Dit was alweer mijn tweede zomer in Berlijn, de tijd vliegt voorbij. Hoewel het helemaal nog niet lang geleden lijkt te zijn dat ik naar Berlijn verhuisde, is het toch alweer twee jaar geleden dat ik met mijn twee koffers op de trein naar Berlijn stapte. Dit keer definitief. In totaal heb ik nu ongeveer 3,5 jaar van mijn leven in Berlijn doorgebracht.
Op 26 november 2011 vertrok ik definitief met mijn koffers naar Berlijn. Het leek me nu dus wel een mooi moment om mijn keuze te reflecteren en met jullie te delen hoe dat in Berlijn wonen mij bevalt.
Heimwee
Hoewel een permanente verhuizing naar Berlijn al jaren een droom van me was, kwam de daadwerkelijke kans (en beslissing) om het te doen toch wel vrij spontaan. En dat bracht ook wel twijfels met zich mee, want bij het dromen denk je alleen maar aan de mooie dingen. Maar ineens kreeg ik twijfels! Wat nou als ik heel eenzaam zou worden? Ik ging tenslotte in mijn eentje. Volgens mij is dat een twijfel die bij iedereen opkomt die naar een nieuwe stad verhuist, daarvoor hoef je niet eens te emigreren. Ik heb altijd in mijn achterhoofd gehouden dat Berlijn “maar” 650 kilometer weg is en dat een terugkeer zo gepiept is mocht dat nodig zijn.
De eenzaamheid is gelukkig heel erg beperkt gebleven! Ik had de mazzel dat ik nog wat studiebekenden had in Berlijn en dat ik op mijn werk snel veel mensen leerde kennen. Dan zijn er ook nog borrels en feestjes waar je veel aanspraak hebt dus dat is hartstikke leuk! De inwoners van Berlijn zijn over het algemeen heel geïnteresseerd en spontaan dus je raakt snel in gesprek. Ik wilde eigenlijk ook nog gaan sporten maar daarvoor blijft door werk, sociale contacten, bloggen en de vele ontdekkingstochtjes door Berlijn weinig tijd meer voor over. Ach, dat komt nog wel als ik door mijn smoesjes heen ben…
De eenzaamheid is uitgebleven maar dat neemt niet weg dat ik af en toe heimwee heb naar mijn oude leven. Hoe je het ook wendt of keert, familie en vrienden zie je véél minder. Dat is voor mij het enige nadeel van wonen in mijn droomstad. Helaas is die 650 kilometer net wat te ver voor een kort bezoekje of een dagje op en neer. Zelf ben ik gemiddeld elke 3 maanden een weekendje of een paar dagen in Nederland maar het altijd druk omdat de tijd meestal helemaal is volgepland. Gelukkig komt er veel bezoek in Berlijn en bestaat er Skype, Facetime, Whatsapp etc.
Duitse cultuur en gebruiken
Niet iets waar ik heel erg aan moest wennen, maar gewoon een aspect wat soms voor leuke verassingen zorgt. Een andere cultuur. De Duitse cultuur lijkt wel heel erg op de Nederlandse maar er zijn soms van die gebruiken waar ik mijn wenkbrauwen bij optrek:
- Hausschuhen (sloffen) bijvoorbeeld, die vaak klaar staan als je Duitsers thuis bezoekt. Er wordt verwacht dat je je schoenen uitdoet, en optioneel nog sloffen aantrekt. An sich best logisch, maar ik voel me er toch niet comfortabel bij om van die sloffen aan te trekken die weet-ik-veel-wie al weet-ik-veel-hoevaak heeft aangetrokken.
- De warme lunch tussen de middag. Even voelde het als een stap terug in de tijd. Maar na even wennen (vooral het hongerritme) is het ideaal! Overal in Berlijn worden gunstige lunchmenu’s aangeboden en ’s avonds hoef je alleen nog maar wat brood of salade te eten. Ideaal!
- Of van die cadeautjes bij speciale gelegenheden die ik helemaal niet ken. Kinderen krijgen wanneer ze met 6 jaar voor het eerst naar school gaan een Schultüte (ook wel Zuckertüte genoemd), een puntige kartonnen zak vol met snoep. Lekker hoor! En bij het betrekken van een nieuwe woning is het heel gangbaar dat je brood met zout krijgt, dat zou stabiliteit en geluk brengen.
