na je overlijden. Enigszins obscure, maar ook wel interessante materie. Want wat gebeurt er eigenlijk met mijn blog, Facebookprofiel en Instagramaccount als ik spontaan kom te overlijden? Ik vind kunst mooi als het je aan het denken kan zetten en dat deed Delethe absoluut.

Een van mijn favoriete exposities die avond was ‘Nine Firmaments’ bij Galerie SCHLEICHER/LANGE. De kunstenaar transformeerde een abstracte tekening in een 3D werk. Bizar om de samenhang en overeenkomsten tussen twee totaal verschillende kunstwerken (op papier en als beeldende kunst) te zien.

Deze toren vond ik zwaar fascinerend.

In totaal bezochten we tijdens de Gallery Night tour een stuk of 8 galerieën en ik als kunstnoob vond het ontzettend leuk om in een klein groepje meer te weten te komen over de Berlijnse kunstwereld. Ook de omgeving rondom Checkpoint Charlie wist me te verrassen. Er zitten zoveel galerieën in straatjes waar ik nog nooit was geweest die ik zonder de tour waarschijnlijk ook nooit had leren kennen. Wil je ook eens mee met Laureline mee op kunsttour? Houd dan haar Facebookpagina in de gaten!

Na drie uur kunst analyseren was ik op. Tijd om naar huis te gaan! Bedankt Laureline voor de leuke tour!

Bethanien, een van de mooiste gebouwen in Kreuzberg, of misschien zelfs wel van heel Berlijn. Dit voormalige ziekenhuis aan de Mariannenplatz herbergt een fijn restaurant, verschillende expositieruimtes en zelfs een openluchtbioscoop. Stiekem imponeert het gebouw ook wel met haar spitse torentjes en enorme omvang. Het doet me op een of andere manier altijd een beetje aan een spookhuis denken.

Het restaurant beschikt over een Biergarten in het hof en het is een fijne plek om te lunchen in de zomermaanden. Er wordt moderne Duitse keuken geserveerd en elke dag staat er weer een tweetal (1 vegetarisch, 1 niet-vegetarisch) nieuwe gerechten op de lunchkaart.

3 Schwestern
Adres: Mariannenplatz 2
OV: U1 of U8 Kottbusser Tor

 

Ik at een heerlijke pompoencurry met tofu, Knödel en verse Kräuterquark. Lekker (en) Duits!

Altijd als ik in het Bethanienhaus ben, vind ik het leuk om even bij de expositieruimtes te kijken. Het gebouw is gewoon openbaar toegankelijk en er zijn vaak toffe muurschilderingen en bijzondere tentoonstellingen te zien.

De Bethaniendamm. Hier was vroeger de grens tussen Oost-Berlijn (Mitte) en West-Berlijn (Kreuzberg). Blijft een gek idee. Overigens kan ik het iedereen aanraden het centrumstuk van de Berliner Mauerweg eens te fietsen om een beter gevoel te krijgen over het grensverloop van de muur.

Nieuwbouw aan de Mühlenstraße (East Side Gallery). Dit gebied verandert echt als een speer. Alleen al in het afgelopen jaar zijn er vele kantoorgebouwen bijgekomen! Als je hier over vijf jaar terugkomt, denk ik dat het onherkenbaar is geworden.

De O2 Arena is hernoemd naar Mercedes-Benz Arena. Nieuwe sponsor, je kent het wel. Ook de lege stukken grond die je hier zit hebben een bestemmingsplan gekregen. Het gaat hier een groot entertainmentcomplex worden. Gek idee, zo direct tegenover de East Side Gallery. Hoe dan ook, ik weet dat ik hier 3 juni sta, want dan komt mijn favoriete band Muse weer naar Berlijn. En ik heb ik tickets! Geen mogelijkheid laat ik aan me voorbij gaan om Muse live te zien.

