De Berlijners hebben een grote vijand en dat zijn wij, de toeristen. De boodschap is inmiddels wel duidelijk, Berlijners kunnen helemaal niets met al die Engelsen, Amerikanen, Fransen en andere toeristen die de stad “teisteren”. Of je nou een krant openslaat of Berlijners spreekt, je kunt niet om de boodschap heen. Toeristen zijn hier niet welkom, en de stickers “Berlin doesn’t like you” schreeuwen je dat maar al te graag tegemoet. De normaal zo tolerante (?) Grüne roepen het ook “Hilfe, die Touris kommen”.
Ontstaan van de toeristenhaat
De negatieve trend is al een tijdje gaande en zal je als Berlijnliefhebber vast niet ontgaan zijn. Sinds het WK van 2006 deels in Berlijn plaats vond is helemaal de Hölle los, Berlijn bouwt aan zijn imago en daarmee aan populariteit. Dat Easyjet tegenwoordig naar Berlijn vliegt zorgt nog eens voor een extra lading aan partytoeristen die in het weekend even alle clubs en bars afgaan, zich volgieten met goedkoop bier, en zondagavond brak terug naar hun thuisland vertrekken. Met gemak wordt er €3 neergeteld voor een biertje, want “het is altijd nog goedkoper dan een biertje in Londen/Parijs/Amsterdam”. En voila, daar zijn de stijgende horecaprijzen. Daarmee zijn de Oranienburger Straße, de Simon-Dach-Straße en de Kastanienallee inmiddels no-go areas voor de Berlijner, “vergeven door toeri’s”. Nu is o.a. de Schlesische Straße in het Kreuzbergse Wrangelkiez aan de beurt. Toevallig zitten hier enkele hostels en loopt er af en toe een toerist over straat. Niet te vergelijken met Mitte maar de inwoners klagen er niet minder om. Want van Kreuzbergse bewoners hoor je ook vaak dat er niets mis is met toeristen, zolang ze zich maar beperken tot het centrum.
De tolerante wereldstad Berlijn waar alles kan en mag bestaat uit een bang volkje, bang voor veranderingen. Want al het slechte in Berlijn wordt veroorzaakt door toeristen, te weten: de stijgende prijzen in Mitte, het verdwijnen van de alternatieve sfeer in Prenzlauer Berg en de drukte en rotzooi op straat. Naast de gentrification (stijgende huurprijzen omdat kapitaalkrachtigere inwoners graag in hippe buurten wonen en oorspronkelijke bewoners naar de stadsgrenzen verdrijven) is nu ook touristification aan de orde van de dag. Je zou natuurlijk kunnen beargumenteren dat die 22 miljoen overnachtingen met al zijn directe en indirecte uitgaven door toeristen in Berlijn de stad met de grote schulden goed doet, maar om geld gaat het – natuurlijk – niet. Daarom boomt de economie van Berlijn nog altijd niet en zit het grote geld in Frankfurt, München en Hamburg.
De ironie…
Nu zal ik wel een zeiksnor zijn maar ik kan me bij vlagen bijzonder ergeren aan de intolerante houding van sommige (import)Berlijners. Want uiteindelijk komt het er eigenlijk altijd op neer dat zij de eerste waren en daarom alleenrecht zouden hebben op de stad. Ironisch genoeg zijn vele inwoners van Berlijn zelf niet eens geboren in Berlijn, hebben zij dan wel recht van spreken? En wanneer ben je het omslagpunt van toerist naar bewoner voorbij? Een paar maanden, een paar jaar, een paar decennia? Naar mijn mening horen toeristen gewoon bij iedere wereldstad. In het centrum van Amsterdam lopen naar mijn idee relatief veel meer toeristen rond. Leuk toch, ik hou wel van wat exotische talen op straat.
Deze korte video geeft een veelzijdig beeld van toerisme in Berlijn. Op het moment wordt er geld gezameld om er een uitgebreide documentaire van te maken. Meer informatie vind je hier.
Voordat dit artikel in de herhaling valt: wat vinden jullie? Is de haat jegens toeristen terecht, doorgeslagen of heb je er nog weinig van gemerkt?