- Ook fietsen in Berlijn is een geval apart en een gevaar voor je leven. Ja Berlijn is vlak en heeft (wat) fietspaden, maar zolang het verkeer niet anticipeert blijf ik op mijn hoede. En terecht want afgelopen jaar gebeurde iets waar ik altijd bang voor ben geweest: een filegeparkeerde auto aan de Warschauer Straße sloeg een autodeur open terwijl ik langsreed. Auw! Gelukkig worden er meer en meer fietspaden gebouwd in Berlijn en heb ik zelfs de stap genomen om een helm te dragen.
- Voor het groeten mis ik nog wat duidelijke regels. Ik weet nooit wanneer je iemand nou moet wangkussen (twee keer), een vluchtige knuffel moet geven of de hand moet drukken. Kan voor ongemakkelijke situaties zorgen…
- Nagesynchroniseerde films. Ik dacht dat ik er (net als een fietshelm) nooit aan zou beginnen. Maar hoe gek het ook klinkt, het went! Als ik de keuze heb tussen een mooie nagesynchroniseerde cultfilm in een kleine bioscoop of een originele hollywoodfilm in een internationale bioscoop ga ik toch vaak voor het eerste. Oeps!
- Contracten mogen hier gewoon nog stilzwijgend worden verlengd. Als je een telefoonabonnement afsluit en je zegt deze niet op tijd op (maximaal 3 maanden voor de einddatum van je contract), dan wordt deze automatisch met een jaar verlengd. Een opzegtermijn van 3 maanden geldt voor praktisch alle contracten, goed op letten dus!
- Oudere woningen in Berlijn hebben vaak een hele inefficiënte indeling met een hele smalle badkamer. De reden? Veel Altbau (zeker in de DDR) had vroeger geen eigen badkamer en toilet in de woning, deze bevonden zich op de gang. Pas toen de woningen na de val van de muur werden gerenoveerd kregen veel woningen een eigen badkamer. Vaak op een hele maffe plek midden in huis. Geen cultuurverschil, wel noemenswaardig.
Sommige gebruiken uit Nederland mis ik dan weer. Vooral sommige praktische winkels, zoals de Hema. Ik verbaas me er niet over dat er een boek naar is vernoemd: ik mis alleen de Hema. Verder hunker ik regelmatig naar een van Dobben kroket, haring happen, verse stroopwafels en Nederlands brood. Daarvoor in de plaats krijg ik gelukkig Currywurst, Klöße en voedzame “Stulle” (sneedjes Duits brood).
Toen we gingen samenwonen kreeg ik van mijn vriend een Zückertüte. Eindelijk!
Hotel/reisgids/reisbureau buitenland
Familie en vrienden op bezoek krijgen. Hartstikke leuk! Dit is vaak leuker dan de bezoekjes in Nederland, omdat deze meestal nogal vol zijn gepland. Des te leuker dus om een paar dagen met familie of vrienden door te brengen in Berlijn.
Verbaasd ben ik echter wanneer vage kennissen denken dat ze wel een week bij me kunnen logeren. Ik ben geen hotel omdat ik toevallig in een leuke stad in het buitenland woon. Daar probeer ik wel een beetje een grens in te trekken want voor je het weet heb je 365 dagen per jaar bezoek over de vloer. Is dit herkenbaar voor andere emigranten?
Wat ik ook wel grappig vind zijn de uitlopende vragen die ik vaak krijg over Berlijn (dit heeft natuurlijk grotendeels met mijn blog te maken). Ik zeg het maar gewoon eerlijk, ik weet echt niet alles over Berlijn. Waar je met een Nederlands blaasorkest zou kunnen optreden in Berlijn? Lastig! Een kampeerplaats in de buurt van Berlijn wat leuk is voor kinderen? Geen ervaring mee! En zo zijn er nog heel veel dingen die ik gewoon niet weet of waar ik geen ervaring mee heb.
De meest gehoorde vragen die ik dagelijks via mijn blog krijg zijn:
- Hoe kom ik van de luchthaven X (of station X) naar mijn hotel in de blabblastraße?
Gebruik de routeplanner van de BVG, die laat je op de minuut nauwkeurig zien hoe je het OV in Berlijn het beste gebruikt (ook als app “Fahrinfo Berlin” te gebruiken) - Heb je tips voor Berlijn?
