Duitse muziek is (gelukkig!) meer dan alleen maar Schlagers en liedjes over de bergen door Heidi’s. De nodige succesvolle rock- en electronummers zijn Duitstalig en deels buiten de Duitse landsgrenzen geliefd. Verhalen over Amerikanen die Duits leren omdat ze Rammstein zo gaaf vinden, je kent ze wel ;).
Ik heb al eens eerder een playlist (Spotify) samengesteld met muziek uit Berlijn, maar hiervan is ook een deel Engelstalig of bestaat enkel uit beats. Daarom besloot ik in dit artikel een aantal van mijn favoriete Duitstalige nummers (overwegend alternative, rock, electro) te verzamelen (playlist ook op YouTube en Spotify). Een deel zal jullie bekend zijn, een deel misschien ook niet.
Staat jouw favoriet er niet bij? Plaats dan even een linkje bij de reacties!
Die Ärzte – Schrei nach Liebe
Buddy vs. DJ The Wave – Ab in den Süden
Egotronic – Ich kanns nicht sagen
Jeans Team – Keine Melodien
Kante – Ich hab’s gesehen
Kraftklub – Songs für Liam
Laserkraft 3d – Nein, Mann! (Official Music Video)
Jeans Team is een ontzettend leuke electroband uit Berlijn, opgericht door Franz Schütte en Reimo Herford in 1995 en nog steeds niet groots doorgebroken. Verrassend! Want toen ik voor het eerst met de in aanraking kwam, op Melt 2007, spetterde en vonkte deze groep al als een band van wereldformaat. Naarmate de band ouder werd zijn de songs steeds minder puur instrumentaal geworden, en komt er in steeds meer mate zang naar voren. De teksten zijn Duits, kort en herhalen zichzelf. Maar dat is helemaal niet erg, want bij deze band draait het eigenlijk puur om de beats.
Als ik Jeans Team zou moeten vergelijken met een andere band zou dat eventueel Bodi Bill zijn, hoewel deze band nog iets experimenteler is. Benieuwd geworden? Hier twee bekende songs van ze!
We noteren legendarische concerten in Londen, Parijs en zelfs ons eigen Amsterdam. Berlijn kan natuurlijk niet in dat rijtje ontbreken. Tientallen, misschien zelfs honderden fameuze optredens is deze stad inmiddels rijker. Een overzicht van de vier meest legendarische shows in Berlijn van de afgelopen twee deccenia, te beginnen vlak na de val van de Muur. Voor de gelegenheid zijn alle genoemde optredens destijds ook op cd en dvd vastgelegd.
Roger Waters
The Wall: Live in Berlin (Potsdamer Platz – Brandenburger Tor, 21 juli 1990)
Hoewel menig muzikale purist er het zijne van denkt, mag het optreden van Pink Floyd-legende Roger Waters op een stukje niemandsland (tussen de Potsdamer Platz en Brandenburger Tor) niet in dit lijstje ontbreken. Natuurlijk, het komt Waters in 1990 goed uit dat de Muur net is gevallen. Niet voor niets dekt de titel van het gelijknamige album (welliswaar in mooi Brits: The Wall) gedeeltelijk de lading van het IJzeren Gordijn. Met meer symboliek kan het bijna niet. Wat volgt is een rommelig optreden dat zo zijn gebreken kent: Zo valt de stroom uit en is het spektakel, door de drukte en het verkeerd afgestelde geluid, maar slecht te volgen. Desondanks is de politieke (ont)lading zo groot dat het optreden tot één van Waters’ meest legendarische gerekend kan worden. Scoren met een ondermaatse live-show tijdens een belangrijke periode in de geschiedenis is ook een kunst.
Bekijk hier Roger Waters’ live-uitvoering van Another Brick in The Wall. Live in Berlijn, 21 juli 1990.
