Aloha! Al maanden voor onze bruiloft stond de bestemming van onze huwelijksreis vast: Hawaii. Clichéhuwelijksreisbestemming pur sang met de perfecte combinatie uit relaxen, avontuur en lekker weer. We genoten van drie weken in het – wat ik toch wel noem – het paradijs op aarde. We zwommen met schildpadden, klommen door een junglelandschap, vlogen met een helikopter door diepe kloven, keken naar de zonsondergang onder de palmbomen, hiketen over een krater, aten de heerlijkste sushi bij food trucks en dronken cocktails aan het strand. In dit Fotodagboek laat ik je zien wat we allemaal op de eilanden Kauai en Maui hebben gezien en hoe divers deze bestemming is. Wát was het fijn…

We tellen de laatste dagen voor de reis af in herfstachtig Berlijn. Ik geniet nog even van alle mooie herfstkleuren voordat we Berlijn voor drie weken zullen verlaten. Het is de eerste keer dat ik in de winter naar de zon afreis en ik ben achteraf erg blij dat we het zo hebben kunnen doen. Optimaal genieten van de mooie zomer in Berlijn, en zodra het donkerder en kouder wordt in Berlijn, nog even wat zon pakken. Perfecte timing!

De dag voor vertrek is de koelkast al leeg en dus besluiten we onszelf te trakteren op Mexicaans bij AGÜEVO! in Friedrichshain. Proost op de vakantie! We zitten al helemaal in de stemming!

Voor het eerst in mijn leven zou ik met een Airbus A380 gaan vliegen, het grootste passagiersvliegtuig ter wereld. Wat een bakbeest he? Echt een machtig apparaat!

Wat een heerlijke stabiele brombeer is die Airbus A380! Vond het onwijs aangenaam vliegen. We maken een tweede overstap in LA en vliegen vandaar direct naar Lihue, de hoofdstad van Kauai.

Pas als we de volgende ochtend wakker worden van het geruis van de oceaan, zien we Kauai voor het eerst bij daglicht. Wow! We zijn aangekomen in het paradijs!

Wij waren dan wel zonder vertraging aangekomen in Kauai, mijn koffer had onderweg ergens een overstap gemist. De eerste dagen heb ik dus heel charmant in Kais kleding rondgewandeld, haha! Ach ja, getrouwd, alles samen delen enzo. Gelukkig kwam mijn koffer na twee dagen ook en die kokosnoot smaakte er zeker niet minder om!

De Spouting Horn is een opening in het lavalandschap waar regelmatig water omhoog wordt geduwd door de golven en de stroming onder water. Een spectaculair gezicht!

We gaan op ontdekkingstocht door de Waimea Canyon. Dit was één van de redenen waarom ik het eiland Kauai graag wilde bezoeken. Bij het plannen van de reis vond ik dat trouwens nog het moeilijkst, bedenken welke eilanden we wilden gaan bezoeken. Elk eiland heeft namelijk zo zijn eigen unieke karakteristieken. Deze kloof – zo’n 900 meter diep en 16 kilometer lang – is erg kenmerkend voor Kauai. Als je aan de rand van de kloof staat is het onwerkelijk dat je bijna een kilometer naar beneden kunt kijken. Echt een prachtig en indrukwekkend natuurverschijnsel!

Waimea Canyon wordt ook wel de Grand Canyon of the Pacific genoemd en ik moet zeggen dat het uitzicht me inderdaad erg deed denken aan zijn grote broer in Arizona. Wat ik persoonlijk zo mooi vond aan de Waimea Canyon in vergelijking met de Grand Canyon is het vele groen, de watervallen en het (op sommige plekken) uitzicht op de oceaan. Zo ontzettend mooi.

Waimea is trouwens Hawaiiaans voor ‘reddish water’, deze naam heeft de kloof te danken aan haar rode kleur van het steen door de erosie.