Natuurlijk, mijn blog staat er vol mee! Het is echter lastig tips geven als ik niet weet waar je interesses liggen. Daarom heb ik besloten mijn favoriete tips in Berlijn samen te voegen en te sorteren naar interessegebieden.
De Duitse taal
Argh, ga ik het ooit perfect spreken? Er zijn van die dingen die ik gewoon structureel fout blijf doen. Marjolein, onthoud nou eens dat “vorstellen” met Dativ gaat! Stell dir mal vor (stel je eens voor). Stell dir mal vor. Stell dir mal vor. En zo zijn er nog wel een paar dingetjes die ik kennelijk al zo vaak fout heb gezegd, dat het lastig is om het in mijn systeem te corrigeren. Ook in de uitspraak heb ik wel eens blunders begaan. Schwul (homoseksueel) en schwül (klam) door elkaar halen. Ook Schweiz (Zwiterseland) en Schweiß (zweet) zijn twee totaal verschillende dingen. Ja, ik heb het allemaal meegemaakt. Hetgeen waar ik het meest bang voor ben is dat ik op een gegeven moment mijn Nederlands kwijt ga raken en ook nog geen perfect Duits spreek. Dat gevaar ligt op de loer want er gaan soms weken voorbij zonder Nederlands te spreken. Wel volg ik nog altijd elke week Duitse les en ik merk dat dit me op mijn werk toch wel helpt.
Nederland in een ander daglicht
Het gras is altijd groener bij… Nou ja, we kennen het allemaal wel. Ik zal niet zeggen dat ik denk dat het gras in Nederland groener is, maar ik ga wel anders aankijken tegen mijn vaderland. En zo geldt het andersom net zo goed. Ik hoor in Nederland veel geklaag, alles zou in het buitenland beter zijn. En hey, hoewel Duitsland zijn zaakjes redelijk op orde heeft is Duitsland ook niet perfect. Ook in Duitsland worden politieke beslissingen genomen waar niet iedereen achterstaat, ook in Duitsland lopen grote bouwprojecten vertraging op, ook in Duitsland worden fietsen gestolen, ook in Duitsland wordt geklaagd over het weer. Nou ja, zo kan ik nog wel even doorgaan. Geen land is perfect, het is maar net hoe je er zelf mee omgaat. Mocht je willen emigreren of tijdelijk verhuizen naar het buitendland, doe het dan door gedreven passie voor je nieuwe bestemming en niet door onvrede voor je huidige situatie.
Ik ben erg benieuwd naar de ervaringen van andere Nederlanders in het buitenland. Laat ze achter bij de reacties!
Leuk om te lezen!
Ikzelf heb ook zomaar de kans gekregen om te verhuizen naar Berlijn voor een baan.
Gelukkig een erg goede goed betaalde baan dus dat scheelt wat zorgen.
Ik heb echter nooit de ambitie gehad om in Berlijn te wonen, maar deze functie is een die ik niet wil afslaan eigenlijk…
Het is mij nog een raadsel hoe ik alles moet aanpakken en een woning moet vinden maar het lijkt me een spannend avontuur.
Bedankt voor je reactie Lucas en wat een toffe kans! Ik heb eens een artikel geschreven over verhuizen naar Berlijn, misschien zitten daar nog wat handige tips voor je tussen? Succes in ieder geval!
Super leuke blog! En leuk om de reacties te lezen. Ik ben zelf een paar maanden geleden naar een dorpje tussen München en Regensburg verhuisd. Denk je dat je er wel komt met je mavo-Duits, vergeet het maar als je in Bayern terecht komt. Na een paar maanden begrijp ik de kassiere van de supermarkt gelukkig al maar ik kwam ook een poosje in het ziekenhuis terecht en de zusters met hun verhalen in het Bayerisch zijn echt niet te volgen. Heimwee naar Nederland heb ik niet. Als ik er (net als iedereen hier geloof ik) eens per 2 a 3 maanden ben dan wil ik na een paar dagen al weer terug naar Duitsland. De mentaliteit van de mensen hier is zo anders, veel vriendelijker, gemoedelijker. En de chaos in Rotterdam… verschrikkelijk. Wat ik wel mis: pindakaas, echte Hollandse kaas, shoarma en bruine bonen. En ook wij zijn voor gek verklaard. Duitsland?! Wie gaat er nou in Duitsland wonen? Maar na een paar dagen hier begrijpen ze het allemaal, het is zo leuk om iedereen zijn/haar mening bij te zien schaven. Nu zijn we informatie aan het verzamelen over het kopen van een huis. Dat is wel even wat anders dan een huis kopen in Nederland. Alleen al de verschillen tussen olie-, gas- en houtverwarming zorgen al voor de nodige verwarring. En dan heb ik het nog niet eens over al die andere alternatieven voor verwarming. In Nederland heb je (meestal) gewoon een cv-ketel en dat is het. Maar hier…. We gaan er wel uit komen. Maar als ik gelijk even van de gelegenheid gebruik mag maken om te vragen of hier nog mensen zijn met ervaring met het kopen van een huis in Duitsland dan is een reactie meer dan welkom.
