De burgerlijke vrijheid in de DDR was zeer beperkt, ook op muzikaal gebeid. De politieke 40/60 regel schreef voor dat minstens 40% van de muziek die op de radio of bij optredens ten gehore werd gebracht, van “socialistische bodem” moest komen, maar in de praktijk kwam hier weinig van terecht. De jeugd viel niet voor “socialistisch verantwoorde” muziek, maar voor westerse, dus kapitalistische, bands als de Beatles en de Rolling Stones. En aangezien dit in strijd was met de voorgeschreven regels ging dit niet zonder risico gepaard.
Geruchten over Stones in West-Berlijn
In de jaren tachtig was er een gerucht in de DDR dat de Rolling Stones in West-Berlijn zouden optreden, vlakbij de Berlijnse Muur. Na het befaamde dakconcert van de Beatles zouden nu de Rolling Stones een spontaan concert geven op het dak van het Axel Springer gebouw welke direct langs de Berlijnse Muur lag gelegen. Duizenden Oost-Berlijnse jongeren trokken daarop naar de locatie in Oost-Berlijn waar het allemaal te zien en te horen zou zijn om een glimp op te kunnen vangen of minstens wat klanken te kunnen horen. 7. Oktober 1969 – de dag dat de DDR haar twintigste verjaardag vierde – bleek vervolgens iets anders te lopen dan vele jongeren hadden kunnen voorzien.
De DDR was natuurlijk fel tegen de toestroom jongeren richting de Spittelmarkt – van waar het concert te horen en te zien zou zijn – en ondervroeg alle mogelijke bezoekers. De arrestanten ontkenden vervolgens stelselmatig dat ze voor de Stones waren gekomen. Ze beweerden allemaal voor iets anders daar aanwezig te zijn geweest of toevallig langs te zijn gelopen. Het was immers gevaarlijk om tegen de Volkspolizei te zeggen dat je naar een westerse rockband wilde komen luisteren. Voor velen werkte dat excuus maar voor ongeveer 120 bezoekers leidde dit – in deze tijden – onschuldige bezoek tot een arrestatie.
Eén man, die aanwezig was geweest op de bewuste plek, was minder gelukkig en werd tot tien jaar celstraf veroordeeld omdat een verklikker hem persoonlijk had horen vertellen dat hij welbewust voor de Stones was gekomen. Een zwaar vergrijp in die tijd. Veel andere jongeren kwamen er met een nette tweejarige celstraf vanaf. Om muziek van de Rolling Stones te horen.
Het concert vond overigens nooit plaats.
Meer informatie:
De documentaire “Für Mick Jagger in den Knast” (2006) schijnt dit verhaal mooi in beelden samen te vatten maar helaas heb ik deze zelf nog niet bemachtigd. Meer over muziekgeschiedenis in Berlijn is ook terug te lezen in Muziekreis door het Berlijn van toen en nu.
Duitstalige muziek; mijn favoriete nummers
18
Trackbacks/Pingbacks