P.S.: kennen jullie dat, dat je een foto thuis op de computer ziet en dan pas merkt dat er storende elementen op de foto staan? In dit geval stoort het me dat ik de foto niet exact in het midden heb genomen. Waarom kom je daar altijd later pas achter? :D

Naast vele galerieën die hun deuren met een speciale expositie voor de Berlin Art Week openden, was er ook nog een grote kunstbeurs: de ABC (Art Berlin Contemporary). In Station Berlin konden verschillende Berlijnse maar ook niet-Berlijnse galerieën het werk van 1 kunstenaar tentoon stellen. Dat resulteerde in een verzameling van 105 galerieën. Daar waren we de hele avond zoet mee!

De meest verrassende werken en mijn persoonlijke favorieten laat ik aan jullie zien. Dat kan zijn omdat ze mooi zijn of omdat ze aan het denken zetten. Of allebei, in het beste geval.

Disclamer: ik heb geen verstand van kunst. Ik kijk er gewoon graag naar en roep er maar wat bij ;-).

Going Going Gone Going Going Gone Going Going Gone. Probeer dat maar eens heel vaak achter elkaar uit te spreken. Tongbrekeralert! Maar deze simpele werken zetten wel aan het denken. We gaan altijd maar door en door en door. Waar stopt dat eigenlijk?

Getekende bloemen op een enorm bloemblad. Pretty!

Soms snap ik ook helemaal niets van kunst. We misten Laureline wel een beetje, want zij kon kunst op een hele toegankelijke manier uitleggen.

Ik hou er wel van als er en beetje met perspectief wordt gespeeld.

Het werk Iron Grass van Ai Weiwei was absoluut een van mijn favorieten. Zo zacht en speels grasspiertjes in de natuur zijn, zo hard en onbeweeglijk is het ijzeren grasveld van Ai Weiei. De conceptuele kunstenaar staat bekend om zijn kritiek op de sociale en culturele veranderingen in zijn land China. Net als de tentoonstelling van hem die ik eens in de Martin-Gropius-Bau bezocht, vond ik ook dit werk weer erg indrukwekkend.

Simplistisch, kleurrijk en overweldigend door het grote aantal schilderingen.

Een heelal om te knuffelen.  

Kunst zien in alledaagse voorwerpen. Het is een kunst.

Ik bedoel: hoe kom je er op? Een tennistafelbatje met twee balletjes erop.

Er waren ook tafeltennisbatjes om daadwerkelijk te gebruiken. Berlijn zou Berlijn tenslotte niet zijn, als er niet een flink aantal tafeltennistafels zou zijn aangerukt. En dus werd er tijdens de Berlin Art Week ook naar hartelust een balletje geslagen. Tafeltennissen is een echte Berlijnse (Duitse) volkssport en overal in de stad vind je tafels. Superleuk!

Dit gerecht maakte ik naar aanleiding van een recept van Uit Paulines Keuken. Rauwe spaghetti van courgette met zalm, avocado en een yoghurt-kruidendip. Snel en superlekker. Zo heb ik recepten het liefst!

Aangezien ik nog even zonder fiets zat, ging ik wandelend naar het werk. Zeker geen straf bij zulk stralend herfstweer! Friedrichshain ligt er prachtig bij in dit seizoen.

Na Gallery Night en ABC beurs ging ik ook nog naar een bijzondere tentoonstelling in het Funkhaus: Arcadia Unbound. In de eerste plaats ging ik niet zozeer voor de kunst, maar meer voor het gebouw an sich. Toen Kai nog in Schöneweide woonde, kwam ik er vaak langs op de fiets en ik wilde het gebouw al lang eens van binnen bewonderen.

Het Funkhaus was een DDR-studio voor de productie van de staatsradio en televisie. Het complex is enorm en bestaat uit meerdere gebouwen waar uitzendingen werden opgenomen en geproduceerd.

De tentoonstelling Arcadia Unbound was speciaal samengesteld voor dit gebouw om een harmonie te creëren tussen de kunst en het gebouw. Dat soort tentoonstellingen vind ik altijd erg tof omdat het ook de architectuur als kunst in het geheel betrekt.

Een bezoek aan het Funkhaus voelde als een kleine tijdreis. Aan het gebouw is amper wat veranderd en het ademt nog heel erg DDR. De moderne kunst liet me echter beseffen dat ik toch in het heden ben. Gaaf!