Ik moest bijna na elke 10 stappen weer stoppen om een foto te maken. Zoveel waanzinnig mooie uitzichten! Dat de laaghangende bewolking door de kloof zweefde, maakte het uitzicht extra magisch.

Met dank aan de jetlag zijn we de eerste dagen elke dag ruim voor zonsopgang wakker. Blijer kun je een fotoliefhebber niet maken! Het licht is dan zo mooi <3.

Kauai komt om in de prachtige stranden maar tunnels beach vond ik denk ik de mooiste van allemaal die ik heb gezien. Rustig goudkleurig strand, hoge turquoise golven en die prachtige begroeide bergtoppen. Echt een ansichtkaartplaatje.

Kauai wordt ook wel de Garden Isle genoemd omdat het zo ontzettend groen is. Het is ook echt diepgroen bijna overal waar je kijkt.

Met onze huurauto touren we langs de noordkant van Kauai.

Hier wandelden we een stuk van de Kalalau trail, de meest populaire trail op Kauai. Het was een fantastische wandeling langs watervallen, laaghangende planten en tropische uitzichtpunten. Om de hele trail te mogen lopen heb je een vergunning en spullen om te overnachten nodig, dus dat hebben we niet gedaan, maar al loop je slechts enkele kilometers van de trail, het is echt fantastisch. Ik dacht altijd dat ik meer een stadsmens was maar de rust in de natuur weet ik ook steeds meer te waarderen. Zo fijn! Straks ga ik nog bergschoenen kopen :D.

Een van de uitzichtpunten langs de Kalalau trail. Paradijselijker wordt het niet! Soms had ik het gevoel dat ik naar een screensaver zat te kijken, het lijkt soms gewoon té mooi om waar te zijn…

Vanaf de trail zagen we ook voor het eerst de indrukwekkende Na Pali kustlijn. Over een lengte van 26 kilometer rijzen hoge kliffen met een hoogte tot wel 1.200 meter boven de oceaan uit. Uren kon ik wel toekijken hoe de golven tegen de kliffen opbotsten. Wat een natuurgeweld!

Na onze wandeling maak ik voor het eerst kennis met het Hawaiiaanse gerecht poke, iets waar ik vooraf erg naar uit had gekeken. Het rauwe gemarineerde visgerecht viel – zoals stiekem wel al verwacht – enorm in de smaak. Zoooo lekker! Vaak wordt de poke op een bedje van rijst geserveerd. De perfecte maaltijd als het zo warm is buiten.

Juice bars staan in Hawaii gewoon op de parkeerplaats. Je hoeft er nooit ver voor te lopen, blijft Amerika he ;-).

Mijn obsessie om palmbomen te fotograferen werd weer flink gevoed op Hawaii. Ik kwam echt het ene na het andere mooie exemplaar tegen.

In Kauai verbleven we vlakbij het plaatsje Kaloa. De oude dorpskern stamt nog uit de tijd dat Kauai voornamelijk draaide op de suikerproductie. Je bent in vijf minuten de straat door maar toch vond ik het erg leuk om te zien. Die schattige houten winkelfaçades <3.

In Kaloa ontdekten we ook onze favoriete poke van de vakantie. Ik droom nog steeds van de poke van het Kaloa Fish House…

Blijer kun je me op culinair gebied bijna niet maken. Ik at de heerlijkste zeewiersalade ooit en de rijst was vermengd met de perfecte hoeveelheid wasabi met daar bovenop poke die in je mond smelt van zachtheid. En dat voor ongeveer $ 12,-.  Voor Hawaiiaanse begrippen is dat behoorlijk goedkoop. Daarna zijn we nog twee keer terug gegaan naar Kaloa Fish House want #verslaafdmuch.

