Berlijn, eind 70er jaren. De 15 jarige Dietmar Arnold staat op een ochtend heel vroeg op, om 05.00 uur al, om met z’n vriendjes op ontdekkingstocht te gaan. Tegen z’n ouders zegt hij dat ze hutten gaan bouwen in het bos maar het werkelijke doel is de luchtafweerbunker in Wedding. Het vriendengroepje had geruchten gehoord over een enorme ruimte, diep in de bunker en zelfs van een onderaards meer. Bij eerdere verkenningstochten rond de bunker hadden ze een ingang blootgelegd en nu gingen ze dan eindelijk naar binnen. Via scheuren, spleten en kieren konden ze het binnenste van de zwaar gebombardeerde bunker bereiken. Een van de eerste voorwerpen die ze vonden was een serie glazen ampullen die met een onbekende vloeistof waren gevuld. Dat was een waardevolle vondst! Belangrijk, omdat ze onderling hadden afgesproken dat degene die het meest waardevolle voorwerp wist te vinden de winnaar was. In de loop van de dag vonden ze nog oude uniformen en laarzen, radio-onderdelen, wapenmagazijnen, twee panzerfausten en een paar half ovalen aluminium naamplaatjes waarvan ze pas later begrepen dat het identificatieplaatjes van soldaten waren. Toen ze na uren in de bunker te hebben rondgedwaald weer naar buiten wilden, waren ze de weg kwijt. Na veel gezoek wisten ze de uitgang weer terug te vinden en stonden ze vrijwel direct oog in oog met een politieagent die daar surveilleerde. Geschrokken overhandigde Dietmar een van de oude panzerfausten aan de gezagsdrager met de mededeling dat ze die op de puinberg hadden gevonden. Eenmaal weer op school liet hij de glazen ampullen aan de scheikundeleraar zien en even later stond de politie bij z’n geschrokken ouders aan de deur. De ampullen moesten onmiddelijk worden ingeleverd omdat er wel eens pokken of typhusbacterieën in zou kunnen zitten (…of cyanide, denk ik zelf…) Met veel gedraai en gelieg wisten ze de ware vindplaats geheim te houden zodat het vriendengroepje nog vele malen naar het binnenste van de bunker kon terugkeren. Maar op een dag in 1979 was de ingang met beton afgesloten en was het gedaan met de pret.

Het zichtbare topje van de bunker in Humboldthain...

 

Jaren later kon Dietmar Arnold wederom afdalen in de bunkers en gewelven onder Berlijn, maar nu als medewerker van Berliner Unterwelten, een organisatie die tot doel heeft de bunkers en tunnels onder Berlijn in kaart te brengen en, voor zover dat mogelijk is, toegankelijk te maken voor publiek. De bunker waarin de jonge knapen destijds zijn afgedaald is de Flakbunker in Volkspark Humboldthain en die is nu inderdaad te bezichtigen. De bunker ligt voor 80% begraven onder het puin van het kapotgebombardeerde Berlijn, want het Volkspark behoort tot een van de vele Berlijnse Trümmerbergen. Om een indruk te krijgen van de afmetingen van de bunker; in Hamburg staat er nog een in volle glorie en ook in de Pallasstrasse in Berlin Schöneberg staat er een, al is laatstgenoemde iets kleiner en is er een flat overheen gebouwd… Het kantoortje van de Berliner Unterwelten ligt naast het park, bij de ingang van metrostation Gesundbrunnen. Wie de bunker wil bezoeken dient een warme trui mee te nemen aangezien er in de bunker een vrij constante temperatuur van ± 10 graden Celsius heerst…

Het verhaaltje over de belevenissen van de 15 jarige Dietmar is te lezen in het voorwoord van het fantastische boek Dunkle Welten en mán o mán, wat was ik destijds graag met die snotneuzen meegegaan, die bunker in! In die tijd was ik ook 15 of 16!

De luchtafweerbunker in Volkspark Humboldthain is hier te vinden

Het is weer lente en het kriebelt…
Berlijn lonkt. Berlijn fluistert; kom naar me toe, omarm me en ontdek me…

Nieuwsbrief

Nieuwsbrief

Meld je aan voor mijn maandelijkse nieuwsbrief en onvang de laatste updates en exclusieve Berlijntips gratis in je inbox.

Je hebt je nu aangemeld voor de BerlijnBlog nieuwsbrief. Dank je wel!

Pin It on Pinterest

Share This