De Großer Sendesaal is het pareltje van het gebouw en ruimte waar veel concerten en orkesten werden opgenomen. Ik kwam vlak voor sluitingstijd en stond helemaal alleen in de zaal. Waanzinnig gaaf!

De Fernsehturm proberen te verstoppen is natuurlijk een onbegonnen zaak, haha! We namen zaterdagochtend al vroeg de U naar Alexanderplatz om daar de bus naar Dresden te pakken voor een weekendje weg. Zo zouden we nog de hele zaterdagmiddag de tijd hebben om van de stad te genieten. Juhuu!

Altijd als we naar Dresden gaan dan pakken we de Fernbus. Sinds de markt voor langeafstandsvervoer is vrijgegeven, schieten busaanbieders en nieuwe bustrajecten uit de grond. Het is veel goedkoper dan de trein en het duurt even lang. Dan is de beslissing snel gemaakt! Dit keer gingen we voor Flixbus omdat we dan achter Alexanderplatz konden opstappen, wel zo makkelijk.

Mijn vriend komt uit Dresden en dus voelt deze stad al een beetje als mijn tweede Heimat. Mijn ouders waren op roadtrip door Duitsland en waren dit weekend ook in Dresden. Gezellig weekendje met de hele (schoon)familie dus! Dat werd afgetrapt met een vervroegd verjaardagstaartje in de zon. Er leek wel een heel bakje frambozen op mijn Kuchen te zitten. Hmhmhhmm!

Op zaterdag wandelden we o.a. door de Altstadt, het historische stadscentrum van Dresden. Hier zie je de Frauenkirche, zwaar gebombardeerd in de Tweede Wereldoorlog maar na die Wende weer prachtig in originele staat teruggebracht. We waren hier allemaal al eens geweest maar dat maakt niet uit, het blijft zo mooi om te zien! Het was wel grappig trouwens om hier met mijn schoonouders te wandelen want hoewel ze in Dresden wonen, komen ze bijna nooit in de Altstadt.

Goed geëmancipeerd Dresden! Hier zijn ook Ampelfrauchen te zien als afwisseling op de Ampelmännchen, het klassieke DDR-verkeersmannetje.

We zaten even uit te puffen op een bankje aan de Brühlsche Terrasse terwijl er een bruiloftsshooting aan de gang was. Hilarisch om te kijken wat voor foto’s er allemaal werden gemaakt. Een ding is zeker, no way dat ik zulke bruiloftsfoto’s wil ;-). Mij te veel in scene gezet.

Een van de redenen waarom ik Dresden zo’n toffe stad vind, is de ruime opzet van de stad. Het centrum ligt rondom de rivier de Elbe en de oevers zijn ontzettend breed. Zo breed dat er concerten plaats vinden en er zelfs luchtbalonnen kunnen opstijgen. Hoe gaaf is dat! We hebben een tijdje staan kijken totdat de ballon de lucht in ging. Wat een fascinerend gezicht is dat.

Dit lijkt me zooo gaaf om te doen! Jammer dat ze dat in Berlijn niet doen. Hoewel de luchtballon van die Welt een fijn alternatief is. Vanaf daar heb je denk ik toch wel het allermooiste uitzicht over Berlijn.

Als je vindt dat de pepernoten al vroeg in de winkel liggen (jaja, mijn Twitter staat er vol mee, ik weet precies wat er allemaal gebeurt in Nederland), hoe vroeg liggen de kerststollen dan wel niet in de Duitse winkels?

In Dresden zijn ze trouwens heel trots op hun traditionele Christstollen maar ik vind ze stiekem helemaal niet lekker. Net als het meeste andere Duitse kerstsnoep trouwens. Doe mij dan toch maar die pepernoten! En taai taai! Och, de nostalgie! <3

Glück gehabt!

Zondag maakten we een wandeling met mijn ouders langs de Elbe en genoten van het uitzicht op de Altstadt. Ook hier ging ik weer even los met HDR-fotografie maar ik ben nog niet echt fan geloof ik. Het oogt toch wat onnatuurlijk. Ze hebben die Altstadt van Dresden gewoon aan de verkeerde kant van het water gebouwd want je hebt overdag altijd tegenlicht. Niet goed over nagedacht ;-).