Het beste eten kwam vaak uit de food trucks. Busjes met street food stonden echt overal langs de kant van de weg. Een droom voor iedere liefhebber van vers eten! Het leuke vond ik ook dat het hipstergehalte een stuk lager lag dan bij de street food markten die ik uit Berlijn ken, de bouwvakkers eten er ook gewoon en vaak staan ze gewoon op een parkeerplaats langs de weg.

Kleurrijk Kaloa. Voor een parkeerplaats best fotogeniek, dacht ik zo.

Geen slecht begin van de dag.

Palmboomfoto nummer 2.357.

Bij ons hotel werden elke dag yogalessen aangeboden. Wat een luxe! Ik had gelijk één van de meest bijzondere sessies ooit, met tropische regenstormen, zon en een prachtige regenboog aan de horizon. Ik heb nog nooit zo bewust regendruppels op mijn gezicht gevoeld.

Deze regenboog leidde me even af van de sessie en ik schoot vanuit de zenmodus in de hyperactieve modus. Maar wat wil je, zo’n sterke regenboog zie ik nou eenmaal niet iedere dag! Ik kon het dan ook niet laten even snel een foto te maken met mijn telefoon.

<3

In de categorie “wist u dat”: Hawaii is de enige Amerikaanse staat waar koffiebonen worden verbouwd. De grootste koffieplantage bevindt zich op Kauai. Bij de Kauai Coffee Company kun je door de koffievelden lopen en het hele proces van boon tot kop koffie leren kennen.

Klaar voor een boottochtje!

Onderweg zagen we twee bultrugwalvissen. We hadden echt mazzel want eigenlijk waren we er net voor het walvissenseizoen in Hawaii. Zelfs voor de kapitein was het de eerste keer dit seizoen dat hij walvissen had gespot. Wat bijzonder om zulke machtige beesten van zo relatief dichtbij te zien. Wel moet ik nog even werken aan mijn natuurfotografieskills en een telelens is wellicht ook nog wel een investering waard. Ik was namelijk steeds net de laat en mijn zoom was net niet lang genoeg. Dierenfotografie is toch wel weer een vak apart!

Langzaam maar zeker werd de kustlijn steeds wilder en zagen we de Na Pali kustlijn vanaf het water opdoemen. Gaaf om de ruige natuur nu vanaf het water te zien.

De kapitein vertelde ons dat de hoogste toppen twee maal zo hoog zijn als het Empire State Building. Dat kun je je toch bijna niet voorstellen?

Op deze foto kun je een beetje zien hoe hoog de rotsen zijn in vergelijking met een andere catamaran.

Op de terugweg werden we een heel stuk vergezeld door dolfijnen. Kennelijk vinden ze het heel fijn om vlak naast catamarans te zwemmen en ik vond het fantastisch zulke beesten in hun eigen leefomgeving te zien.

Toeristenattractie nummer 1 op Kauai: een helicoptervlucht maken. Zo’n 80% van het eiland kun je vanwege het ruige landschap alleen vanuit de lucht bewonderen en dat was ook voor ons de reden om een helicoptervlucht te boeken. Het zou onze eerste keer worden. Spannend!

Whoohoo! Daar gaan we! Ik zit tussen Kai en de piloot.

Nog een keer de Na Pali kustlijn, nu vanuit de lucht.

De dag daarvoor vaarden we nog langs de kust, vandaag bewonderden we het natuurspektakel vanuit de lucht. Vanaf welke hoek je de Na Pali kustlijn ook ziet, het is altijd een spectaculair gezicht.

Pics or it didn’t happen :D.

Één van de vele watervallen die we onderweg spotten. Voor de liefhebbers van Jurassic Park: herkennen jullie ‘m? Hij staat in ieder geval op alle foldertjes benoemd als dé waterval uit Jurassic Park.

Zo gaaf om te zien hoe het landschap door lava is gevormd. Bijzondere vormen he?