Elke zondag in Berlijn is vlooienmarktenzondag! Voor velen is het een traditie om op zondag één van de bekende vlooienmarkten in Berlijn te bezoeken, het aanbod is met in totaal zo’n 50 vlooienmarkten in Berlijn gróót. Mijn favoriete vlooienmarkten zijn die in het Mauerpark in Prenzlauer Berg, die op het RAW Gelände in Friedrichshain en misschien wel mijn meest favoriete die op de Boxhagener Platz in Friedrichshain. Naar hartelust struinen, op zoek naar oude ansichtkaarten, naar dat perfecte retro meubelstuk, naar wat literatuur met oude boekengeur of gewoon lekker rondwandelen en kijken naar al die struinende en afdingende Berlijners en toeristen. Het liefst neem ik er lekker te tijd voor en sta ik minutenlang tussen oude ansichtkaarten te snuffelen. Vooral kaarten die vanuit de DDR zijn geschreven met een persoonlijk verhaal op de achterkant vind ik fascinerend. Ook verbaas ik me vaak over de hoeveelheden oude fotoalbums, geen idee hoe het er allemaal terecht komt, maar het heeft iets! Of oude reisgidsen uit de DDR, bijzonder! En veel historisch materiaal is voor een prikkie verkrijgbaar. Je begrijpt, ik kan me er uren vermaken. (meer…)
Jeans Team is een ontzettend leuke electroband uit Berlijn, opgericht door Franz Schütte en Reimo Herford in 1995 en nog steeds niet groots doorgebroken. Verrassend! Want toen ik voor het eerst met de in aanraking kwam, op Melt 2007, spetterde en vonkte deze groep al als een band van wereldformaat. Naarmate de band ouder werd zijn de songs steeds minder puur instrumentaal geworden, en komt er in steeds meer mate zang naar voren. De teksten zijn Duits, kort en herhalen zichzelf. Maar dat is helemaal niet erg, want bij deze band draait het eigenlijk puur om de beats.
Als ik Jeans Team zou moeten vergelijken met een andere band zou dat eventueel Bodi Bill zijn, hoewel deze band nog iets experimenteler is. Benieuwd geworden? Hier twee bekende songs van ze!
Zo ben je jarenlang niet ziek, en zo lig je ineens met koorts op bed. Shit happens! En natuurlijk een mooi moment om het Duitse systeem wat beter te leren kennen. Aangezien ik er zelf weinig over kon vinden via Google en ik wat vragen kreeg via Twitter dacht ik dat het wel nuttig zou zijn hier een artikel over te schrijven.
Wanneer je ziek bent in Duitsland, en je bent in vaste loondienst, dan heb je meestal een bewijs nodig voor je werkgever dat je ziek bent. Afhankelijk van de werkgever heb je dit al na één dag of pas na drie dagen nodig. Als je naar Duitsland verhuist heb je ook verplicht een Duitse zorgverzekering nodig, zelf heb ik voor de Techniker Krankenkasse gekozen.
De “Allgemeinarzt”
Het briefje ter bewijs dat je niet in staat bent om te werken krijg je meestal van de Allgemeinarzt/Hausarzt. Net als in Nederland is ook in Duitsland de huisarts je eerste aanspreekpunt als je je niet lekker voelt. Één groot voordeel in Berlijn, de drukte en wachtrijen zijn een stuk korter (althans, dit is wat ik zo hoor). Buiten de stad schijnt het wel wat drukker in praktijken te zijn. Ander bijkomend voordeel, je bent niet verplicht een vaste huisarts te hebben. Als je een arts nodig hebt kun je via Google eenvoudig vinden welke arts er bij jou in de buurt zit. Zoek op wanneer er spreekuur is, bel op voor een afspraak, en meestal kun je dan terecht.
Eigenlijk verschilt het systeem dus niet zo heel erg van het Nederlandse systeem.