Hai Mir, wat leuk dat je jouw ervaringen met ons deelt! Ik moet eerlijk zeggen dat ik Bayerisch ook maar lastig vind om te verstaan. Ik weet nog dat ik in het begin ook veel moeite had met het Sächsisch van mijn schoonouders. Maar het went gelukkig allemaal vrij snel! Zelf heb ik geen ervaring met het kopen van een huis dus daar kan ik je helaas niet bij helpen. Ik wens je heel veel succes en misschien is hier iemand anders die je kan helpen. Fijn weekend nog! Groetjes, Marjolein.
Hoi Marjolein, leuk hoor om zo je ervaringen te lezen. Als je haring mist heb ik een aanrader ga dan op zaterdag naar Karl August platz, in charlottenburg niet te ver van de Gedächtniskirche. Daar komt een Nederlander die nl haring voor je neus klaarmaakt. ik heb weinig zo lekkere haring gegeten. Trouwens de markt zelf is ook erg leuk.
Hai Thomas, bedankt voor je reactie en de haringtip. Die markt ga ik binnenkort zeker even uitproberen!
Jeetje wat leuk om alle verschillende verhalen hier te lezen! Ik ben 2,5 jaar geleden met mijn backpack en mijn fiets in de IC naar Berlijn gestapt zonder duidelijk doel behalve om te leven in deze stad. Na een tijdje in hostels te hebben gewoond vond ik een baantje in de horeca waar ik (verassend maar waar) goed geld verdiende en al snel vond ik ook een leuke WG in Neukölln. Alles dikke mazzel. Daarna vond ik na 4 maanden een eigen apartement (betaalbaar) en werd ik in 2012 ook aangenomen voor een master aan de FU. Nu ben ik daarmee bijna klaar, heb daarnaast een dansdocent-weiterbildung gedaan, ben een paar keer van baantjes gewisseld, woon samen met mijn liefde, geniet ik van de mogelijkheden van de stad (parks, zwembaden, theaters, musea, sportevenementen), heb actie gevoerd voor het tempelhofer feld, ben aangenomen voor een dansopleiding, zing op het Splashfestival met mijn popkoor. Eigenlijk heb ik in deze stad zo-veel mazzel gehad, dat ik niet weet waar het vandaan komt.
En toch zegt iets in mijn buik, dat ik hier niet thuishoor en is de terugreis naar Nederland iets wat ik niet los kan laten. Voor mij is Berlijn een stad met teveel mogelijkheden. Ik mis het optimisme, de nuchterheid, de openheid en het aanpakkende karakter van de Hollander. Ik kan hier heel veel doen en ondernemen en de opties zijn er te over, maar echt aanpakken en echt meedoen en meedenken is er vaak bij anderen niet bij. Het puntje en het paaltje… Daarin ben ik in Berlijn best vaak teleurgesteld. En dan heb ik soms ook einfach kein Bock mehr om de boel aan te zwepen. Op mijn werk/studie/met vrienden in Amsterdam heb ik dat anders beleefd. Hoe is dat bij jullie?
Ik woon nu 25 jaar in Duitsland en het gaat steeds beter met Dativ en Akkusativ. Helemaal perfect zal het wel nooit worden. Der Dativ ist dem Genitiv sein Tod. Der Dativ ist des Genitivs Tod. Verder ben ik inmiddels behoorlijk „verduitst“. Soms denkt men al, dat mijn accent uit de buurt van Keulen of zelfs uit Stuttgart stamt.