Met jaarlijks gemiddeld 11.500 millimeter aan neerslag en 350 natte dagen per jaar claimt de Wai-‘ale-‘ale schildvulkaan (Hawaiiaans voor ‘overlopend van water’) de natste plek op aarde te zijn. Door deze krater te vliegen was echt adembenemend. Overal was het groen en de watervallen kwamen waar je ook maar keek van 1,5 kilometer hoogte naar beneden geklettert. Alleen dit al maakte het de helicoptervlucht meer dan waard!

Na een vlucht van 45 minuten stonden we weer op de Hawaiiaanse bodem en hadden we vrijwel het hele eiland van bovenaf kunnen zien. Wat een ervaring!

Koffie maken kunnen ze wel op Hawaii.

Inmiddels zat de helft van de reis erop en vlogen we voor het laatste deel van onze reis naar Maui. Tussen de grotere bewoonde eilanden is frequent vliegverkeer dus het is ideaal om meerdere eilanden met elkaar te combineren tijdens een bezoek aan Hawaii. Bovendien is het heel tof om Hawaii vanuit de lucht te zien.

Aloha! Best goed vertoeven hier op Maui.

In Maui verbleven we aan deze straat, de South Kihei Road in Kihei.

Leuk weetje: Hawaiiaans bestaat maar uit de volgende 12 letters:

Klinkers: a e i o u
Medeklinkers: h k l m n p w

Veel woorden en plaatsnamen lijken dan ook echt onwijs op elkaar. Het klonk allemaal wel heel tof, zeker als de Hawaiianen alles zo relaxed en met een lááááng gestrekte klinker uitspraken.

Zonsondergang- en palmbomenkitsch op Maui <3.

Eind november begon Maui al helemaal in de kerststemming te raken. Zeker na Thanksgiving ging het echt helemaal los. Kerstbomen op het strand, kerstliedjes op de Hawaiiaanse radiozenders, kerstmannen bij de fruitstand, alles. Echt een maf gezicht, zeker omdat ik zelf nog verre van in de kerststemming was, hehe.

Nieuwe hobby ontdekt: snorkelen. We reden de hele kustlijn af op zoek naar de beste snorkelplekken. Zo leuk!

Ik zag prachtig koraal, gele visjes en zelfs soepschildpadden. Hawaii is erg bezig met het behoud van de soepschildpadden en over de afgelopen 10 jaar is de populatie weer gegroeid. Zo goed om te horen, wat een prachtige (én grote – vooral als hij ineens vlak voor je neus zwemt!) beesten zijn dat.

Vast onderdeel van iedere vakantie: op jacht in de lokale supermarkt naar gekke producten. Ik vond o.a. onwijs veel smaken van Arizona, in Berlijn kennen we volgens mij alleen de mintgroene variant met groene thee en honing (die ik trouwens erg lekker vind!).

Na onze jacht in de supermarkt naar het gekste product kwam deze ‘Hot Dog Musubi’ als winnaar uit de test. En nee, we hebben het niet meegenomen… Het zag er echt heel onsmakelijk uit. Maffe Amerikanen.

Op Maui vond ik Lahaina één van de leukste plaatsen. Van 1820 tot 1845 was Lahaina de hoofdstad van het Koninkrijk Hawaii, totdat Honolulu die status overnam. Tegenwoordig is het nog altijd één van de grootste plaatsen in Maui waar je veel toffe (surf)winkeltjes en goede (vis)restaurants kunt vinden. En ook hier werden we weer getrakteerd een regenboog.

Spot de kerstversiering in de hoofdstraat van Lahaina.

Naast palmbomen waren ook bloemen en brievenbussen een geliefd fotomotief tijdens deze reis.

Lahaina met blik op Maui Country.

Het weer op Hawaii is extreem wisselvallig. Aan de zuidkant van het eiland kan het zonnig en windstil zijn, terwijl er aan de noordkant van het eiland – zo’n 20 kilometer verderop – een tropische regenstorm voorbij raast. Zo kreeg ik mooi even de kans om wat #regenplassenliefde vast te leggen in het surfplaatsje Paia.