Ik moet iets bekennen, ik ben gek op Bollywood! Eigenlijk vooral op de dans, maar tegen af en toe een foute Bollywoodfilm meepikken zeg ik ook geen nee. Dat de nieuwe Don, Don 2 the king is back, deels Berlijn als decor heeft klonk voor mij dan ook als muziek in de oren. De hoofdrol is weg gelegd voor de Indiaase casanova Shah Rukh Khan (tevens producent), bekend van onder andere My Name is Kahn, Om Shanti Om en nog veel meer Bollywoodparels. De film ging de afgelopen Berlinale in Premiere en ik zag de film vlak daarna in een van de meest typisch Berlijnse shabby bioscopen: Eiszeit in Kreuzberg.
Ok, terug naar de film. Voor een Bollywoodfilm duurt hij niet te lang, 146 minuten om precies te zijn. Verder is het een typische Bollywoodfilm met actie, dans een een aantal komische scenes. (meer…)
Vandaag een artikel van persoonlijke aard, ik wil jullie namelijk graag meer vertellen over hoe ik mijn definitieve terugkeer naar Berlijn heb ervaren. De mensen die me persoonlijk volgen zullen weten dat ik in 2006 voor het eerst met Berlijn in aanraking ben gekomen vanwege mijn studie. Toentertijd heb ik een jaar doorgebracht in Berlijn met het volgen van Duitstalige colleges en later met een stage. Dat is ook het moment geweest dat ik ben begonnen met dit blog en dat ik verslaafd ben geraakt aan Berlijn. Ik ben er steeds weer, voor lange of korte tijd, terug gekomen: om vrienden te bezoeken, de sfeer op te snuiven, te feesten of om foto’s en inspiratie op te doen voor mijn blog. Ik kan dan ook bevestigen dat “Fernweh” bestaat, ik had Fernweh naar Berlijn. Nu, 5 jaar later, ben ik terug gekeerd om mijn toekomstdroom uit te laten komen: weer in Berlijn wonen. Zack!
“Wat zou je ervan vinden om in Berlijn te blijven?”
Afgelopen zomer was ik weer in Berlijn voor twee maanden. Ik was net afgestudeerd aan de VU waar ik een master Mediapsychologie heb gevolgd. Ik heb er voorheen aan gedacht om in Berlijn een master te volgen maar daar vond ik niet exact wat ik wilde en het Duitse studiesysteem spreekt me niet heel erg aan, ik heb er dus absoluut geen spijt van dat ik in Nederland verder ben gaan studeren. De VU is top! Toen ik mijn masterscriptie eenmaal had ingeleverd was het perfecte moment daar om weer even in mijn favoriete stad te vertoeven.
In het afgelopen jaar is ook het bedrijf waar ik werkzaam ben (M4N) overgenomen door een Duits bedrijf (zanox Affiliate Marketing) met – jawel – een hoofdkantoor in Berlijn. Vanwege deze overname was het voor mij nog makkelijker om werk en pleasure te combineren in Berlijn. Eenmaal in Berlijn is me op ons hoofdkantoor de vraag voorgelegd of ik niet langer in Berlijn wilde blijven, er was namelijk nog een vacature vrij. Heel erg lang hoefde ik daar niet over na te denken, een gave internationale functie, een mooi kantoor, een leuke stad, en toch blijvend contact met mijn collega’s in Amsterdam: dat leek me wel wat. Vanaf dat moment zou het nog 1,5 maand duren totdat ik definitief in Berlijn zou zitten. De rollercoaster begon!
Ons kantoor in Berlijn zit aan de Stralauer Allee, tussen het moderne Nhow hotel en het kantoor van Universal (in de kantine hebben ze lekkere salade welke je in de zomer kunt eten op het terras met uitzicht op de Oberbaumbrücke).
Een droom die uitkomt
Natuurlijk moest zelfs ik wel even nadenken over deze stap. Ik had net een nieuw appartement gevonden in Amsterdam waar ik erg blij mee was, Berlijn zou ineens 600 kilometer verder weg zijn van mijn familie dan Amsterdam, en zo zijn er nog wel meer dingen die ik zou moeten achterlaten in Nederland. Ik wist namelijk dat wanneer ik deze stap zou zetten, ik niet snel terug zou keren naar Nederland. Maar ach, wat twijfelde ik nou eigenlijk? Berlijn is de stad waar ik me thuis voel, ik moest het doen. En ik heb nog geen moment spijt gehad van mijn keuze! In Nederland al moest ik veel regelen: spullen inpakken, huurcontract opzeggen, lopende projecten op het werk afronden, afscheid nemen van vrienden en familie, verhuizing regelen. Maar eind november was het eindelijk zo ver, met een fractie van mijn inboedel in twee koffers en een HEMA-tas vertrok ik met de trein naar Berlijn. Geen idee of je van NS Hispeed zoveel bagage mag meenemen, maar de reis verliep prima.