Hoewel ik nog niet lang in Berlijn zelf woon, ben ik een beetje blasé wat betreft het wonen hier. Berlijn is al vanaf mijn eerste bezoek in 1974 mijn lievelingsstad en ik heb de stad vanuit Nederland altijd zeker één keer per jaar bezocht. Sinds ik in Duitsland woon, kwam ik voor mijn werk minstens eens per maand, en geregeld ook voor meerdere weken in de stad. In de loop der jaren heb ik hier ontmoetingen, vriendschappen, affaires, relaties en begrafenissen gehad. Toen onlangs eindelijk mijn pre-pensioen begon, was het voor mij dan ook een vanzelfsprekendheid om naar Berlijn te verhuizen. Berlijn is mijn stad. Ik hoor hier gewoon.
Ik ken Berlijn weliswaar niet binnenste buiten en ik weet ook zeker niet meer de hipste plekjes te vinden. Toch is Berlijn al jaren geen vakantiebestemming meer, geen stedentripje, maar gewoon thuis. Thuis, dat is een weekendje binnen kunnen blijven, een beetje poetsen en verder niets doen. En dat in – naar men zegt – een van de spannendste steden ter wereld…
Thuis voelen, dat is op de trap een praatje met de buurvrouw. Sokken kopen bij C&A. Thuis voelen is de Monatskarte.
Natuurlijk vind ik het heerlijk om in Berlijn te wonen. Maar: Ik ben 25 jaar geleden naar Duitsland geemigreerd. Naar Berlijn ben ik verhuisd. Dagelijkse deutsche Trivialitäten und sonstige Gepflogenheiten zijn voor mij niet meer nieuw of opwindend. Mijn nieuwe Penny heeft zelfs dezelfde lay-out als mijn oude!
Wat ik vooral mis, is op zijn hollands babbelen. Nederland mis ik weinig. Toch is het natuurlijk altijd lekker, om weer even in eigen land te zijn.
Hoewel ik al vaak in het Duits droom, worden mijn gedachten nog steeds eerst in mijn nederlandse hersenregios verwerkt, geordend en in het duits vertaald. Een constant flitsend heen en weer van impulsen. Dit gaat meestal erg snel. Maar vooral als je eens echt leuk of ad-rem zou kunnen reageren, is de reactie vaak nét iets te laat. Of ze komt er wat onbeholpen uit, omdat je tong dan net over de pointe struikelt.
Ook merk ik, dat mijn Duits slechter wordt, als ik moe en Urlaubsreif word. Dan betrap ik me er op, dat ik begin te haspelen en vaker echt moet nadenken hoe je iets zegt.
Omgekeerd wordt mijn Nederlands ook minder. Op mijn werk moest ik soms voor de boekhouding met nederlandse bedrijven of de belastingdienst bellen. Wat is een Überweisung in het Nederlands?
De eerste jaren kocht ik nog geregeld de zaterdageditie van de Volkskrant, maar tegenwoordig interesseren me zelfs de online-uitgaven van nederlandse kranten nog maar weinig.
Drop, haring, hagelslag! Yum Yum! Drop is in de vorm van Haribo Schnecken vrij makkelijk verkrijgbaar. Toch liggen er vaak 20 soorten Gummibärchen in het schap, maar geen Schnecken! In Berlijn heb ik nog niet naar een dropwinkeltje gezocht (Kaufhof?), maar andere dropsoorten zijn op zich wel te krijgen.
Maar nergens echte zachte zoete en zeker die overheerlijke grote brokken van de Hema niet! Het water loopt me in de mond, als ik er aan denk.
Sommige Nordsees hebben Hollandse haring. Maar het heeft iets van ’s winters onder de parapluie sangria drinken op een balkonnetje drie-hoog achter. Uitjes erbij kennen ze ook niet.
Hagelslag staat inmiddels bijna altijd tussen de Backwaren. Op Schokostreusel hoeft men niet meer te verzichten. Vreemd genoeg heeft lang niet iedere bakker krentebollen in het assortiment. Duitsers zijn kennelijk niet zo dol op krenten en rozijnen. Terwijl er toch geen lekkerder gebak bestaat dan een verse krentebol met roomboter en hagelslag!
Alhoewel. Käsekuchen, Schwarzwälder Kirsch zijn niet te versmaden. Ik neem een stuk Himbeer-Pudding Torte. Schmeckt köstlich!
En dan toch nog even naar een Weihnachtsmarkt en een Glühweintje halen.