Rammstein
Live aus Berlin (Parkbühne Wuhlheide, 23 augustus 1998)
Het is 1998. De motor van Rammstein draait op volle toeren maar heeft nog niet zijn hoogtepunt bereikt, die zou pas volgen in 2001. Desondanks heeft de zeskoppige (Oost-)Duitse formatie een gedeelte van hun succes te danken aan dat ene optreden op de Parkbühne Wuhlheide. Rammstein trakteert Berlijn op een indrukwekkende show vol stalinistische grappen, ordinaire seksspelletjes en vooral een hoop vuur. We kennen allemaal de vuurballen van de shows van KISS, maar Rammstein is rond 1998 de eerste band die er een heuse pyromaan act van maakt. De hete vlammen zijn tot achter in de Wuhlheide te voelen. Zelfs de emotie ontlokt zich een traan wanneer de band zijn gevoelige kant laat zien tijdens Seemann. “Komm in mein Boot ein Sturm kommt auf und es wird Nacht,” zingt frontman Till Lindemann uit volle borst. Het lijkt te kloppen, alleen die storm is even daarvoor al geweest. Wat rest is één van de meest memorabele (Berlijnse) optredens sinds de chaos bij het concert van Roger Waters, vlak na de val van De Muur in 1990. En dat in een tijdsbestek van slechts acht jaar. Alleen in een stad als Berlijn gaan veranderingen net zo snel als een nachtelijke rit over de Autobahn.
Bekijk hier Rammsteins live-uitvoering van . Live in Berlijn, 23 augustus 1998.
Corvus Corax
Cantus Buranus: Live in Berlin (Zitadelle Spandau, 5 augustus 2006)
In 2005 komt de ‘middeleeuwse rockformatie’ Corvus Corax met een gewaagde en eigenzinnige bewerking van het middeleeuwse manuscript Carmina Burana. Deze is geen interpretatie van het werk van componist Carl Orff, maar gebasseerd op eigen studie en inzicht. Als er één groep is die Berlijn in de sfeer van weleer weet te dompelen, dan is dat Corvus Corax. Niet in de laatste plaats omdat deze groep, evenals Rammstein, hier altijd een thuiswedstrijd speelt. Later geeft Corvus Corax nog enkele (veelal best of) optredens in Berlijn. De band kennende uitstekende shows, alleen plukken ze daar niet de vruchten van de ijzersterke en knappe bewerking van een eeuwenoud, haast onleesbaar manuscript.
Bekijk hier Corvus Corax’ live-uitvoering van Dulcissima. Live in Berlijn, 5 augustus 2006.
Lou Reed
European Tour Stops at Berlin * (Tempodrom, 26 juni 2007)
Op 26 juni 2007 staat de dan 65-jarige Lou Reed in de Berlijnse Tempodrom voor een uniek concert. Niet zomaar voor een one-man show met bloemlezingen uit zijn rijke oeuvre, maar om een muzikaal steenrijke en integrale uitvoering te brengen van zijn klassieke wereldplaat Berlin uit 1973. Hoewel bijna alle optredens die Reed tijdens deze Europese tournee geeft tot de absolute top behoren, maakt zijn aanwezigheid in de Duitse hoofdstad het wel extra broeierig. Vooral ook met de wetenschap dat zijn plaat een vertelling is over een aan drugs verslaafd stel in Berlijn, met alle negatieve gevolgen (mishandeling, prostitutie en zelfmoord) van dien. Met een compleet orkest en (kinder)koor dringt Lou Reed door tot in de ziel van de Tempodrom en benadrukt nog eens de gitzwarte schaduwzijde van Berlijn.
Bekijk hier Lou Reeds live-uitvoering van Walk on the Wild Side. Live in Berlijn, 26 juni 2007.
* Het optreden van Lou Reed in Berlijn is opgenomen op bootleg-cd. Een officiële uitgave van de tour is er ook, hetzij dat deze is opgenomen in de St. Ann’s Warehouse te New York.
Persoonlijke noot:
Dit artikel draag ik op aan mijn vader Frans, groot muziekliefhebber en veel te vroeg overleden. ♥ überwindet.
Nog een paar weken en dan is het weer zover, dan vindt het Melt! Festival plaats in Duitsland. In Gräfenhainichen welteverstaan, ongeveer 1,5 uur bij Berlijn vandaan. Persoonlijk vind ik dit een van de coolere festivals die Duitsland te bieden heeft, de sleutelwoorden? Indie, electronica, house, geweldige locatie, sfeer, niet duur, prachtig meer en dansen voor je leven. Niet vreemd dat er elk jaar meer Nederlanders op dit festival opduiken, snakkend naar Duitse techno.
Dit jaar vindt het Melt! Festival plaats op 15, 16 en 17 juli 2011, zoals altijd in een weekend ergens midden juli. Vanuit Berlijn is Melt! uitstekend te bereiken en perfect geschikt om een weekendje naartoe te gaan om te genieten van electro, drum&bass, gitaren en techno. Kaartjes kun je in Nederland bestellen bij Seatwave maar ook op de website van Melt.