Icke bin Berlinerin
Wel moet ik zeggen dat het nu anders voelt om in Berlijn te wonen dan vijf jaar geleden. Toen leefde ik altijd toe naar het moment dat ik terug zou gaan, ik wist dat het moment zou aanbreken dat ik terug moest naar Nederland om daar mijn studie af te ronden. Bovendien maakte mijn studentenbestaan het leven ook wel anders, ik had zeeën van vrije tijd. Nu zit ik hier met het idee dat ik zo lang kan blijven als ik wil. Een fijne gedachte, maar dat maakt alles ook wel erg definitief! Daarnaast ben ik nu voltijd in loondienst, werk ik daarnaast aan mijn blog en moet ik allerlei papierwerk afhandelen voor een officiële “emigratie”. Mijn eerste definitieve Berlijnweekend was wel even gek, ik had de angst om vrienden/familie in Nederland heel erg te gaan missen en misschien wel eenzaam te worden. Gek genoeg is dat laatste gevoel later nooit terug gekomen!
Het papierwerk is overigens wel iets waar ik me nogal in had vergist. Als tijdelijke student in Berlijn hoef je vrij weinig te regelen. Nu is het serieus business! Ik heb een Duitse zorgverzekering nodig, een Duitse WA verzekering, een Duitse inboedelverzekering, een Duitse internetaansluiting, een Duits Lohnsteuernummer etc. Logischerwijze moeten alle Nederlandse varianten worden opgezegd. Ik zie hier een gat in de markt voor bedrijven die zulke ongein efficient kunnen oppakken. In Nederland heb ik helemaal geen spullen meer, alles is door een Nederlands verhuisbedrijf netjes in mijn Berlijnse appartement afgeleverd.
Als je meer wilt weten over het daadwerkelijke regelwerk kun je mijn pagina verhuizen naar Berlijn raadplegen.
Of het bevalt?
Nu het meeste is geregeld, ik een leuk appartement heb in Friedrichshain, mijn spullen zijn verhuisd kan het echte genieten beginnen. Gelukkig weet ik dat Berlijn steeds mooier wordt naarmate de zomer dichterbij komt, anders had ik wel depri geworden van alle winterse omstandigheden en natte grauwheid die ons in januari hebben geteisterd. Barbecuen in parken, biertjes drinken in strandbars, fietsen door Kreuzberg.. Ik hou van de Berlijnse zomer! En of het bevalt? Stomme vraag ;). Natuurlijk mis ik een aantal goede vrienden uit Nederland en mijn familie, maar doorvoor is er gelukkig Skype en Easyjet uitgevonden! Berlijn bevalt zelfs zo goed dat ik nu minder tijd overhoud om te bloggen, voor regelmatige updates kun je me daarom ook op Twitter volgen.
Woon je ook in Berlijn? Wat zijn jouw ervaringen? Wil je ook naar Berlijn verhuizen? Wat zijn je plannen? Laat het weten!
Voetbalfans zullen het vast wel weten, Hertha BSC (of voluit Hertha Berliner Sport Club Berlin, in de volksmond “Hertha”) is de meest bekende Berlijnse voetbalclub, en de enige Berlijnse voetbalclub die dit jaar (seizoen 2011/2012) mocht uitkomen in de Duitse eredevisie (de Bundesliga, de DFB Pokal). Of Hertha wel of niet in de Bundesliga meespeelt verschilt per seizoen. Bundesliga of niet, Hertha beschikt over de eer om in het historierijke olympische stadion (1936) te mogen spelen.
Olympisch stadion
Het Olympiastadion (of Reichssportfeld, zoals de oorspronkelijke naam luidde), de huidige thuishaven van Hertha, is oorspronkelijk gebouwd voor de Olympische Spelen in 1936. Het stadion telt 74.500 zitplaatsen en is daarmee een stuk groter dan de Amsterdam Arena (52.342 zitplaatsen) maar nog wel een stuk kleiner dan het grootste voetbal stadion van Europa (Camp Nou in Barcelona met 98.772 zitplaatsen).