Hai Koos,
ik heb je reactie met veel interesse gelezen, wat leuk om de ervarningen van zo’n doorgewinterde emigrant te lezen! Vooral om te lezen dat je na al die jaren toch in je favoriete Duitse stad bent terecht gekomen, leuk!
Met het volgen van het Nederlandse nieuws ben ik al vrij snel gestopt eigenlijk. De grote thema’s die in Nederland spelen die zie ik toch wel op Twitter of Facebook voorbij komen. Verder is het allemaal Tagesschau, Frankfurter Allgemeine, Spiegel Online en die Zeit.
Tsja, Haribodrop. Is toch niet helemaal te vergelijken met lekkere verse drop van de markt! Af en toe staat er een standje op de markt (Hackescher Markt) en bij Herr Nilsson Godis (Friedrichshain) kun je Scandinavische drop krijgen, dit komt nog wel in de buurt van Nederlandse drop.
En inderdaad. Glühwein maakt een heeeeleboel goed!
Viele Grüße,
Marjolein
Er zijn vast meer van die winkeltjes, maar op station Mexicoplatz is een klein winkeletje waar ze de echte nederlandse Oldtimers drop verkopen!
Ik ben hier nog maar twee maanden, maar baal nu al als ik er aan denk dat ik over drie maanden alweer naar huis moet. Zou me niet verbazen als het mij net zo afgaat als jou, dat ik hier uiteindelijk weer terug kom. Het grootste probleem zou zijn dat ik zekerheid nodig heb qua baan, voor ik zo’n stap zou durven zetten!
Ben in Berghain geweest toen Adam beyer een feestje gaf, wat een graave techno keet is me dat, echt niet normaal.
Groetjes uit Belgie
Marjolein, herzlichen Glückwunsch zu Deinem 2 jährigen Berlin Jubiläum. Du und Dein Blog sind eine Bereicherung für Berlin! Weiterhin alles Gute, liebe Grüße , Paul
Vielen lieben Dank! :-)
Leuk geschreven en leuk om te lezen!! :)
Ik lees je blogg regelmatig en heb al veel van je tips gebruikt in 1 van de vele uitstapjes die ik regelmatig maak naar Berlijn.
benieuwd naar je volgende verhalen en fotos! :)
Mooi blog. Na mijn eerste kennismaking in 1984 ben ik verliefd gebleven op Berlijn. Ondertussen meer dan 20 keer bezocht. Ook vrienden in de voormalige DDR-hoofdstad gehad en Potsdam. Nu nog contact met twee Berliner, due in DDR tijd zijn opgevoed.
Misschien ook aardig hier te melden dat ik actief ben met het realiseren van een tentoonstelling volgend jaar tgv het feit dat het dan 25 jaar geleden is dat de Muur viel. Ik heb contact met museum Twentse Welle in mijn stad Enschede en met Detlef Matthes die van de Oost-Berlijnse kant fotos maakte van de Muur. Het leverde hem een aantal jaren gevangenisstraf op, ook in Hohenschönhausen.
Het is mijn bedoeling op 9 november in Berlijn te zijn om daar te herdenken en te vieren. Wat dat betreft hoor ik graag van jullie tips/links mbt vieringen volgend jaar. Mijn emailadres is roakoo@gmail.com
Nog een paar losse flodders:
Ik vond het een aparte ervaring te zien dat in het Noord-Koreaanse Pyongyang Berlijnse metrotreinstellen rijden.
Tijdens mijn eerste bezoek aan Oost-Berlijn zat ik een uur vast op de Grenzübergang Friedrichstrasse voir korte ondervraging.
In de jaren tachtig had ik een abonnement op het Volksblatt Berlin (dagblad).
Tijdens twee bezoeken had ik goedkope Unterkunft in een studentenhuis in Lankwitz.
Tot voor kort heb ik Trabant gereden.
Ik volg de Abendschau van RBB en luister veel naar infiradio van dezelfde omroep.
Ik blijf graag met jullie in contact. Voor nu een hartelijke groet uit Enschede NL.
Roald Kooijman
Roald, heel interessant wat je schrijft. Elders hier vertelde ik hoe twee studiegenoten van mij ook werden vastgehouden en ondervraagd. Mij interesseert zeer, hoe dat precies ging, wat er gevraagd werd. Mijn collega’s destijds vertelden er eigenlijk bitter weinig over, reageerden schouderophalend.