Street art heb ik niet veel gespot in Hawaii, enkel deze muurschildering in Paia. Vond hem wel heel gaaf en goed bij de sfeer in het plaatsje passen!

Ondanks de regen besloten we toch onze dagtrip over de Road to Hana voort te zetten. De kronkelende autoweg langs de kust is een typisch gevalletje ‘the journey is the reward‘ (ik hoor het Adriene zo zeggen) want onderweg kom je zoveel prachtige uitzichtpunten, watervallen en tropische planten tegen, dat de bestemming er eigenlijk al bijna niet meer toe doet.

We hadden de mazzel dat we wat extra dagen hadden ingepland op Maui dus we besloten na een uur in de regen te hebben gereden toch maar terug te keren en op een droge dag de route te hervatten. Door de regen konden we veel wandelingen vanwege de gladheid niet maken en dat was toch wel een beetje jammer.

Dan maar aan de shave ice! Nog een nieuwe Hawaiiaanse verslaving. Het shave ice maken ze dus echt door waterijs te schaven en er daarna siroop overheen te gieten. Hier had ik passievrucht, mango en kokos, mijn favorieten! <3

Een dag later rijden we wederom de Road to Hana, nu met minder regenachtig weer. Onderweg kwamen we deze eucalyptusbomen met gekleurde bast tegen. Heel gaaf gezicht!

Ook komen we tientallen watervallen tegen onderweg. Het liefst zou ik bij ieder exemplaar stoppen, ware het niet dat je de 83 kilometer dan nooit op één dag kunt rijden ;-).

Vooraf had ik al wat onderzoek gedaan naar de stops die het meest de moeite waard zouden zijn langs de Road to Hana. Één daarvan was Kalaloa Point, waar de golven hard tegen het zwarte strand van Honomanu Bay kaatsten.

Honomanu Bay.

File in de jungle.

Halverwege was er een stuk rots op de autoweg gevallen en dus konden we door wegwerkzaamheden niet verder rijden.

Gelukkig is een uur wachten met dit uitzicht zeker geen straf. Podcast erbij aan en dat uur is zo voorbij!

Volgende stop was het schiereiland Ke’anae Peninsula.

En natuurlijk: Hawaiiaanse koffie onderweg.

In de Garden of Eden kwam ik de mooiste bloemen tegen.

Ik raakte weer eens niet uitgefotografeerd en Kais geduld werd weer behoorlijk op de proef gesteld. Sorry lief, nog één bloemenfoto!

De Road to Hana is echt een enorme aanrader. Langs de 83 kilometer kwamen we zwarte stranden tegen, stalletjes met vers bananenbrood, watervallen, tropische uitzichten over de oceaan, bloemen in alle kleuren van de regenboog, jungle, rode stranden. Echt een aaneenschakeling van hoogtepunten in Maui!

Deze extreem zoete maar vooral extreem lekkere kaneelrol at ik bij Cinnamon Roll Fair in Kihei. Nog warm van de oven lagen ze in de toonbank en bij het oppakken droop de kaneelsiroop langs de ietwat knapperige korst naar beneden. Oef, wat een traktatie! Ik heb altijd geroepen dat Zeit für Brot mijn favoriete kaneelrollen verkoopt maar ik ben inmiddels behoorlijk aan het twijfelen geslagen… Dit is trouwens ook de reden waarom ik mijn eten graag fotografeer: dan kan ik later nog even wegdromen bij de herinnering aan het heerlijke eten. Deze kaneelrol ga ik nooit meer vergeten <3.

Onderweg naar de Haleakalā krater (Hawaiiaans voor ‘huis van de zon’) op Maui. De krater is 3.055 meter hoog en bedekt meer dan 75% van dit eiland.

Hoe hoger we komen, hoe frisser het wordt.