Het ontwerp in nazi-bouwstijl van Werner March is geïnspireerd op de architectuur van het oude Rome. Het stadion is vereeuwigd in de slotscenes van István Szabó’s klassieke film Mephisto. Aan de westzijde liggen het Maifeld en de Waldbühne, respectievelijk een gigantisch door tribunes omgeven evenemententerrein met een 77m hoge klokkentoren, en een openluchttheater. Ten noorden van het stadion liggen zwembaden en sportvelden. Het stadion is gerenoveerd in 2004. In een aangrenzend gebouw is een kleine tentoonstelling te bezichtigen over de geschiedenis van het stadion.
Het stadion is ook buiten wedstrijden om te bezoeken en er is een mogelijkheid om een rondleiding te krijgen waarbij er meer wordt verteld over de geschiedenis van het stadion, de club Hertha en het de finale van het WK in 2006 dat in Berlijn plaats vond.
Hertha BSC
Het blauw/wit geklede “BFC Hertha 92” is op 25 juli 1892 opgericht en heeft sindsdien, net als Berlijn, een dynamische geschiedenis achter de rug. In 1923 werd er op basis van financiële redenen besloten om te fuseren met de Berliner Sport-Club Hertha BSC. Sindsdien is het Hertha zesmaal gelukt om de finale om de Duitse beker te spelen en in 1930 en in 1931 is het zowaar gelukt om de beker en de eretitel te bemachtigen.
Hertha blijft toch een beetje de club van West-Berlijn, hoewel het ook veel Oost-Berlijners beweegt om naar het westelijke Olympiastadion af te reizen. In de Oost-Berlijnse wijk Köpenick bevindt zich het stadion van 1. FC Union Berlin, een voetbalclub welke in 1966 is opgericht en momenteel in de 2. Bundesliga (in Nederland vergelijkbaar met Jupiler League of eerste divisie) speelt. Deze club heeft een beetje een DDR-cultstatus bereikt in Berlijn en is na Hertha de meest bekende club van de stad.
Ostkurve
De Ostkurve, door mij ookwel F-side of het hardcorevak genoemd, is het vak waar de hardcore Hertha BSC fans zich in het stadion bevinden. Hier dansen de supporters op de stoelen, hier komt het sfeervolle gezang vandaan en hier is de blauw/wit-dichtheid het hoogst. Het vak bevindt zich, zoals de naam al doet vermoeden, in de ring aan de oostkant van het stadion. Hoewel het wel mogelijk is om kaarten voor de Ostkurve te bemachtigen moet je hier wel vroeg voor zijn omdat dit vak het snelste uitverkoopt.
Wedstrijd bijwonen
Tickets voor een wedstrijd van Hertha zijn via de website van de club, of direct bij het Olympiastadion, te koop. De prijzen verschillen per wedstrijd en per vak.
Toen ik in februari 2012 een wedstrijd van Hertha bezocht was dit de tweede keer in mijn leven dat ik live een voetbalwedstrijd bijwoonde. Het was echt een hele leuke ervaring, ook als niet-voetbalfan. Hertha bewees zich als een ware vechtersbaas maar helaas mocht het niet baten, ze verloren in de verlenging met 0:2 van Borussia Mönchengladbach. Hoewel ik het erg leuk vond raad ik aan om niet in winterse omstandigheden naar een voetbalwedstrijd te gaan, -14 was iets te veel van het goede. Gelukkig wordt er wel in overvloed Glühwein en Bratwurst verkocht en was ik voorbereid met snowboardhandschoenen en een fleecekleedje, sfeervol!