Het weer was herfstig wisselvallig. Van een stralende zon naar een zware regenbui in slechts enkele minuten. Gelukkig vonden we samen met een stel andere wandelaars een brug om onder te schuilen. Het was eigenlijk best knus!

Herbst, ich liebe dich!

Mijn favoriete deel van Dresden: de Neustadt. Veel prachtige Altbau, gezellige cafeetjes en zo’n rauwe, creatieve sfeer.

Vaak als we in Dresden zijn gaan we naar Raskolnikoff. Het restaurantje zit een beetje verstopt, maar het is er erg knus en ze hebben een leuke binnentuin. Je kunt er trouwens ook overnachten! Aan de muur ging een toffe spreuk: Kochen ist Glückssache, wer Glück hat, kocht nicht. Wespraken nog af met wat vrienden van mijn vriend en toen was het alweer tijd om te vertrekken. Hoe kort ook, een weekendje in een andere stad voelt toch een beetje als vakantie.

Tijd om de bus terug naar Berlijn te pakken! Doet me bijna een beetje aan de schoolreisjes van vroeger denken. Nu worden we alleen blij van wifi in de bus in plaats van een zak snoep vinden in je rugzak.

Een keer in de week doe ik samen met een paar collega’s een uurtje yoga in de Mittagspause. De collega die ons altijd les gaf, is helaas weg, en daarom doen we het nu met een YouTube tutorial. Ging ook best goed! Hebben jullie nog een aanrader voor een leuk kanaal?

Naast station Schlesisches Tor zit een geweldige Turkse bakker waar we regelmatig snaaiwerk halen. Tientallen soorten koekjes hebben ze, met amandelen, kokos, chocolade en meer lekkers. Alles wordt vers in de bakkerszaak gemaakt. Dat zie je nog maar (veel te) weinig!

Station Schlesisches Tor.

Een bowl vol gezonde dingen, da’s het concept van The Bowl. Alle gerechten komen in schalen, zowel het ontbijt als de lunch. Daarnaast is alles ook nog eens vegan en  gezond. Oja, en hartstikke lekker, voor ik het vergeet te zeggen!

The Bowl
Adres: Warschauer Straße 33
OV: S+U Warschauer Straße

Hee! Een nieuw exemplaar voor mijn serie U-Bahnhöfe in Berlin. De U7 zit vol mooie pareltjes, de mooiste stations liggen aan de westkant van de metrolijn.

Beland in Charlottenburg met een missie: wijnen proeven en lekker eten bij de Weinschule. Al eerder hebben we een wijnavond geboekt bij deze kleine en praktische school maar toen zaten ze nog in een wijnkelder in Kreuzberg. Een paar maanden terug zijn ze naar dit schattige kleine huisje in Charlottenburg verhuisd. Naar een van de oudste woonblokken van de wijk! Het monumentale pand had ook echt iets landelijks binnen, heel knus en de perfecte herfstactiviteit.

Wijn, wijn, wijn overal wijn. Allemaal perfect aansluitend op het menu dat in de landelijke keuken vers voor ons werd gekookt. Het is altijd zo knus bij de Weinschule, het leek wel kerst! Zo’n avond wordt af en toe georganiseerd en je moet je vooraf aanmelden. Alle bezoekers zitten aan twee grote tafels en als we klaar zijn met eten komt de kok er gezellig bijzitten. Bij de Weinschule worden trouwens ook speciale wijnavonden georganiseerd waar een bepaalde wijnregio in de spotlights staat of kaasavonden, waar je een heel kaasmenu krijgt met bijpassende wijnen.

Weinschule
Adres: Wilmersdorfer Straße 18
OV: U7 Richard-Wagner-Platz

Inmiddels had ik mijn nieuwe fiets opgehaald en in de pauze sjeesde ik ermee langs de East Side Gallery richting Ostbahnhof om hem door de politie te laten registreren.

Je kunt je fiets in Berlijn gratis door de politie laten codieren. Je fiets krijgt een uniek nummer en dat wordt samen met je persoonsgegevens opgeslagen in hun databank, zo kan de politie altijd checken wie de rechtmatige eigenaar is van een fiets. Dat schijnt niet alleen af te schrikken, de politie kan zo ook gestolen fietsen bij de eigenaar terug brengen. Ik doe alles om mijn fiets te beschermen, haha!