Programma Melt 2011
Eigenlijk is de line up van Melt! altijd goed, er zitten altijd een aantal bekende namen tussen, en daarnaast een aantal verrassende nieuwe electronische acts. Een goede mix tussen bekende bands bekijken en nieuwe dingen ontdekken, dat is Melt! voor mij. Maar de line up van dit jaar, wowie! Daar staan echt gave namen.
Hierbij een greepje waar mijn hart sneller van gaat kloppen;
Daarnaast staan er natuurlijk nog veel meer bekende en minder bekende namen.
Het programma loopt van 15:00 tot ongeveer 4:00. Voor de dansliefhebbers die nog puf over hebben is er buiten het festivalterrein een 24 uurs tent (de Sleepless Floor). De naam zegt het al, 24 uur open. Er kan dus ook gedanst worden tussen 4:00 en het begin van het programma de volgende dag. Non-stop feest dus op Melt!
Festivalterrein “Stadt aus Eisen”
Het Melt! Festival wordt georganiseerd op een van de meest toffe locaties in Duitsland, de Ferropolis in Gräfenhainichen. Het festival terrein wordt ook wel “Stadt aus Eisen” genoemd, bij het zien van de foto’s wordt het meteen duidelijk waar die naam vandaan komt. Het festival terrein staat namelijk vol met grote ijzeren bouwwerken. De meeste zijn oude baggermachines die daar gebruikt werden. Ze staan er nu nog steeds maar zijn niet meer in gebruik, maar geven wel een leuke sfeer aan het hele terrein. Behangen met spiegels en discolampen geeft dit een bijzondere sfeer. Zeker ’s avonds hangt er een bijzondere sfeer.
Het terrein is geasfalteerd wat er voor zorgt dat er bij regen geen modderpoel ontstaat. Groot pluspunt. Ook staan er op het festivalterrein gewone toiletten! Wat een uitkomst op dit festival! Op het campingterrein staan overigens wel dixies maar goed, het is al een stuk luxer dan op menig ander festival. Bij lekker weer kan er heerlijk worden gezond aan het grote meer wat direct aan het campingterrein gelegen ligt.
Tickets
Er zijn vele (ook Nederlandse) partijen die tickets verkopen. Let echt wel goed op dat je niet teveel betaalt voor je ticket, soms vragen organisaties teveel geld. Je kunt het beste je kaartje kopen bij een van de officiële verkoopkanelen in Duitsland, via de website van Melt zelf of online via Eventim.
Voorzieningen
Eten & drinken
Het eten is op Melt niet erg gevarieerd maar wel erg lekker en vooral goedkoop. Op veel festivals vind ik vaak de prijzen veel te hoog voor wat je krijg maar Melt! vond ik verrassend goedkoop. Je kunt er onder andere döner, aziatisch, maïs, friet en worst krijgen. Ook de prijzen van drankjes vallen mee, flesje coca cola kost € 2,50 (als ik het me goed herinner). Flessen morgen het festivalterrein niet op, maar tetra pakken wel. Het is op Melt dan ook erg populair om met tetra pakken naar binnen te gaan, met behulp van wat ducktape maken ze er een soort tasje van. Erg innovatief :D.
Sanitair
Het sanitair op het festivalterrein zelf vind ik erg goed. Er staan namelijk vaste toiletblokken, en als vrouw zijnde ben ik groot fan van normale doortrektoiletten. Een pré dus. Op de camping is het iets minder gesteld met het sanitair en zul je het met de schaars verspreide dixies moeten doen. ’s Morgens moet je hier nog vaak voor in de rij staan ook, bummer. De douches heb ik zelf niet geprobeerd, het waren er vrij weinig. Een frisse duik in het meer naast de camping doet namelijk ook goed dienst als oppeppertje en verfrisser.
De reis
Vanuit Nederland kun je het beste met de auto naar het festival gaan. Je kunt er ook voor kiezen om per trein te reizen, dan is het aan te raden naar station Dessau te reizen. Vanaf daar reizen er pendelbussen naar het festivalterrein.
Naar Melt! per auto:
Rijd over de A9 en neem de afslag Dessau Ost de B 185 op in de richting van Oranienbaum. Sla in Oranienbaum rechts af de B 107 op naar Gräfenhainichen. Tussen Jüdenberg en Gräfenhainichen sla je rechts af en volg je de borden “Ferropolis”.