Ik weet niet meer wie me ooit de tip gaf om bij Factory Girl! te gaan ontbijten, maar ik ben er nog steeds eeuwig dankbaar voor. Factory Girl! is inmiddels namelijk één van mijn favoriete plekjes geworden voor een ontspannend ontbijt of lunch in de buurt. Naast de zelfgemaakte limonade, de vers belegde sandwiches, de romige magnolia en het creatieve interieur is het vooral de service die Factory Girl! een fijne plek maakt om even te zitten. Je merkt duidelijk dat de eigenaar en de andere bediendes passie hebben voor alles wat ze aanbieden. Na enkele bezoekjes aan Factory Girl! werd ik al herkend en word ik inmiddels begroet met “hey Holland!”. En niet omdat het altijd zo rustig is bij Factory Girl!, want inmiddels is het barretje vanuit de Krossener Straße verhuisd naar een grotere locatie in de nabij gelegen Simon-Dachstraße om de vele bezoekers een zitplaats te kunnen bieden (update: inmiddels is Factory Girl vehuisd naar Mitte). Toch is het nog altijd aan te raden niet rond spitsuur (lunchtijd) te komen, want dan is het vaak druk. Bij mijn volgende bezoekjes aan Factory Girl! werd me weer wat te proeven aangeboden maar inmiddels kan ik verklaren dat ik alles op de kaart al een keer heb geprobeerd. En ik heb nog niets gevonden wat me niet smaakte… (meer…)
Bij vrijwel iedere gevorderde Berlijnbezoeker staat het Spreepark op het wensenlijstje om te bezoeken. Het verlaten amusementspark aan het Treptower Park was tijdens de koude oorlog het enige pretpark in de DDR. Helaas heeft het Spreepark door een teruglopend aantal bezoekers haar deuren in 2001 moeten sluiten. (meer…)
Onlangs verscheen op Berlijn-Blog een artikel over start-ups in Berlijn. Het bedrijf Wimdu is zo’n jonge internetonderneming en gespecialiseerd in een relatief nieuw fenomeen op het gebied van vakantie accommodaties. De site biedt avontuurlijk ingestelde reizigers de kans om tegen een aantrekkelijk tarief een kamer of appartement te huren direct bij de eigenaar. Doordat je direct contact hebt met de verhuurder en in sommige gevallen zelfs met de eigenaar in het appartement verblijft, biedt de site een persoonlijke manier van overnachten. Daarnaast kan je gastgever je vertrouwd maken met de omgeving en de cultuur. Vandaar Wimdu’s slogan: Travel like a local. Berlijn-Blog was benieuwd en nam de proef op de som. Hieronder een ervaringsverslag:
Boekingsproces van Wimdu
De site is duidelijk en overzichtelijk opgezet en weet meteen te boeien met foto’s waar menig binnenhuisarchitect van begint te kwijlen. We vullen de gewenste data in voor een verblijf in Berlijn en direct rollen de Duitse huiskamers over ons scherm. Bij elk appartement wordt een foto van een vrolijk lachende host weergeven die we ook direct aan kunnen spreken via een contactformulier.
We filteren even op prijs en locatie en na enige tijd vinden we een geschikte woning bij host Jana-Marie in hip Friedrichshain. Bij de reacties van haar vorige gasten kunnen we lezen dat Jana-Marie uitstekende ontbijtjes verzorgd en ook het gezelschap van huiskat Tobi in de smaak viel.
Als we op de knop ‘ boeken’ hebben geklikt moeten we een profiel aanmaken en onze creditcard (of paypal) gegevens doorgeven voor de betaling. Wat in eerste instantie niet naar voren komt maar blijkt uit de eerste e-mail die we van Wimdu ontvangen, is dat onze kamer nog niet geboekt is maar dat we een aanvraag hebben gedaan waarop Jana-Marie binnen 24 uur zal antwoorden met een afwijzing of een bevestiging. Afwachten dus.
Redelijk snel ontvangen we afwijzing. Een behoorlijke domper want we hadden ons stiekem al een beetje verheugd op de lekkere croissants en het riante ligbad die te zien zijn op de foto’s. Helaas, Jana-Maria bleek haar appartement al verhuurd te hebben en te zijn vergeten dit aan te geven op de website. Hetzelfde lot treft ons bij een kamer in Prenzlauerberg, maar bij nummer drie een privé appartement in Mitte hebben we prijs. De host bevestigd en stuurt direct een berichtje met zijn contactgegevens en stelt een datum en tijdstip voor de sleuteloverdracht voor.