Terwijl het mij een behoorlijk dramatische ervaring leek.
Heel herkenbaar! Maar in mijn geval is het andersom. Ruim 1 jaar geleden ben ik vanuit Berlijn naar Nederland verhuisd. Ik mis vooral het uitgaan met vrienden, Schawarma eten in Kreuzberg en de Fernsehturm. Ik vind het nog steeds heel grappig en sympathiek te zien dat jullie Nederlanders zo gek zijn op Sinterklaas en de Koning. En langzaam maar zeker wen ik aan kroketten.
Je vind Duits een lastige taal? Ok, als toekomstige Duits docent snap ik het wel. Maar voor mij zou het mijn hele leven lastig blijven om jullie “ui” uit te spreken.
In ieder geval heel erg bedankt voor jouw blog! Het helpt de tijd te korten totdat ik weer op bezoek ben in Berlijn.
Zo grappig dit stukje van je heeft me weer zoveel geleerd!
Dank je wel
Hallo Nadja,
wat een leuke reactie, dankjewel! Het “probleem” dat ik met Duits heb is dat ik de basis vrij snel heb geleerd, maar dat grammaticale perfectie eigenlijk bijna niet mogelijk is. Maar dagelijks leer ik weer nieuwe regels en woorden, dus het gaat nog altijd de goede kant op. Complimenten trouwens voor jouw Nederlands!
Groetjes,
Marjolein.
Marjolein, ich bitte um Entschuldigung, dass ich auf Deutsch reagiere, denn ich kann Nederlands nur lesen, aber nicht gut schreiben :-)
Dein Blog ist immer sehr interessant und vor allem sind deine Fotos super!
Aber dass man in Deutschland bei anderen Leuten auf Besuch Hausschuhe anziehen muss, habe ich als Deutscher in meinem Leben noch nie erlebt…
Ansonsten freue ich auf neue Schnee-Fotos aus Berlin hier im Blog :-)
Kein Problem Heiko, danke für dein Kommentar! Vielleicht sind die Hausschuhe auch eher was aus dem Freundeskreis meines Freundes. Aber die Schuhe ausziehen war für mich an sich schon was neues.
Sobald es Schnee geben wird, werden die Bilder auf dem Blog folgen. Mal sehen, wie lange es noch dauern wird dieses Jahr :-)
Ik heb 8,5 jaar in Ierland gewoond en ben nu weer terug in Nederland. Ik ben alle jaren in Kilkenny dolsgelukkig geweest. Ik voelde mij heel vrij. De Ieren zijn zeer verwelkomend, vriendelijk, altijd open voor een praatje. Ik heb bijna 5 jaar moeten wennen voordat ik mij weer helemaal ok voelde in Nederland. De mensen hier kunnen zo ongelofelijk onbeschoft doen, zo onbehulpzaam zijn, zo ingetogen, bot etc. Aan de andere kant, hoe lief de Ieren ook zijn, de relaties blijven altijd oppervlakkig. Ze hebben altijd tijd voor een “praatje pot” maar diepgang was er nooit. Dit ging mij op het laatst tegenstaan. De vriendinnnen die ik hier in NL heb, zijn onvervangbaar, zo open in hum emoties. Ik zou graag nog een x in het buitenland willen wonen, en denk daarbij aan Berlijn, maar ik ga niets forceren. Ik ben blij dat ik net juist weer een beetje mijn draai hier heb gevonden en ben niet van plan om dat binnenkort weer in te ruilen. Misschien weer over een paar jaar. Ik kom de laatste tijd vaker in Berlijn… so best of both worlds. Leuk om alle reakties te lezen. Marjolein, je kunt prachtig en duidelijk schrijven. Ik lees je verhalen en tips graag. Veel plezier daar in het spannende Berlijn x
Mooi stukje,je weet de gevoelens en emoties perfect om te zetten in woorden. Ben pas geleden trouwens in Berlijn geweest en heb veel aan je blog gehad,erg nuttige informatie…Tsja, en dat Duits….Veel Duitse tv kijken en nagesynchroniseerde films,dan leer je dat vanzelf. En ik kan het weten,wij wonen hier in de grensstreek tussen Roermond en Venlo,dan ga je vanzelf Duits praten! En Berlijn staat trouwens, net zoals New York in de Verenigde Staten,inderdaad niet model voor de rest van Duitsland. Beide steden hebben een unieke,vrije sfeer die je lang niet overal tegenkomt, als New Yorkfan vond ik het heerlijk om te ervaren dat er ook zo’n stad hier in Europa ligt,maar dan “maar” 600 km van je af.