De reistijden per auto per stad zijn ongeveer:
Berlijn 80min,
Leipzig 45min,
Halle 45min,
Dresden 125min,
Keulen 5hrs,
Hamburg 4hrs,
München, 4.30hrsm
Frankfurt/main 4hrs,
Stuttgart 5hrs,
Naar Melt! per trein
Neem de trein naar Dessau, let op, niet uitstappen bij het station van Gräfenhainichen. Vanaf Dessau rijden namelijk bussen naar Ferropolis, deze rijden met regelmaat (om de 30 minuten). Meer informatie over treinen in Duitsland kun je hier vinden.
Naar Melt! per bus
Cool Tours rijdt vanaf Berlijn Tegel, Berlijn Schönefeld, Berlijn Hauptbahnhof en Berlijn Alexanderplatz naar het festivalterrein. Tickets beschikbaar vanaf 24 euro, maar wees wel op tijd. Een aantal jaar geleden ben ik ook met deze schuttledienst van Berlijn naar Melt! gegaan en het is me zeer goed bevallen. Goedkoop en makkelijk, duurt wel even maar dan heb je ook wat!
Normaal ben ik niet zo van de persberichten en promopraatjes op mijn blog maar voor Bodi Bill maak ik een uitzondering. Deze experimentele Berlijnse band leerde ik twee jaar geleden kennen en ik was nogal onder de indruk van hun performance, hele aparte electronische stijl hadden ze. Inmiddels stelen ze steeds meer Berlijnse en internationale harten en zijn ze vorige week met een nieuw album gekomen; What? Op What? komt meer zang naar voren en dit zorgt ervoor dat de muziek iets behapbaarder en poppy is geworden. Neemt niet weg dat er nog een onwijs lekkere sound in het album zit. Ik kan het niet echt vergelijken met andere bands maar denk een beetje richting Polarkreis 18, Massive Attack en Yeasayer. Echter moet ik hierbij wel vermelden dat ik slecht ben in het “in hokjes plaatsen van muziek”, des te meer reden om zelf eens te luisteren.
Wil je het album toch in handen kunnen houden? Dan is het te koop bij de Free Record shop en online bij Bol.com.
Let op: ik mag twee gratis albums van Bodi Bill weg geven! Ik zal ze verloten onder de reacties op dit bericht, op Twitter en op Facebook die t/m zondag 3 april zijn geplaatst. De winnaar krijgt dan een berichtje van mij!
[Update] de winnaars zijn geworden Annette en Paul. De winnaars hebben inmiddels bericht ontvangen en zullen een exemplaar van What thuisgestuurd krijgen.
Persbericht:
Een eclectische muzieksmaak, een achtergrond in kunst en design en de vruchtbare en creatieve bodem van thuisstad Berlijn zijn de ingrediënten die er voor zorgen dat Bodi Bill hun eigen muzikale weg kan kiezen. Bodi Bill neemt op een elegante manier een eigen plek in binnen de ogenschijnlijk tegengestelde genres folk, electro en techno. Vol zelfvertrouwen speelt de band met deze (muzikale) tegenstellingen en houdt daarbij het beste van alle genres in tact.
Met hun eerste twee albums No More Wars en Next Time, en de internationale compilatie Two In One, heeft Bodi Bill zich onmisbaar gemaakt binnen de Berlijnse en internationale scene. Startend vanuit hun vriendenkring in Berlijn veroverde Bodi Bill zonder al teveel rumoer te maken, de harten van de luisteraars in heel Europa.
Hieronder zie je de video van de nieuwe single “Brand New Carpet”.
Sfeer, historie en veelzijdigheid. Deze combinatie maakt Berlijn voor mij zo'n fascinerende stad. Al 10 jaar. Mijn onuitputtelijke liefde voor Berlijn wil ik via BerlijnBlog met jou delen.
Leuk dat je er bent!
In mijn persoonlijke reisgids Mijn Berlijn neem ik je mee door het Berlijn waar ik zo van hou. Veel achtergrondverhalen, foto's en natuurlijk mijn favoriete tips verzameld op één plek.