Meneer de agent moest trouwens wel lachen toen hij zag dat er twee dikke sloten in mijn fietsmandje lagen. ‘Sowas habe ich noch nie gesehen!’ Maar omdat er altijd wel iets te klugscheißen valt (zijn eigen woorden) kreeg ik toch een stapel folders mee over tasjesdieven. Het was namelijk wel erg gevaarlijk dat ik mijn portemonnee in mijn rugzak stopte en er wordt momenteel een hoop gestolen in Berlijn. Oppassen geblazen dus!

Zo, knappe fietsendief die mijn fiets weet mee te nemen.

Na een gezellig praatje met de politie ging ik lunchen bij Fame. Een restaurant dat je niet per toeval zult ontdekken want het zit redelijk verstopt. Zoeken is echter de moeite waard!

Zoals vaak in Berlijn, zitten de leukste tentjes ietwat verstopt. Zolang het nog lekker weer is kun je heerlijk op het terras aan de Spree lunchen bij Fame. Aanrader!

Fame
Adres: Holzmarktstraße 25
OV: S+U Jannowitzbrücke

Niet alleen de locatie is een aanrader, ook het eten is niet te versmaden. Een driegangen menu heb je tijdens de lunch al voor € 11,50. Geen geld toch? Dit keer stonden er Vietnamese loempia’s, een poempoencurry en een apple crumble op het menu. Ik heb zitten smullen!

Wurst works?

Een van mijn favoriete werken op de East Side Gallery van Thierry Noir.

East Side Gallery.

Op mijn verjaardag stond er een prachtig bosje bloemen te wachten op mijn werk. Wat een lieve collega’s heb ik toch!

Mijn verjaardagslunch bij Nest (waar anders?): een dikke visburger en vette frieten. Perfect om het nieuwe levensjaar mee in te luiden!

In de verkeerde S-Bahn stappen. Jahoor, dat gebeurt mij ook wel eens! Gewoon doodleuk de eerste de beste S instappen, zonder te realiseren dat het de S9 naar Schönefeld was, i.p.v. de Ringbahn. Helemaal niet erg want op station Plänterwald werden we getrakteerd op een prachtige zonsondergang. Check trouwens hoe klein de Fernsehturm is vanaf hier!

En de volgende S-Bahn komt alweer over vijf minuten. Kein Ding!

’s Avonds werd mijn verjaardag nog verder gevierd bij een (relatief) nieuw restaurant dat al een tijdje op mijn to-eat-lijstje stond: Industry Standard in Neukölln. De weinige gerechten die op de kaart staan, zijn allemaal vrij simpel maar toch innovatief. Wat dacht je bijvoorbeeld van rode pepers met anchovis en pistachenoten? Wat ik ook goed vind is dat ze bij dit restaurant alle onderdelen van het dier gebruiken, zo stonden er ook tong en maag op de kaart. Veel te zonde toch om dat weg te gooien? Omdat mijn foodfoto’s nogal mislukt waren verwijs ik je graag door naar StilInBerlin voor meer sfeerimpressies.

Industry Standard
Adres: Sonnenallee 83
OV: U7 Rathaus Neulölln

Onlangs werd ik geïnterviewd voor een artikel over ‘het Berlijngevoel’. Iets wat moeilijk in woorden te vangen is. De vrijheid? De diversiteit? De sfeer? Berlijn is misschien geen klassieke stad met een mooi stadscentrum maar toch kan ik me geen betere stad voorstellen om te wonen dan in Berlijn. Het artikel kon je lezen in de bijlage van het AD en een aantal regionale kranten.

Zo. Bijna 5.000 woorden en meer dan 100 foto’s verder. Respect als je dit hele fotodagboek hebt doorgeploeterd! Het waren twee volle weken want er wat een hoop leuks te beleven in Berlijn en ik wil altijd overal bij zijn. Lollapalooza, de Berlin Art Week en dan ook nog een weekend Dresden. Wat een luxe!

Bedankt voor het lezen lieve bezoekers!