Een aantal dingen klinken zeker wel herkenbaar ja, zelf 2.5 jaar geleden naar Stockholm verhuisd. Op familie en vrienden na niet heel erg veel dingen die ik mis aan Nederland, goede kaas en het gemak van alcohol in de supermarkt kopen zijn goede voorbeelden.
Minstens 1 keer per maand te vinden in Berlijn (vriendin) voor een weekend, en om de 2 a 3 maanden terug naar Nederland. Wat een geweldige stad is dat trouwens Berlijn! Voel me er al enigsinds thuis, wie weet in de toekomst Stockholm inruilen voor Berlijn dan maar.
Het schoenen uit is hier inderdaad ook helemaal standaard. Vreemd genoeg zodra ik in Nederland ben dat ik er niet zo vaak aan denk om ze uit te doen.
Zeker herkenbaar! Ook ik mis kroketten… En ja, er zijn al 2 plekken in Berlijn waar je ze kan kopen, maar ik mis dat uit-de-muur-trekmoment… Verder is me opgevallen dat er een groot verschil is tussen Berlijn en Duitsland en tussen ‘de’ Berlijner en ‘de’ Duitser. En het weer… het ruikt hier nooit niet naar zee, dat mis ik als ik in NL weer eens de zee ruik. Verder ben ik geloof ik de enige die de donkere, koude, zware, sombere en lange winters wel wat vind hebben. Goed voor je karakter!
De zee! Hoe kon ik dat vergeten te melden als kind van de kust? Even snel een standwandeling maken is er helaas niet bij, maar gelukkig is er de Ostsee op maar 200km afstand…
Dat je in een ander huis sloffen moet aantrekken, hoor ik hier voor de eerste keer. En ik ben immers Duitser :-) Groeten uit Münster.
Echt? Misschien is het iets uit de voormalige DDR? Het is ook voornamelijk bij mijn schoonfamilie en vrienden van hem. Heb het echt al regelmatig meegemaakt.
Heel erg herkenbaar allemaal! Ik ben ongeveer 1.5 jaar geleden definitief verhuisd, en het is daadwerkelijk 1 van de beste beslissingen van mijn leven geweest. Op sommige momenten mis ik Nederland (Albert Heijn, makkelijk een praatje kunnen maken in je moedertaal en soms zelf de nachten die gewoon om 3 uur “klaar” zijn) maar de kwaliteit van leven in deze stad blijft lastig uit te leggen. Alleen het missen van mijn hond (die bij mijn ouders is gebleven) valt me soms wat zwaarder. Maar net zoals jij ga ik ongeveer elke 2 a 3 maanden terug naar Nederland, dus dat is nog te overzien. Zodra ik echter weer een tijdje in Nederland ben merk ik hoeveel drukker alles is. Berlijn is wat dat betreft voor mij uniek.
In het begin kreeg ik vaak te waarom ik in hemelsnaam tussen “die Duitsers” ging wonen, maar stuk voor stuk gingen mn vrienden en familie om na een weekje Berlijn. De rust, de ruimte, de parken en het straatleven. Het feit dat ik een fantastisch appartement vlakbij Victoriapark woon heeft ze ook de zeker de ogen geopend. Nu in de winter is de stad vanzelfsprekend wat minder aantrekkelijk, maar dat is hetzelfde in Nederland.
Qua taal schiet het voor mij nog niet echt op. Ik kan wat basis Duits, maar door 2 Engelse huisgenoten, Engelse opdrachtgevers en laksheid van mijn kant, ben ik helaas nog niet veel verder gekomen. Hier wil ik dan ook echt aan gaan werken volgend jaar.
Op naar nog een jaar dan maar?
Absoluut, ik zou voorlopig ook niet terug willen naar Nederland.
Maar ik weet ook nog goed dat ik in 2006 in Berlijn ging wonen voor mijn studie. De meeste mensen verklaarden me voor gek! Dat grauwe en suffe Berlijn, wie wilde daar nou heen? Dat was twee jaar geleden al heel anders, toen Berlijn al hip was.
En de taal, da’s een kwestie van veel oefenen! :-)
Geluks- vogel, blijf genieten en hou ons op de hoogte.