Jeans Team is een ontzettend leuke electroband uit Berlijn, opgericht door Franz Schütte en Reimo Herford in 1995 en nog steeds niet groots doorgebroken. Verrassend! Want toen ik voor het eerst met de in aanraking kwam, op 
Hoewel menig muzikale purist er het zijne van denkt, mag het optreden van Pink Floyd-legende Roger Waters op een stukje niemandsland (tussen de Potsdamer Platz en Brandenburger Tor) niet in dit lijstje ontbreken. Natuurlijk, het komt Waters in 1990 goed uit dat de Muur net is gevallen. Niet voor niets dekt de titel van het gelijknamige album (welliswaar in mooi Brits: The Wall) gedeeltelijk de lading van het IJzeren Gordijn. Met meer symboliek kan het bijna niet. Wat volgt is een rommelig optreden dat zo zijn gebreken kent: Zo valt de stroom uit en is het spektakel, door de drukte en het verkeerd afgestelde geluid, maar slecht te volgen. Desondanks is de politieke (ont)lading zo groot dat het optreden tot één van Waters’ meest legendarische gerekend kan worden. Scoren met een ondermaatse live-show tijdens een belangrijke periode in de geschiedenis is ook een kunst.
Het is 1998. De motor van Rammstein draait op volle toeren maar heeft nog niet zijn hoogtepunt bereikt, die zou pas volgen in 2001. Desondanks heeft de zeskoppige (Oost-)Duitse formatie een gedeelte van hun succes te danken aan dat ene optreden op de Parkbühne Wuhlheide. Rammstein trakteert Berlijn op een indrukwekkende show vol stalinistische grappen, ordinaire seksspelletjes en vooral een hoop vuur. We kennen allemaal de vuurballen van de shows van KISS, maar Rammstein is rond 1998 de eerste band die er een heuse pyromaan act van maakt. De hete vlammen zijn tot achter in de Wuhlheide te voelen. Zelfs de emotie ontlokt zich een traan wanneer de band zijn gevoelige kant laat zien tijdens Seemann. “Komm in mein Boot ein Sturm kommt auf und es wird Nacht,” zingt frontman Till Lindemann uit volle borst. Het lijkt te kloppen, alleen die storm is even daarvoor al geweest. Wat rest is één van de meest memorabele (Berlijnse) optredens sinds de chaos bij het concert van Roger Waters, vlak na de val van De Muur in 1990. En dat in een tijdsbestek van slechts acht jaar. Alleen in een stad als Berlijn gaan veranderingen net zo snel als een nachtelijke rit over de Autobahn. 
In 2005 komt de ‘middeleeuwse rockformatie’ Corvus Corax met een gewaagde en eigenzinnige bewerking van het middeleeuwse manuscript Carmina Burana. Deze is geen interpretatie van het werk van componist Carl Orff, maar gebasseerd op eigen studie en inzicht. Als er één groep is die Berlijn in de sfeer van weleer weet te dompelen, dan is dat Corvus Corax. Niet in de laatste plaats omdat deze groep, evenals Rammstein, hier altijd een thuiswedstrijd speelt. Later geeft Corvus Corax nog enkele (veelal best of) optredens in Berlijn. De band kennende uitstekende shows, alleen plukken ze daar niet de vruchten van de ijzersterke en knappe bewerking van een eeuwenoud, haast onleesbaar manuscript.
Op 26 juni 2007 staat de dan 65-jarige Lou Reed in de Berlijnse Tempodrom voor een uniek concert. Niet zomaar voor een one-man show met bloemlezingen uit zijn rijke oeuvre, maar om een muzikaal steenrijke en integrale uitvoering te brengen van zijn klassieke wereldplaat Berlin uit 1973. Hoewel bijna alle optredens die Reed tijdens deze Europese tournee geeft tot de absolute top behoren, maakt zijn aanwezigheid in de Duitse hoofdstad het wel extra broeierig. Vooral ook met de wetenschap dat zijn plaat een vertelling is over een aan drugs verslaafd stel in Berlijn, met alle negatieve gevolgen (mishandeling, prostitutie en zelfmoord) van dien. Met een compleet orkest en (kinder)koor dringt Lou Reed door tot in de ziel van de Tempodrom en benadrukt nog eens de gitzwarte schaduwzijde van Berlijn.
Eigenlijk is de line up van Melt! altijd goed, er zitten altijd een aantal bekende namen tussen, en daarnaast een aantal verrassende nieuwe electronische acts. Een goede mix tussen bekende bands bekijken en nieuwe dingen ontdekken, dat is Melt! voor mij. Maar de line up van dit jaar, wowie! Daar staan echt gave namen.
Normaal ben ik niet zo van de persberichten en promopraatjes op mijn blog maar voor 