Eenmaal boven aangekomen zie ik het meest bizarre landschap dat ik ooit met eigen ogen heb gezien. Zo stel ik me dus het maanlandschap voor: vol kraters, gesteente en ogenschijnlijk levenloze vlaktes. Net als de meeste vulkanen op Hawaii is de Haleakalā krater al een tijd niet meer actief geweest, naar schatting vond de laatste uitbarsting tussen 1480 en 1600 plaats.

We genieten ervan om te zien hoe de namiddagzon steeds langere schaduwen op het landschap werpt.

We deden er goed aan alle warme kleding mee te nemen die we hadden. Bovenop de krater lag de temperatuur namelijk rond het vriespunt! Ruim 30 graden Celsius lager dan aan de kust. Niet het meest typische vakantieplaatje dat je uit Hawaii zou verwachten, maar het was er echt prachtig en het was samen met de Road to Hana en het snorkelen in de Molokini krater het absolute hoogtepunt van Maui.

In de wolken, al wachtend op de zonsondergang.

Dit keer geen zonsondergang vanaf het strand maar vanaf de Haleakalā krater.

Al snel vonden we ook op Maui een favoriete food truck: de South Maui Fish Company. Wederom op een parkeerplaats, maar dat hoort er een beetje bij op Hawaii.

De poke was goddelijk maar ook voor de ceviche, fish taco’s en de koolsalade met ananas zou ik zeker nog eens terug gaan.

Oef, we aten echt zoveel lekkers in Hawaii. Stiekem hoop ik dat de Hawaiiaanse keuken ook zijn intrede gaat maken in Berlijn. We hebben zoveel goede internationale restaurants hier maar goede poke, vis taco’s of shave ice heb ik helaas nog niet gevonden. Jij wel? Dan hoor ik heel graag je tips bij de reacties onder dit artikel!

Kihei Café. Favoriet ontbijtstekkie.

Tijdens drie weken Hawaii heb ik meer regenbogen gezien dan in de rest van mijn leven. Echt prachtig!

Hoe lief zijn deze schildpadden? We hebben een halve middag op het strand gezeten en toegekeken hoe de schildpadden vanuit de oceaan op het strand probeerden te geraken. Dat was een heel kalm proces, ik werd er helemaal rustig van.

Nog meer <3.

In november begon ook langzaam het surfseizoen op Hawaii. De golven werden tot wel 7 meter hoog!

Alweer de laatste zonsondergang op Hawaii…

… En ook gelijk één van de mooiste.

Dagje aan het zwembad voordat we in de avond terug zullen reizen naar Berlijn. Hawaii, je was fantastisch! Het was een reis om nooit te vergeten.

Vlak voor zonsopgang landden we in Berlijn na twee overstaps in Phoenix en Chicago.

Het was even een omschakeling om weer terug te zijn maar thuis komen in Berlijn is toch altijd wel weer erg fijn, zeker als je wordt getrakteerd op zo’n heerlijke winterzon.

Hawaii was echt fantastisch. Wat ik zelf zo gaaf vind aan de eilandengroep is dat er zoveel verschillende landschappen te zien zijn op zo’n relatief klein oppervlakte. Wat mij betreft echt een droombestemming! Wat is jouw droombestemming?

‘Mahalo’ (dank je wel) voor het lezen van mijn on-Berlijnse Fotodagboek dit keer! Ik hoop dat jullie het toch leuk vonden om te zien wat wij in Hawaii zoal hebben gezien! In mijn volgende Fotodagboek ben ik weer traditiegetrouw terug met foto’s uit Berlijn, dat beloof ik :-).

 

Nieuwsbrief

Nieuwsbrief

Meld je aan voor mijn maandelijkse nieuwsbrief en onvang de laatste updates en exclusieve Berlijntips gratis in je inbox.

Je hebt je nu aangemeld voor de BerlijnBlog nieuwsbrief. Dank je wel!

Pin It on Pinterest

Share This