Aankomst
De host met de heerlijk Duitse naam Christoph en het dito accent ( “I am waizing for you in zie yard”) stond pünktlich op de afgesproken tijd en plaats te wachten. Het appartement bleek zich te bevinden op de 10de verdieping van een flat vlakbij de bekende Oranienstraße in Kreuzberg. Onderweg naar boven wijst Christoph ons op het ‘Mülllraum’ en krijgen we een lesje in afval scheiden voor gevorderden (een Duitse volkssport). Christoph geeft een korte tour door het appartement en drukt ons op het hart dat we altijd kunnen bellen mochten we vragen hebben. Op de tafel ligt een stapeltje Reiseführer en een kaart van de stad zodat we ons in ieder geval niet hoeven te vervelen tijdens het verblijf.
Het appartement bleek zeer natuurgetrouw op de foto te zijn gezet en week op geen enkel punt af van de verwachtingen. Het uitzicht is tof en het buurtje barst van de leuke restaurantjes en winkeltjes. Vooral de locatie en de inrichting van de appartement maken het tot een unieke ervaring. De kneuterige retro-pannetjes met bloemenmotief, de quasi kunstige schilderijtjes van de hand van onze host en het badkameroverlevingspakket (inclusief zeer dubieuze tube – zie foto) maakten het helemaal af.
Wimdu: de voor- en nadelen op een rij:
Pluspunten
Unieke locatie met een persoonlijke touch
Relatief gunstige prijzen
(In ons geval) extraatjes als WiFi, wasmachine en fietshuur inbegrepen
Minpunten
Je kunt niet direct boeken. Je aanvraag moet binnen 24 uur door de host beantwoord zijn. Wanneer de host bevestigd wordt de betaling automatisch doorgezet. In sommige gevallen kan het dus een hele dag duren voordat je weet of je een kamer hebt kunnen regelen of niet.
Wanneer je de accommodaties op de website filtert op prijs wordt alleen de prijs per nacht weergegeven. De totaalprijs pakt meestal iets anders uit aangezien er nog servicekosten bijkomen.
Sommige appartement een gunstiger tarief voor gasten die langer dan een week blijven welke ook niet worden weergegeven in het totaaloverzicht.
Boeken kan direct via Wimdu.nl vanaf €39 per nacht/appartement. Een soortgelijke dienst is www.airbnb.com (de Amerikaanse variant).
Sfeer, historie en veelzijdigheid. Deze combinatie maakt Berlijn voor mij zo'n fascinerende stad. Al 10 jaar. Mijn onuitputtelijke liefde voor Berlijn wil ik via BerlijnBlog met jou delen.
Leuk dat je er bent!
In mijn persoonlijke reisgids Mijn Berlijn neem ik je mee door het Berlijn waar ik zo van hou. Veel achtergrondverhalen, foto's en natuurlijk mijn favoriete tips verzameld op één plek.
Laden ...
Jeans Team is een ontzettend leuke electroband uit Berlijn, opgericht door Franz Schütte en Reimo Herford in 1995 en nog steeds niet groots doorgebroken. Verrassend! Want toen ik voor het eerst met de in aanraking kwam, op 
Vandaag een artikel van persoonlijke aard, ik wil jullie namelijk graag meer vertellen over hoe ik mijn definitieve terugkeer naar Berlijn heb ervaren. De mensen die me persoonlijk volgen zullen weten dat ik in 2006 voor het eerst met Berlijn in aanraking ben gekomen vanwege mijn studie. Toentertijd heb ik een jaar doorgebracht in Berlijn met het volgen van Duitstalige colleges en later met een stage. Dat is ook het moment geweest dat ik ben begonnen met dit blog en dat ik verslaafd ben geraakt aan Berlijn. Ik ben er steeds weer, voor lange of korte tijd, terug gekomen: om vrienden te bezoeken, de sfeer op te snuiven, te feesten of om foto’s en inspiratie op te doen voor mijn blog. Ik kan dan ook bevestigen dat “Fernweh” bestaat, ik had Fernweh naar Berlijn. Nu, 5 jaar later, ben ik terug gekeerd om mijn toekomstdroom uit te laten komen: weer in Berlijn wonen. Zack!
